ဆေး (ေဆး)

အပိုင်း (၃၅) : ပြဇာတ်ကောင်းတစ်ပုဒ်/ ျပဇာတ္ေကာင္းတစ္ပုဒ္

Unicode Version

ကျယ်ဝန်းပြီး စည်ကားသိုက်မြိုက်သော နန်းမြို့တော်လမ်းပေါ်တွင် သာမာန်လမ်းသွားလမ်းလာများ တန်းစီနေကြပြီး စည်ကားနေကြသည်။ ယုံကြည်ချက်များဖြင့် ပြည့်ဝနေသော သိုင်းပညာရှင်များကလည်း ဟိုသွား ဒီသွား သွားနေကြသည်။

သိုင်းပညာရှင်များကို ‌မြို့တော်ရှိ နေရာတော်တော်များများတွင် လေးစားကြသော်လည်း သာမာန်လူများက သိုင်းပညာရှင်များကို ကြည့်ရသည်မှာ ရိုးအီနေပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့မှာ တခြားနေရာများမှာကဲ့သို့ ထိုသူတို့အား ကြောက်ရွံ့နေခြင်း မရှိချေ။

လမ်း၏ ‌အငွေ့အသက်မှာ အရမ်းကို နှစ်သက်စရာကောင်းလှသည်။

ရုတ်တရက် အလျင်လိုနေသော ခြေသံများကို ကြားလိုက်ရသည်။ လူများစွာက ဘေးသို့ ကပ်သွားကြသည်။ အရှေ့မှ ပုံရိပ်ကလည်း အမြန်ပြေးနေသည်။ အနောက်မှ လူ စစ်သား ဖြစ်သည်။

လူအုပ်မှာ ပြဿနာတောထဲမှ ရှောင်ဖယ်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ကြည့်နေကြသည်။ အရှေ့ကလူမှာ အရပ်ပုပြီး ရုပ်ဆိုးကာ ကြမ်းတမ်းသော အသွင် ရှိသည်။ တစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့်ပင် ထိုသူမှာ လူကောင်းမဟုတ်မှန်း သိသာလှသည်။ အနောက်မှ လူမှာတော့ သူရဲကောင်းဆန်သော အငွေ့အသက်များ ရှိကာ လူအများ၏ အမြင်၌ ကောင်းမွန်သော အမြင် ရှိသူ ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏ အနေအထားမှာ မည်သူမျှ ရန်မစရဲသော လူများ ဖြစ်ကြသည်။

လူအုပ်က ပျော်ရွှင်စွာ ကြည့်ရှုနေကြသော်လည်း ပုန်းကာ ဝှက်ကာ နေကြသေးသည်။ ရင်ထဲ၌ မြို့စောင့်တပ်များ ရောက်သည်အထိ စောင့်ရမည်ကို သိသည်။ မြို့စောင့်တပ်များ ရောက်လာလျှင် လုံခြုံသွားမည်ဆိုသည်ကို သိလေသည်။

အစက ဖြတ်သွားနေသော လှည်းများစွာအတွက် မထင်မှတ်စရာဟု မည်သူကမျှ မခံစားရချေ။ လှည်းများပင် လမ်းသွယ်မှ သွားကြလေသည်။

သဘာဝကြစွာပင် လှည်းများထဲမှ တစ်စီးမှာ တခြားလမ်းများနှင့် မတူ ကွဲပြားနေသည်ကို သတိမထားမိကြ။ ထိုလှည်းမှာ ဘေးပြတင်းပေါက်ကိုပင် ဖွင့်ထားသည်။