Genç bir kız hayalleri umutları olan annesi ve babasıyla yaşayan genç kız yolu bir şekilde asker olan ağabeysinin yanına düşer. Nereden bile bilir ki hayatının en zorlu en meşe katlı yollarından geçeceğini. Hayatının aşkını bulup türlü zorluklar çek...
Başlamadan önce uyarımı yapayım bu bölümü hiç sevmeyeceksiniz hatta bazılarınız linç bile atabilir sjsjgssjusjs. Bölüm sonu görüşürüz canımın içleri.
Şarkıyı açmayı unutmayın.
Keyifli okumalar dilerim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazardan
İnsan üşüdüğünü ne zaman anlar? Dışarı da savunmasız bir şekilde kaldığında? Şiddetli bir yağmurun altında? Bembeyaz bir kar'ın altında? Soğuk bir havada innce bir kıyafetle? Aslında bir çok nedenle insan üşüdüğünü anlar hisseder. Bazıları ise yanlız kaldığında, sevdiği insan gittiğinde, çaresiz kaldığında...
Efe bunların sadece bir kaçını içinde barındırıyor çaresiz bakışları koridorda gezinirken kalbinin üşüdüğünü titrediğini iliklerine kadar hissediyordu. Sevdiği ellerinin arasından kayıp gidiyor Efe çaresizce öylece bakmakla yetiniyor. Berrak Efe'den giderse Efe'nin sıcacık kalbi buz kütleleriyle donacağını Efe de dahil herkes biliyor.
Soğuk bembeyaz duvarlarla dolu hastane koridoruna baktı Efe. Ağlamamak için kendini her ne kadar kassada gözleri Efe'yi ele veriyordu ama biliyordu ağlarsa duramaz içinde ki yangına inat öylece bekliyordu. Sevdiği kadın içerdi de öylece uyutulurken efe sadece bakmakla yetiniyordu. Korkuyordu hemde delicesine korkuyordu Berrak'ın gitmesinden onu bu halde bu saçma acımasız dünyada bir başına bırakıp gitmesinden korkuyordu, yarım kalmaktan eksik kalmaktan korkuyordu delicesine...
İki gün geçmişti Berrak'ın bayılması'nın üzerinden Efe o anın şokuyla bir şey yapmasa da hızla Berrak'ı hastaneye getirip herkese haber vermişti ortalığı birbirine katmıştı Özer ailesi bu acı haberle öfkeden değil üzüntüden bu hallere düşmüşlerdi.
İki gün oluyordu Berrak'ın derin bir uykuya dalalı koskocaman iki gün. Bu iki günde herkes oldukça çökmüş vaziyette soğuk hastane koridorlarında perişan halde doktorun ağzından çıkacak iyi haberleri bekliyorlardı. Timin zorda olsa Ankara'ya gelmesi Berrak'ın tedavisinin Ankara'da olması Berrak açıdan iyi olsa da tim için pek de öyle değildi. Acil görev olduğu an gitmek gibi bir durumları vardı. Ve Efe kesinlikle bunu istemiyordu.
"Efe." Dedi Fırat yorgun çıkan sesiyle. Efe'nin yorgun bakışları Fırat'ı bulduğunda Fırat Efe'nin gözlerinde gördüğü boşlukla içi acıdı. Belki kimse bilmezdi ama şuan Efe'yi en iyi anlayan Fırattı. "Biraz dinlen kardeşim kaç gündür helak oldun." Efe uzun uzun baktı Fırat'a hiçbir şey düşünemez algılayamaz olmuştu.
"Gerek yok." Dedi tek düze bir sesle. "İyiyim ben." Oysa ki herkes gibi kendi de biliyordu iyi falan değildi. Fırat sıkıntıyla nefes verip kollarını göğsünde birleştirdi. Geriye yaslanıp kendini biraz sandalyeden aşağı doğru kaydırdı rahat bir pozisyonda olduğu kanıtına vardığı an derin bir nefes alıp bakışlarını yere sabitledi.
