Emperor of Death | Dutch

Hoofdstuk 19

Nou kan ik je vertellen dat die woorden niet echt geruststellend waren om te horen. Het kwam best wel aan als een klap in je gezicht om te horen dat je eigenlijk niet echt meer levend hoorde te zijn zou zijn als je hier stond.

Seconden gingen voorbij en bevroren keek ik de vrouw aan. Er speelde een kleine glimlach rond haar mondhoeken als ze me observeerde. Ze leek me te observeren, alsof ze nieuwsgierig was om mijn reactie te zien. Ik heb geen idee wat ze nu van me verwachtte, maar ik was niet van plan om deze vreemde me zomaar de grond onder mijn voeten te laten weg slaan.

Ik beantwoorde haar blik met een stoïcijnse. Naast me was Roux stil gevallen, iets wat bijzonder was in de korte tijd dat ik de kleine pixie had leren kennen. Nonchalant haalde ik mijn schouders op, met een onschuldige uitdrukking op mijn gezicht. 'Ik hoor wel vaker van mensen dat ik ze verbaas, iets waar ik mijn genen voor heb te danken denk ik.'

De koningin leek sprakeloos, voor het eerst. Ze barstte in lachen uit. Het was een schaterlach, vol met verassing en oprecht vermaak. Haar fragiele lichaam schudde ervan en ze had haar handen op haar knieën gelegd voor steun. Ongemakkelijk stond ik daar, niet goed wetende wat haar hiertoe aan had aangedreven. Dus ik wachtte maar gewoon af tot de vrouw eindelijk bijkwam. De troonzaal was ondertussen leeggelopen zonder dat ik het had gemerkt, misschien een of ander onuitgesproken bevel van de koningin? Roux keek me van opzij aan. Ook zij leek niet te weten wat ze moest doen. Wel leek ze enigszins vermoeid te worden door het verwoede gefladder. Haar schattige kleine wenkbrauwtjes waren samengedreven in een frons vol concentratie en haar vleugels klapten steeds langzamer dicht, waardoor ze steeds een stukje naar beneden viel en zich dan weer gehaast naar boven moest werken. Ik stak mijn hand uit een gebaarde haar om er op te gaan staan. Haar blik gleed van mijn hand terug naar mijn gezicht en met een goedkeurend knikje gebaarde ik naar haar dat ik er oké mee was.

Opgelucht landde ze op de handpalm en de punten van haar delicate vleugels bogen om in vermoeidheid. Ik plaatste het elfje op mijn schouder waar ze zich met een klein zuchtje in het kommetje van mijn nek nestelde. Proestend en hikkend opende de vrouw op de troon voor me haar mond. Ze giechelde nog een aantal keer na voordat ze haar keel schraapte. 'Ach meisje, je zou eens moeten weten hoeveel verassing er nog in je genen zit waar je nog niet achter bent.'

Naar haar opwerking leunden ze achterover en zette een voet op het zitvlak van haar troon. 'Maar nu je hier toch bent, vertel eens, wat heeft ervoor gezorgd dat je die vervelende etter van een vader hebt verlaten? Zoals ik het bekeek leek het net alsof je het daglicht buiten jullie nietige land nooit zou kunnen zien.'

Haar ogen hadden een kleur groen gekregen die een stuk donkerder was, alsof schaduwen zich erin hadden verworven. Het feit dat ze mijn vader noemde alsof ze hem kende was iets dat me verraste. Zoals hij altijd vol minachting over andere magische wezens sprak leek het me niet waarschijnlijk dat hij er een goed zou kennen, en al helemaal geen feeënkoningin.

'U kent mijn vader,' aarzelend constateerde ik het, enigszins bezorgd over de kennis die ze over mijn leven leek te beschikken. Ze draaide haar hoofd een klein stukje naar rechts terwijl ze met haar lange, sierlijke vingers tegen haar lippen tikte. Haar aandacht leek ver weg te liggen en een afstandelijke- enigszins verdrietige?- waas leek over haar heen te vallen. 'Kennen is een groot woord, maar zo zou je het kunnen zeggen.'

Het was net alsof die vrouw er haar hobby van maakte om in raadsels te spreken, want hier kwam ik dus helemaal nergens mee. Ik snapte het niet. Mijn vader sprak altijd vol haat en minachting over andere magische wezens en hij vermeed ze als de pest. Hell, hij zou ze volgens mij het liefst uitmoorden als hij de kans zou krijgen, dus waarom deze vrouw hem kende was me een raadsel.

Ze kwam gracieus overeind, iets wat me veel oefening leek te kosten gezien het feit dat die troon er absoluut niet comfortabel uitzag en ik er waarschijnlijk als een hark uit zou komen, met een kromme rug en een gepijnigde uitdrukking over mijn gezicht. Achter zich ontvouwde de meest prachtige vleugels die ik ooit had gezien. Ze waren wit, sneeuwwit met gouden krullen en spiralen over het gehele oppervalk. Met elke beweging die ze leek te maken schitterden ze in het licht en leken van kleur te veranderen. Goud, honing en amber kronkelden door elkaar heen en leken zich als een levend wezen erover heen te bewegen.

Ze waren prachtig en bijna wenste ik dat ik ook zulke vleugels had. Hoewel bij nader inzien denk ik dat ik continu onderuit zou gaan of dingen omver zou stoten, zo klunzig was ik wel.

Op blote voeten liep de vrouw door de zaal en stopte net voor de uitgang, waar een pixie op haar wachtte. Het kleine wezentje fluisterde iets in het oor van de koningin. Er flitste een emotie over haar gezicht die ik niet helemaal kon plaatsen. Angst- misschien? Haar reactie werd al snel verborgen door het masker wat ze leek te dragen. Ze draaide zich vluchtig naar me om, alsof er zojuist niks was gebeurd.

'Hoewel ik het zeer aangenaam vond om met je te praten liefje, zijn er nu helaas een aantal zaken die mijn aandacht vereisen.' Ze gaf de pixie op mijn schouder een strenge blik. 'Roux hier zal je terug naar je kamer brengen.' Ze sprak ze uit met een klem, alsof het een soort bevel was. De pixie knikte driftig. 'Jawel uwe-...'

Abrupt werd ze onderbroken door de koningin die haar aandacht weer naar mij had verplaatst. 'Ik weet zeker dat we elkaar nog zullen tegenkomen, dan kun je me gelijk vertellen over deze...' Er volgde een adempauze. '-zeer interessante plannen die je hebt.' Langzaam vervolgde ze haar zin. Elk woord zorgvuldig gearticuleerd met een hint van amusement erin gewoven.

Zonder me de kans te geven om te reageren, of haar te vragen wat ze bedoelde, snelde ze de ruimte uit, op weg dan waar ze dan ook heen ging.

🙤 · ┈┈┈┈┈┈ · ꕥ · ┈┈┈┈┈┈ · 🙦

Helloooo, is it me you're looking foooorr-

Sorry haha- whoops-

Another chapter just for u ma loves.

It's getting quite interesting, isn't it?

Maar serieus het begint een beetje spicy te worden hehe

🙤 · ┈┈┈┈┈┈ · ꕥ · ┈┈┈┈┈┈ · 🙦

( ˘ ³˘)♥ 

Jassie:)