She's My Boyish Girl

Chapter 52

***

Zavier Yutsuko

HAVE you ever felt this feeling na, alam mo yun? Parang may mali, pero parang wala? You're hesitant because you're doubting yourself. But for me, nothing's wrong pero parang meron? Ayts ang gulo ko.

Tinignan ko siya. Nakatutok siya sa librong binabasa niya, ngunit pansin ko ang ngisi niya."Okay, let's start." I focused on doing the Reaction Paper. Pero alam niyo anong ginagawa niya? He is just looking at me like a stupid moron, well he's stupid alam ko yun.

Akala ko ba nagbabasa siya??

-

"What?! Pinaglihi ka ba sa anesthesia ha?! Putangina! Nox nagseselos ako! Tanginang nasasaktan ako kasi MAHAL KITA! I love you that you became my weakness! You became my hope my world! My all! Do you think, magkakaganito ako dahil sa wala?! Eh putangina PINAGLIHI KA SA ANESTHESIA! Hindi ba halata?!"

"I love you, and even though I tried forgetting it I just can't because I can't get enough of you. I can't live in a world without Nox on it."

"I can live without you, but I can live best when I'm with you."

-

Biglang nag-replay sa isip ko ang mga sinabi ko. Agad akong nilamon na naman ng hiya. Like, I didn't intend to tell him my feelings for pete's sake! As in WALA! As in wala talaga sa plano ko!

But damn, my emotions betrayed me. And here I am, in this situation where I'm sitting beside the man whom I confessed with. Galing diba? Kayo, have you tried confessing your feelings to your crushes? Or love?

Tell me what's the feeling, like si author hindi naranasan na mag-confess yung tipong first move? Hindi niya naranasan yun, tapos ako? Nag-confess! Hindi lang crush! Mahal pa! Putek, ang sama ng buhay.

Pero joke lang yung masama ang buhay ah? Joke yun? Pero totoo, ano ang naramdaman niyo? Kaba? Maiihi? Matatae? Takot? Ano? My mind is flying somewhere not until someone flicked my forehead.

"Aray!" daing ko habang nakahawak sa noo ko, sinamaan ko ng tingin si Oxford. "What's your problem?!" inis kong sigaw. Wala namang sisita sa amin dito eh, wala ang librarian. Bakit nga ba wala ang librarian? It's so unusual na wala ang librarian sa isang library.

"Tinatanong kita, tapos di ka sumasagot. Tinawag na kita sinigawan na at lahat hindi ka sumasagot. Ano sa tingin mo ang gagawin ko?!" paliwanag niya.

"And you badly need to flick my forehead?!" inis kong tanong. Pwede namang tapik diba? Or di kaya kalabit? Or hilahin niya ang shirt ko na parang bata pero hindi sobrahan diba?

He sighed. "Hindi naman sa ganun." kinamot niya ang batok niya, di makapaniwalang tinignan ko siya at ibinalik ang tingin sa tinatrabaho ko. Naging tahimik kami, at ang aircon lang ang maririnig.

"May tanong ako," pambasag niya ng katahimikan.

"What is it?" I asked without looking at him. Putek, wala nga siyang naitulong dito eh. Sabagay, ano nga ba ang maitutulong niya diba? Kagaguhan? Sa tingin ko hindi naman siya matalino eh, average student lang ganun.

"Bakit kayo nagyakapan ni Arkin?" napatigil ako sa aking ginagawa, nilapag ko ang aking ballpen na hawak hawak ko kanina. Itinukod ko ang aking kaliwang siko sa lamesa at ipinatong ko ang aking pisnge sa aking palad.

Malamlam ko siyang tinignan. Bakit, Oxford? Bakit mo kailangan ibalik yun?

"Why?" kuryuso kong tanong.

Ipinatong niya ang kanyang forearm sa lamesa at pinagsalikop ang mga palad. At nakatingin ng diretso sa kawalan.

"I-i just w-wanted t-to know." halata ang kaba sa sagot nito.