ဆေး (ေဆး)

အပိုင်း ၆ : ခြိမ်းခြောက်ခြင်း

Unicode version

ပွင့်နေတဲ့လမ်းက တစ်ခုတည်း ရှိတယ်...

ကူဇိုးသည် ဆယ်မီတာထက် မနိမ့်သော နံရံကို စိုက်ကြည့်ကာ တဖြေးဖြေးချင်း သူ့အကြည့်ကို လွှဲလိုက်သည်။

တခြားဂုန်ယိအိမ်တောက်က တျန်းဟန်၏ကိုယ်ပိုင်အိမ် ဖြစ်သည်။ ဤနံရံက သူနှင့် သူ့ရွေးချယ်ထားသော ကာကွယ်သူအကြား ရှိနေသော အတားအဆီးတစ်ခုပင်။

ဤနံရံက တံတိုင်းကြီးလိုပင်။ သူလုံးဝ မဖြစ်နိုင်ချေ။

... ဘာလို့ အရမ်းကို ခက်ခဲနေရတာလဲ?

နံရံအနားက ချုံပုတ်နား၌ ခဏပုန်းနေကာ ကူဇိုးက နောက်ပြန်ဆုတ်ကာ သူ့အနောက်မှ တောင်ဆီသို့ လျှောက်သွားလေသည်။

သူ အရမ်းကို ကျပ်တည်းနေသည်။ သူ့မှာ ပိုက်ဆံမရှိတော့ချေ။ ပူပူနွေးနွေးပေါက်စီကို ဝယ်ပြီးနောက် ဒေသခံအတင်းပြောသော နေရာကို သွားလေသည်။

ဂုန်ယိတျန်းဟန်၏အိမ်တော်က အဘယ်ကြောင့် အရမ်းဝေးနေရသနည်း။ တောင်၌ အိမ်လို့ခေါ်နိုင်သော နေရာမရှိပေ။ သို့သော်လည်း နေထိုင်ရန် သင့်တော်သော နေရာများစွာ ရှိလေသည်။

သူ ယာယီနေထိုင်ရန် ဂူတစ်ဂူကို တွေ့ခဲ့သည်။

တျန်းဟန်က မည်သို့ပင် အစောင့်များကို သေချာရွေးချယ်ထားစေကာမူ အိမ်တော်ကို စောင့်ကြပ်နေသော အစောင့်အရေအတွက်က မနည်းချေ။ ကူဇိုး၌ လောလောဆယ်၌ ဘာမျှ အသုံးမဝင်သော ကိုယ်သာ ရှိလေသည်။ သူသာ အထဲသို့ အတင်းဝင်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ သွားမိတ်ဆက်လိုက်ပါက သူ့ကို ပြဿနာသမားဟူ၍ ထင်ကာ အဖမ်းပင် ခံရနိုင်သည်။ ထိုအစောင့်များနှင့် လူသားအခွင့်အရေးအကြောင်း သွားဆွေးနွေး၍ မျှော်လင့်ချက် ရှိနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။

ကူဇိုး နှစ်ရက်ကြာကြာ လျှောက်သွားနေသော်လည်း အခွင့်အရေးတစ်ခုကိုမျှ မတွေ့ခဲ့ချေ။

ထိုည၌ သူ ထိုနေရာရှိ နံရံတစ်ခု၌ ခွေးတိုးပေါက်တစ်ခုကို တွေ့ခဲ့ပေမဲ့ အခုထိ လက်ဗလာဖြစ်နေဆဲ။

ကူဇိုးက မနေနိုင်ပဲ စိတ်ထဲ၌ အပြစ်တင်နေမိသည်။ ဘာလို့ systemက missionsတွေကိုပဲ ပေးတာလဲ? ဆုလေးဘာလေး မပါဘူးလား? ကိုယ်ပျောက်ဆေးတို့ ဖောက်ထွင်းနိုင်ဆေးလို့ ပေးရင် အခုလို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒုက္ခခံစရာမလိုဘူး။