Forbidden Desire

Chapter 13

Mervy's POV

MAY kumaladkad sa akin. Kita ko din ang takot ni jai sa mukha. Pero dahil alam kong nagpapakatatag lang ito. Tinatagan ko nalang ang sarili ko. Pinangako ko na hinding hindi nila ako makikitaan ng katiting na takot. Namarating kami sa underground. Dito kasi ginaganap lahat ng illegal na ginagawa nila. Takot parin ang nararamdaman ko. Kahit si trevvi kanina ay wala nang magawa.

" 'Ma! Ano ba! 'Ma!" Sigaw ni jai.

Kaladkad lang sila ng kaladkad sakin hanggang sa posesan nila ako sa kamay. Bale nakataas ang dalawa kong kamay. Tinanggalan din nila ako ng damit. Alam kona ang mangyayari. Hindi na iba sakin to.

"Mama, please! Wala naman ginagawa si mervy! Pakawalan niyo nalang siya. Sige na po. 'Wag ang kapatid ko. Ako nalang." Pagmamakaawa nito.

" Sigurado ka?" Tumango naman ang kapatid ko.

Tinanggal nila ako sa pagkakaposas at nilagay nila do'n ang ate ko. Pinunit nila ang nasa likod na damit niya. Pwera sa harapan. Pinonasan siya. May dala dalang latigo si tita juliet. Hindi ko masikmuraan na gagawin niyo ito sa sarili niyang anak. "U-umalis kana mervs. Sige na. Ako nang bahala dito." Umiling nalang ako.

Mula nang bata ako. Siya na ang laging tumatanggap ng kamalihan ko. Siya ang tumatanggap ng parusa dapat sakin. Siya ang nasasaktan siya ang nagpapakahirap. Kaya minsa Hindi ko magawa gumawa ng ikakasama ko dahil dulot nito masama din. Dahil hindi naman ako ang masasaktan kundi ang ate ko din.

Isang hampas ng latigo isang sigaw din ni jai ang narinig ko. Nangilabot ako. Dahing lang ito nang dahing. Pero nang napatingin ito sakin, ngumiti lang siya nang pilit para lang ipakita sakin ayos siya. Sa pangalawang hampas ng latigo. Ang isang butil ng luha ang pumatak kay jai. Randam ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon. Ramdam ko ang kirot. Naiiyak ako sa tuwing humahampas sa kanya ang latigo. Sa manipis nitong balat. Hindi mo aakalaing, makakaya niya ang hagupit ng isang latigo.

"Gumawa kapa ng hindi ko magugustuhan mervy. At ang ate jai mo ang malilintikan." Hindi ko naitago ang iyak ko. Dahil naaawa ako ngayon sa babaeng kaharap kong wala nang malay.

Lalapitan ko sana siya kaso pinigilan ako ng dalawang lalaki. "Ikulong siya sa dito." Wala na akong nagawa nang hilahin na ako ng isang tauhan ni tita juliet.

Makukulong na naman siya. Ilan araw na naman siyang makukulong do'n. Bakit ba patuloy mo 'kong pinoprotektahan!

Nang makalabas ako sa pintong 'yon. Isang sampal ang bumungad sakin. Ang sampal ng sarili kong ama.

"Nang dahil sayo napapahamak ang ate mo! Mas mabuti nang mawala ka sa buhay namin!" May konting luha akong nakita sa mukha niya.

Alam ko naman hindi niya ito ginusto. Pero wala din akong magagawa kundi manahimik nalang. Dumaretso ako sa garahe at pinaharurot ang kotse sa bahay ng mga guina. Kailangan kong makausap si tine. Nang makarating ako agad nila akong pinapasok dahil alam naman nila na kaibigan ako ni cristina.

"Mervs?"

"Si jai. Kinulong na naman siya. Wala na naman akong nagawa!" Sigaw ko.

" Kumalma ka. Kamusta siya?" Umiling lang ako.

