She's My Boyish Girl

Chapter 19

***

Third Person

"WOAH!! Ang galing!" Kae exclaimed as he saw how Sakura fought the six girls alone with a katana on her hand. The three of them are currently watching the latest match of Sakura, which happened last night at their very own GW. Pinanood nilang tatlo kung paano pinatunayan muli ni Sakura na dapat siyang katakutan ng lahat.

"Manahimik ka nga, Kae!" Banas na saway sa kanya ni Arkin. Napahalakhak na lang si Kae at hinampas ang braso ni Arkin. "Sus! Nandyan lang yung pinsan mo eh," panunudyo pa ni Kae sa huli.

Naka-post ang lahat ng full video match ng bawat naglalaban globally sa gangster world, and that includes Sakura's matches, iyon ang pinanonood nila. Kaya kahit wala man sila kagabi, nakita nila kung paano nilampaso ni Sakura ang Fiesty Luscious, lalong lalo na ang pinsan ni Arkin.

Walang umuwi sa anim na hindi duguan. Sarkastikong tinignan ni Arkin si Kae at binato ng throw pillow ang pagmumukha nito. "I said shut up okay?! Shut up!!!"

"She's so terrifying," biglang ani nu Kae matapos makabawi sa pagkakatama ng throw pillow sa mukha niya. Napatango naman si Nox, na nananahimik lang at pinanonood ang dalawa.

"I wonder who is she, now, her built is familiar," aniya na para bang siguradong sigurado siya. The way she stands and her posture, kaparehang kapareha iyon ng babaeng laging sumasagi sa isip niya.

Hinding hindi niya makakalimutan kung gaano ka pulido ang bawat atake nito na may malakas na pwersa. Her katana itself is somewhat intimidating to him. Hindi ito palaging ginagamit ni Sakura, kadaladan ay ginagamit niya lang ang pisikal na abilidad upang makipag laban.

Ang huling beses na nakitang ginamit ito ni Sakura it was two years ago, a man who pushed her patience ended with a slash mark on his body. No one has seen him, some says he's dead some said he hid because of humiliation.

Napasandal si Nox sa sofang kinauupuan and closed his eyes.

"Instead of belittling me and my friends, work your ass off first before you talk to much. Noisy."

Hindi man kilala ni Nox ang boses dahil naka voice changer ito, napangiti na lamang siya nang maalala ang sinabi ni Sakura matapos nitong talunin ang FL at umalis sa battle grounds.

Zavier Yutsuko

Binuksan ko ang pinto ng condo ko at pumasok, nakasunod lang sa akin ang apat. I went to the couch to remove my shoes.

"That's a good match, Sasa!" Kiara exclamied kaya napatingin ako sa kanya at napatawa na lang. Tumabi sa akin si Keana at inakbayan ako with a proud expression on her face.

"Oo nga! NIlampaso mo sila, as always," aniya pa. Napa-iling aako at isinandal ang ulo ko sa couch.

"They're funny," komento ko pa sa mga nakaaway ko. Celian chuckled at mahinang ibinato sa akin ang isa sa mga pilloww ng couch ko.

"Ang galing ng funny mo, hindi ka nga tumawa eh," she sarcastically said.

"Atleast I complimented them." Nagkibit-balikat ako sa kanya and told her that in a matter of fact tone. She rolled her eyes on me at tumawa na lang.
"Compliment pala yun, akala namin insulto eh."

"Gaga," I whispered just enough for them to hear before I went to my room at nagbihis dahil nanlalagkit na ako. I was currently drying my hair when I heard my phone rang, so I picked it up from my bedside table and answered the call. It was Phoenix.

"Akuma, we've been monitoring your family for quite some time now, and we just noticed someone is stalking them." Napatigil ako sa pag-tuyo ng buhok ko. Inilagay ko sa lamesa sa harapan ko ang towel na ginamit ko pang tuyo at tumayo.

Ramdam kong hinihintay nito ang sasabihin ko. Naglakad ako papunta sa gilid ng kama ko kung saan naroon ang glass wall ng aking kwarto na tanaw na tanaw ko rito mismo ang buong syudad. Nanatiling nasa tenga ko ang telepono and I breathed out before talking.

"Really? Why?" Yan lamang ang tanong ko at pinanood ang nakakaaliw na ilaw na nakikita ko mula sa establisyemento.

"We still don't know, but we are working on it. What will you do?" Napatigil ako.

"Am I supposed to do something?" He tsked. Muntik ko na siyang pagsabihan dahil wala siyang karapatan na gumanon habang kausap ako. But on the second thought, he's a buddy. Exempted pala siya, naalala ko na.

"If my assumptions are correct, they are being watched because someone knew they are your family. " Napabuntong-hininga ako. Ang dami ko na ngang iniisip dumagdag pa to. Wala talagang kaubusan ang problema ng tao.

Seems like the one up above has unlimited source of problems, and he's pouring that on the world. "And?" Yan lang ang nasabi ko dahil naglalag na ang utak ko sa kung ano mang solusyon ang dapat kong ilapat sa mga problema ko.

"Just think of Dev, Akuma." I ended the call and sighed heavily. Yeah, Dev, the kid. My brother who I know that knows nothing about me and the family's shitty history.

-

SOMEONE is continuously poking my cheeks like he is having fun poking his damn finger on my face. Dahil doon ay marahas kong minulat ang aking mga mata at inis na sinalubong ng tingin ang mukha niya. He got startled at nanlalaking mga mata na nakatingin sa'kin.

"The hell do you want?"

Kita ko ang sunod sunod niyang paglunok at ang kabado niyang ekpresyon. He got something from his bag, a tupperware.  "I have strawberries f-for you." Binigay niya sa'kin ang tupperware, and a strawberry lover that I am, tinanggap ko iyon without hesitations. Duh? It's strawberry.

Sa pagtanggap ko nito'y  parang tinanggalan ng hangin ang lahat ng nasa canteen. Halos lahat ng bibig ay nakaawang at ang iba ay nahulog pa ang kubyertos. Hindi ko sila pinansin at nginitian lamang ang simpleng nilalang na nasa harapan ko.

"Thanks," ani ko pa. Namula ang mukha niya and his hands fixed his glasses na dumudulas sa bridge ng kanyang matangos na ilong. I chuckled, his presence reminds me of someone na hindi ko maalala but I know it's in the tip of my head.

Halos mabali ang ulo niya kakasunod sa galaw ko nang isubo ko ang bigay niyang strawberry. Halos ganon din ang ginawa ng lahat na para bang imposibleng kumain ako ng strawberry. They are seriously getting out of hand.

"Do you like 'em?" He immediately asked after I swallowed the first strawberry. I nodded at him and chewed one more.

"Yeah it's good." Ngumiti siya nang pagkalaki-laki at sunod sunod na napatango-tango ang kanyang nakangiting mukha.

-

TIME flew so fast, I and Eugene has been talking a lot too. Ngayon ko lang din napansin na kaklase ko siya in all of my subjects. If he didn't appeared earlier, hindi ko rin siya mapapansin. Why? He's a typical nerd, yung tipong hindi mo mapapansin.

I don't know why but I can sense familiarity to him. I can't help thinking kahit nakarating na ako sa condo ko ay pilit kong hinahalukay ang utak ko kung nakita ko na siya noon. Or I must have mistaken him for someone. I don't really know.

[Yes, Akuma?]

"Bring my luggages, Akuma's going home."

***

Thanks for reading 🖤

PRES.