She's My Boyish Girl

Chapter 8

***

Third Person

NANG makita ang sitwasyon ni Zavy ay wala na silang sinayang pa na oras. Zach effortlessly lifted her because of adrenaline at itinakbo siya papuntang kotse niya. The two guys are following behind him at sumakay sa likod ng kotse niya.

Nakahiga si Zavy sa kandungan ng dalawang nasa likod, and from time to time Zach glances at her sister who's now pale and full of red dots all over her body.

'No, no, no! Watashi wa nani o shi te i masu ka '

Hindi na napigilan pa ni Zach ang mag-panic sa sitwayon ng kapatid niya ngayon. Slowly breathing, pale almost to dead color at may mapupulang marka sa buong katawan. He can't help but to ask ano ang ginawa ng kapatid niya.

When they arrived at the nearest hospital they could find, agad nilang inihatid si Zavy sa entrance ng hospital. The staffs of the hospital immediately went to them and assisted them. Inilagay nila si Zavy sa isang stretcher at agad namang dinaluhan ng mga doctor.

"I'll just go back to our hideout, lilinisin ko lang yung mga basag na bote at kalat," Jiro informed them and the two nodded. Ibinigay ni Zach ang susi ng kotse niya to Jiro so he won't have to wait for a cab.

-

PUMASOK si Jiro sa kwarto ni Zavy while holding a broom and dustpan on both of his hands. Nagsimula na siyang maglinis at itinapon sa garbage bag ang mga nakukuha niya. Napa-iling pa siya nang makita ang tv ni Zavy na basag basag. That girl doesn't really care with money.

Napagdesisyunan niyang walisan ang ilalim ng kama ni Zavy, at may maraming bubog pa roon. Nang matapos siya sa paglilinis, he decided to go their control room, kung saan nandoon ang CCTV footages ng buong tree house.

Agad niyang pinanood ang mga nangyari before sila dumating. Habang nakaupo siya at nanonood sa buong pangyayari where he can clearly hear what Zavy is saying. Sigurado siyang may kinalaman ang kapatid nito kung bakit nagkaganon ang best friend niya.

He gritted his teeth and clenched his fist.

Jiro Yagami

MABIBIGAT ang hakbang kong pumasok sa hospital. Nakita ko s Zach sa may hallway. Without wasting any time I hurriedly approached him and punch him with all of my strength. Unlikr Zavy, hindi ako sanay sumuntok, I'm always the tamed guy, pero pag si Zavy ang pag-uusapan I can be a demon myself.

"You son of a bitch!" Sigaw ko sa kanya at pumatong sa kanya while I throw him punches. He deserve this right now more than anyone. I can clearly sense something's wrong earlier, yun pala siya ang dahilan kung bakit nagkaganon ang kaibigan ko!

"I didn't mean it! I was carried away with my emotions!" Hindi ako nakinig at sinapak pa siya. Hindi nakatakas sa'kin ang isyung nangyari na kasama si Zavy. Mabilis kumalat ang nangyari dahil anak pa ng may-ari ang nakabangga niya.

I connected the dots, knowing what's their connection and jumped into this conclusion na agad niya namang kinompirma.

"Wala kang kwentang tao! Pinili mo yung tangina mong reputasyon at kaibigan kaysa sa kapatid mo!"

Napatigil ako at marahas na napatayo dahil sa mga nurse na umawat sa'min. I glared at him. "Kapag may nangyari pang masama kay Zavy. You won't only get punches, you damn asshole." Umalis na ako at pumunta sa kwarto ni Zavy na itinext sa'kin ni Laurence.

-

ILANG minuto lang ang nakalilipas ay pumasok ang doctor sa kwarto ni Zavy. Agad akong napatayo and greeted him. "Kumusta po siya, Doc? Wala bang complications?" I asked immediately.

"She's now stable, but she needs to stay here for further observation. Alam niya bang allergic siya sa chocolates?"

Kaya ba may mga plastic ng chocolates sa kwarto niya? "Yes, Doc. She's clearly aware that she's allergic of chocolates, since we're kids nalaman na namin yun."

Then why did she ate those? Alam kong allergic siya but what happened between her and Zach pusher her to do this things to herself. I know she can be stupid sometimes.

"Sa ngayon, please don't let her eat chocolates again. Masyadong malaking damage ang nagawa ng pagkaing yun sa kanya, but don't worry she's stable now." Tumangi kaming lahat at ngumiti pa ang doctor sa'min before he left the room.

I glared at Zach again so he looked away. The bastard's guilty.

Zavier Yutsuko

UNTI-UNTI kong minulat ang aking mga mata at ginalaw ang aking mga kamay. Why so bright? Ang sakit sa mata. The smell of medicine immediately filled my nose so I scrunched my nose. I hate the scent of medicine, and worst nandito pa ako sa hospital.

Because of my movements, agad silang nagsilapitan sa'kin. Napansin ko rin si Daichi na nasa tabi ng kama ko at mukhang nagising ko siya. Kinusot niya ang mata niya at napatayo. "Okay ka na ba? May masakit ba sayo? Tell me!" Nag-aalalang aniya. Napaiwas ako ng tingin at pinilit ang sariling tumayo.

Napahawak ako sa ulo ko ng makaramdam ng hilo. "Wachi! Humiga ka na muna!" Saway niya sa'kin. Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko at kinuha ko rin ang dextrose na nakakabit sa kamay ko. Akmang lalapitan niya ako at aalalayan ngunit sinamaan ko siya ng tingin. "Don't touch me," malamig kong ani kaya napaatras siya.

Naglakad ako papuntang banyo and did my thing there. Ilang oras na ba akong nakahiga ron at medyo namamanhid ang katawan ko? Itinapat ko ang aking kamat sa faucet at automatiko itong nagpalabas ng tubig. Naghilamos ako ng aking mukha at napahawak sa lababo.

"I need to get out of here."

When I got out of the comfort room, nadatnan ko ang dalawa kong best friend na pinagtutulungan si Daichi. I just looked at them coldly. Should I stop them? I don't jave the energy to do so, kaya naglakad ako palapit sa kama ko.

Before I could even lay on my bed, napatingin na sila sa'kin. "Zavy!" Halos sabay nilang tawag.

Napatingin ako sa kanilang dalawa while I'm sitting on the bed. Tila naghihintay din naman sila sa sasabihin ko. "Give me decent clothes, now." I ordered them. Agad namang nabalutan ng pagtataka ang kanilang mga mukha.

"Why? Aalis ka ba?" Tanong ni Zach.

"Yeah."

"But your not yet okay!" Angal niya so I looked at him with my cold eyes. "You don't have to care," I coldly said at binalingan ang mga best friend ko para sabihan na kunin na sana nila ang iniutos ko. Pero biglang nagsalita si Zach.

"Yeah I do!" Kontra niya. Napatingin ako sa kanya. I can feel he's guilty.

"You don't need to," malamig pa rin na ani ko.

-

MATAPOS ang ilang minuto ay dumating na si Laurence bitbit ang mga damit ko. Agad akong pumunta sa banyo and changed.

Leaving is not just escaping but a way to heal ourselves before we face everything again.

***

Thanks for reading 🖤

PRES.