"Hindi ko alam kung kakayanin niya ang sampung lashes tine. Ang daming dugo nawalan sa kanya. Doktor ako kaya alam ko kung gaano kasakit 'yon!" Galit na sigaw ko.

" Hintayin nalang natin siyang palabasin." Umupo lang ako at naiiyak.

" Ang malas malas ko tine." Umiiyak na sabi ko.

Kinabukasan. Pumasok ako sa school ng matamlay. Sinalubong din ako ni trevvi. Day 2 na nang sports festival. Ngayon araw ang laro ng volley ball pero wala akong ganang manuod. Dinala ako ng mga paa ko sa garden.

"Babe? Ayos kalang?" Tanung nito.

"Hindi."

"Kamusta ang ate mo? Okay lang ba siya?" Hindi nalang ako sumagot dahil alam ko naman hindi okay si jai.

Sana ginamot siya. Sana talaga ginamot na siya! Yumuko lang ako dahil naramdaman ko naman tutulo na naman ang mga luha ko.

"Ayos lang siya." Pilit kong sabi sa kanya tapos ngumiti.

"Nga pala. Pwedeng sa condo mo mona ako tutuloy?" Tumango naman ito.

"Ayos kalang talaga?" Tanung niya ulit.

"Oo. Iqu-quite ko ang billiards trevvi." Matamlay na sabi ko.

" Bakit? Sayang ang hensayo mo."

"Ayokong maglaro hahahhaa. At kailangan ko nang break mona. Uuwi mona ako ng Pampanga." Sabi ko.

" Paano ako?"

" Sumama ka kung gusto mo." Sabi ko.

" Pwede bang pagkatapos nalang ng laro ko?" Tumango ako at nginitian sa kanya.

" Sure. Nagleave ako sa hospital at nagsent ako ng papel sa dean na mawawala ako ng 1 week. Kelangan ko lang magpahangin."

Iniisip ko parin si jai. Woah! Sana talaga ayos lang siya. Dapat ako ang nasa posisyon niya ngayon at hindi siya. Kailangan kona ba talagang mawala sa buhay nila para hindi na rin naghihirap si jai.

Kaso si jai ang naging sandalan ko sa lahat. Kaya Hindi ko siyan kayang iwanan. Nang hapon na 'yon sabay kaming umuwi ni trevvi sa condo niya. Pagpasok palang namin agad na akong dumareyso sa kwarto niya.

"Hindi kana kakain?" Umiling ako.

"Sure ka?"

"Oo "

Dahil ata sa pagod ko nakatulog na ako. Nang magising ako 8 pm na ng gabi. Nakita ko din sa tabi ko si trevvi na mahimbing na ang tulog. Nakarinig ako nang ring kaya sinundan ko ito. Pero natagpuan ko sa sala ang bag ko. Ang phone ko pala tumutunog.

"Hello?"

"S-si jai ito... Kamusta ka mervs? May ginawa ba sila sayo?"

"W-wala."

"Mabuti naman. Hahahahha, 'wag ka monang uuwi ng bahay ha. Makituloy ka mona kina kim."

" Oo."

" Sige ibababa kona. Tumawag lang ako para sabihin talaga 'yon."

" J-jai.." tawag ko rito.

" Oh? Ano?"

" I-i am sorry.." pigil ang hagulgul na ginagawa ko.

" Hahahahah. Ano kaba! Hindi ko hahayaan sirain nila lalo ang buhay mo. Hangga't nabubuhay ako. Gagawin ko lahat para sakin lahat ipasan ang sakit." Hindi kona kaya talaga sakit kaya pinatay ko nalang.

Hindi ko naman deserve si jai. Hindi niya dapat ginagawa iyon. Dapat kinainisan nalang niya ako. Dapat noon palang dapat sinabi na niya sakin ayaw niya akong kapatid. Pero lahat ng iniisip ko kabaliktaran lahat!

Napaupo ako sa sahig at umiyak ng umiyak.

Ayoko na ng ganito...