Genç bir kız hayalleri umutları olan annesi ve babasıyla yaşayan genç kız yolu bir şekilde asker olan ağabeysinin yanına düşer. Nereden bile bilir ki hayatının en zorlu en meşe katlı yollarından geçeceğini. Hayatının aşkını bulup türlü zorluklar çek...
Biliyorum eskisi kadar sık bölüm atmıyorum ama neden atmadığımı da bilmiyorum şu aralar gereğinden fazla stresli ve dalganım tekrar dan bu konu için özür dilerim kendimi toparlamaya çalışacağım.
Bol keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Komutanım nasılsınız?"
"Komutanım iyi misiniz?"
"Komutanım yastığınızı düzelteyim."
"Komutanım biraz su için."
"Efe aslanım rahat mısın camı açayım mı?" Sinirle elimde ki küçük yastığı yan yana sıralanmış yaklaşık üç saattir hiç susmayan time fırlattım. Hepsi şaşkınlıkla küçük yastığa bakarken bağırdım.
"Kesin artık sesinizi sabahtan beri komutanım da komutanım komutanım da komutanım yettiniz be hadi gidin evinize bir rahat bırakın ya." Sinirle bağıra bağıra konuşurken Efe ve diğerleri şaşkınlıkla bana bakıyordu. Yeter ama ya kaç saattir bu da beyin. Benim de bir sabrım sınırım var ama. Sabahtan beri tepemdeler hayır yani sevgilimle yanlız da kalamıyorum ki.
"Komutanımla yanlız kalacağım deseydin giderdik zaten yengem Savcı." Ege'nin alıngan çıkan sesiyle göz devirip mırıldandım.
"Bu adam daha yeni kendine geldi bir salın ya."
"Ooo yenge sen şimdiden böyle yaparsan ileride düşünemiyorum."
"Öyle deme lan belki eve alır." Dedi Mustafa. "Alırsın demi yenge?" Bir kaç dakika düşünüp Efe'ye döndüm.
"Alayım mı?" Efe gülüp başını olumsuz anlamda salladı.
"Beyim izin vermiyor." Oda da kocaman kahkaha tufanı koparken sırıtıp geriye yaslandım. Seviyordum bu eşşek koca adamları ya.
"Lan bari beni alın zararım yok benim."
"Eve köpek ihtiyacı olursa alırlar kardeşim sen merak etme." Zaferin cümlesiyle tim Serdar'a gülerken Serdar Efe'ye dönüp çocuk gibi omuzlarını düşürdü.
"Almaz mısınız?" Efe Serdarın bu haline şaşkınlıkla bakarken ben dudaklarıma konan tebessümle izliyordum bu müthiş abi kardeşi. Hayat ne garipti ikisinin de yarası aynı yerden aynı yara yüzünden kanıyordu fakat bilmiyorlardı. Derin nefes alıp verdim. Efe Serdarın bu haline tebessüm etti.
"Alırım lan tabi." Serdar kocaman gülerken bir anda bağırdım.
"Olmaz." Herkes bana bakarken Efe'ye masum bakışlar atıp konuştum. "Evde yeşillik biter bey." Herkes bir kez daha gülerken Efe de kendini zorlamadan kahkaha atmaya çalışıyordu. Ne çok gülüyordu benim sevgilim bu aralar. Allah bozmasın amin.
