Genç bir kız hayalleri umutları olan annesi ve babasıyla yaşayan genç kız yolu bir şekilde asker olan ağabeysinin yanına düşer. Nereden bile bilir ki hayatının en zorlu en meşe katlı yollarından geçeceğini. Hayatının aşkını bulup türlü zorluklar çek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi durmadan çalan telefonumla açtım. Kimdi bu münasebeyetsiz arıyordu beni gecenin üçünde? Sinirle yan tarafta duran komidinin üzerinden mor kılıflı telefonumu elime alıp arayana baktım. Efe.. kusura bakma sevdigim bey açmayacağım hem onca insanın içinde kalbimi kır hemde gece gece uykum dan böl beni. Sinirle telefonu meşgule alıp tekrar gözlerimi kapattığım da çalan telefonla yüzümü yastığa gömüp çığlık attım. Çalan telefonu elime alıp baktığım da bu sefer ki Zafer di tek kaşımı havaya kaldırdım bu salak niye evdeyken beni arıyordu ki? Sinirle telefonu açıp bağırdım.
"Gece gece ne b*k yedin de beni yan tarafta ki oda dan arıyorsun?" Zaferin derin bir nefes almasıyla hızlıca yataktan doğruldum çünkü Zafer evde değil dışarıdaydı bu sesler neydi peki? "Neredesin sen? Efe niye arıyor beni? Birinize bir şey mi oldu? Cevap ver Zafer delirtme beni."
"Susacak mısın?" Zaferin keyifsiz gelen sesiyle içimde oluşan sıkıntıya engel olamadım.
"Hı hı." Zafer bir kez daha derin nefes alıp biraz sustu susmasıyla etrafın da ki sesler de azaldığında pür dikkat yerde ki parke desenine bakıyordum kulağımda pür dikkat Zaferden gelecek olan sesteydi.
"Lan konuşsana."
"Gidiyoruz biz." Ne? Ne diyor bu çocuk yine nereye gidiyor Allah bilir?
"Nereye?" Zaferin oflama sesiyle hızla ayağa kalktım durum ciddiyeti sanırım göreve mi gidiyordu ki?
"Göreve." Duyduğum cümleyle elim kalbime giderken fısıltıyla çıkan sesimle zar zor ayakta duruyordum.
"Ne görevi Zafer?"
"On dakikaya gideriz in de vedalaşalım." Vedalaşma diyordu ya keseceğim şimdi bileklerimi.
"Bekle." Telefonu kapatmadan hızla oda dan çıkıp siyah sporlarımı ayağıma geçirdim üzerime de gri kabanımı alıp gecelikleri mi umursamadan koşarak indim merdivenlerden. İçim de ki sıkıntı her bir adım da daha da kendini belli ederken derin derin nefes alıp vermeyi de unutmuyordum. Binadan çıktığım da benim gibi bir sürü asker yakını vardı ne yani tek bir tim gitmiyorlarmıydı? Hızla kendi arasında tam teçhizat hazırlanmış yuvarlak oluşturmuş konuşan time doğru koştum. Ulan bu görevden niye benim haberim yoktu? Güya Savcıydım böyle Savcılığın ben neyse şimdi bekleyin.
"Doğu?" Hepsi anın da bana dönerken Efe gözleri dolu dolu bana bakıyordu. Hayır hayır sevdiğim adamı ilk defa böyle görüyorum ben hazır değilim daha trip atacaktım ben Efe'ye. Hızla doğu timine doğru bir kaç adım daha attığım da ilk abime sarıldım.
"Nereden çıktı bu görev gece gece."
"Görev bu meleğim beklemez bizim de daha yeni haberimiz oluyor."
