Emperor of Death | Dutch

Hoofdstuk 30

Het vuur dat nu knetterend en vol leven stond te branden, absorbeerde de zuurstof in de lucht. De warmte die het uitstraalde was welkom in de koude, mistige avondlucht. Ik had mijn mantel al stevig om mezelf heen geslagen, maar zelfs met een extra deken die een vrouw me zojuist had gegeven, had ik het nog koud.

Mijn maag was vol en verzadigd door het heerlijke avondmaal dat was uitgedeeld terwijl het kamp was verdeeld rondom meerdere kampvuren. Er hing een gezellige sfeer; familie die dicht tegen elkaar aankroop onder de sterrenhemel, vrienden die lachten en grapjes maakten en de kampoudsten die verhalen vertelden over hun vroegere avonturen en iedereen in een staat van spanning en verwondering brachten.

Ik had mezelf aangesloten bij de laatste, onopvallend tussen de rest. Nadat Dahlia me had betrapt bij de dieren in de tent had ik de afzondering verlaten en was op zoek gegaan naar iets te eten, waar mijn maag me praktisch gezien tot had gedwongen, zo agressief was het geluiden aan het produceren. In een kleine tijdspan was het rommelige tentenkamp opgezet en hadden een aantal zeer bekwame vuurbeheersers kampvuurtjes getransformeerd in een laaiend vreugdevuur. Stokken met deeg, stukken vlees en groenten werden uitgedeeld om erboven te roosteren.

De oudere Fae, een van de kampoudsten was geanimeerd aan het vertellen over haar tijd bij de valkyries. Lang, lang geleden, zo had ze benadrukt. Haar kraaienpootjes en lachrimpels waren souvenirs die ze had meegekregen van het ruwe klimaat van de bergen, waar de kampen waren gevestigd.

Ze sprak vol liefde en trots over de zusters die ze had leren kennen; de meest machtige en dappere vrouwen die ze had gekend.

Het waren monsters. Niet degene die je kende van je nachtmerries, wezens van de dood. Nee, deze vrouwen waren keihard. Vloeibaar staal stroomde door hun ledematen. Hun geest was onbreekbaar. Onaangedaan door de afgrijselijke wezens die ze bestreden op het slagveld. Het bloed wat aan hun handen kleefden zou iedere man tot zijn knieën hebben gebracht, maar voor deze vrouwen was het een bron van kracht. Elke druppel duister, besmet bloed dat vloeide deed hen opleven.

Met elk hart dat stopte te kloppen, elke laatste ademstoot, roffelde hun hart extra. Hun hele wezen was gefixeerd op het brengen van recht in deze gebroken wereld. Zij waren het garen dat de verschillende, afgescheurde stukken aan elkaar regen in hun gevecht.

Het waren de grootste krijgers die ik ooit heb gekend. Eervol, loyaal en onbezeten door het nalatenschap dat ze voortbrachten. De ban die ze met elkaar hadden was echte zusterschap. Nooit lieten ze elkaar achter, zelfs niet als de dood hun op de hielen zat. Een vijand die ze een vriend hadden weten te maken.

Ze geloofden in de kracht van liefde, een bond die hun verbintenis met de draken mogelijk maakte. De relatie tussen rijdster en dier was het meest pure waar ik ooit mijn ogen op heb mogen leggen. Het was alsof twee zielen zich hadden weten samen te smelten tot een geheel, magnifiek en stralend.

Mijn hartslag klopte in mijn keel, zo geconcentreerd luisterde ik naar de witharige vrouw. Ik balanceerde mijn gewicht op het puntje van het houtblok waar ik op zat. Elk woord wat de waarzegster spon, zoog ik op alsof het de zuurstof was die ik nodig had om te overleven. Om me heen merkte ik op dat ik niet de enige was. Nee het leek wel alsof iedereen betoverd was door de verhalen die de vrouw tevoorschijn wist te toveren.

Een schril geluid onderbreekt haar verhaal. Het is keihard en echoëd door het landschap heen, de galmende ondertoon boort zich met grof geweld door mijn scherpe gehoor heen en ook de Fae om me heen schrikken op. Alanna, de oudere Fae valt stil. Letterlijk, midden in het woord wat ze uit wou brengen. Haar mond staat nog een stukje open voordat ze hem dichtklapt en overeind vliegt. 'Opstaan kinderen, hup hup.' Verwoed zwaait ze met haar armen en dirigeert de rij naar de tenten. Verward sta ik daar maar te kijken naar de stroom van Fae die als guppies naar hun tenten stromen. Overal staan oudere Fae die gelijkwaardig aan de oude waarzegster de groep in verschillende stromen onderverdelen.