Asker Yari

4. Bölüm

Selamm kalbimin içleri^^

Yeni bölümle geldim.

Umarım bölümü beğenirsiniz.

Satır başı yorumlarınızı bekliyorum

Keyifli okumalar...

Kahkahalarla geçen kahvaltıdan sonra abim ve tim arkadaşları salona geçmişlerdi. Ama duman gözlü adam yoktu kahvaltı da sormaya da çekinmiştim acaba ne oldu da gitmişti? Masayı toplarken yengemin sesini duydum.

"Berrak yengecim sana zahmet olmazsa sen burayı hallet bende odaları toparlayayım." Yengemin sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp bana mahçup bakışlar atan yengeme gülümsedim. Başımı hafif olumlu anlamda sallayıp konuştum.

"Hallederim ben yenge sorun yok." Yengem içeri gidince bende hızla mutfağı toparlayıp kahve yapmaya koyuldum. Kahveleri makinaya koyup beklerken kapının çalmasıyla yaslandığım tezgâhtan ayrılıp kapıya doğru ilerledim.

"Ben baktım." Kapıyı açtığımda karşımda tüm karizmasıyla duran duman gözlü adama baktım. O bana ben ona öylece beklerken üşüdüğümü hissedip kapıyı sonuna kadar açıp mırıldandım.

"Hoşgeldiniz."

"Hoşbuldum." Duman gözlü adam içeri girince bende kapıyı kapatıp arkama dönüp konuştum.

"Abimler oturma odasında."

Hızlı hızlı mutfağa girip pişen kahvelerin köpüğünü fincanlara koyup tekrar pişirmeye bıraktım. Kahve son kez kaynadığında fincanlara döküp makinayı lavabonun içine bırakıp çikolata ve suları da tepsiye dizip oturma odasına ilerledim. Herkes kendi arasında birbirleriyle konuşurken kahve tepsisini abime doğru tuttum. Abimin bakışları bana dönerken tebessüm edip kahvesini aldı.

"Ellerine sağlık güzelim." Afiyet olsun abi. Kahveleri diğerlerine de uzatıp tek boş yer olan Efe'nin yanına oturdum.

"Abicim varmı gitmek istediğin bir yer yada bir ihtiyacın?" Yerimde dikleşip  başımı olumlu anlamda salladım. Boğazımı temizleyip kurumuş dudaklarımı ıslattım.

"Aslında bir kaç eşya almam lazım bir de abi şey..." Ben yerimde dikleşince abi de kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Derin nefes alıp bir nefes de söyledim.

"Ben ev bakmak istiyorum." Abim ilk bir kaç dakika öylece yüzüme baktıktan sonra kaşlarını çatıp mırıldandı.

"Bizimle mutlu değil misin?" Kaşlarım havaya kalkarken hayretle abime bakıp konuştum.

"Abi ne alakası var? Mecbur çıkmak zorundayım zaten Zafer de geliyor yarın." Abim başını olumlu anlamda sallayıp konuştu.

"Biliyorum da konumuzla Zaferin ne alakası var?" Herkes getirdiğim kahveyi dudaklarına götürürken söylediğim cümleyle geri boşalttılar.

"Zaferle beraber kalacağız." Ben şok içinde time bakarken abim anında bağırdı. Abimin bağırmasıyla ayağa kalktım.

"Ne saçmalıyorsun Berrak?"

"Abi niye bağırıyorsun amcam ve babam öyle istedi hem siz de rahat edersiniz biz de." Abim derin nefes alıp bana gülerek bakan yengeme baktı.

"Ayy ne kadar güzel bak Zaferle beraber kalacaksınız." Gözlerimi devirip abime baktım. Ben şuan tüm ikna kabiliyetimi kullanmaya çalışıyorum yengemin yaptığına bak.