She's My Boyish Girl

Chapter 86

***

Zavier Yutsuko

I smiled when I stepped out of my door. Kahit sino ay mapapamangha sa ganda ng lugar na to. It seems pretty preserved. At napapanatili talaga ang kasimplihan ng lugar.

May nakita akong bata na tumatakbo, pero huminto siya sa mismong harap ko at inilahad sa akin ang isang bulaklak. A tulip, a red tulip.

Napangiti ako at tinanggap iyo. "Thank you," sabi ko nang tanggapin ang bulaklak. I sniffed in it and my lips grew a slight smile, when the sweet smell of tulips linger in my nostrils.

"K-kayo p-po b-ba s-si, L-lady A-annaisha?" uutal utal niyang tanong habang nakayuko ang ulo.

I squatted, para magkalebel kami dahil sa tantya ko ay 6 years old pa lang siya and he's just so small na hanggang kalahati lang siya ng bewang ko.

I held his chin at inangat ito. Pagkatapos ay nguniti ako. "Why are you askin?" bakangiti kong tanong.

Hindi siya sumagit at bigla na lang namula ang kanyang mukha. "Something wrong?" malambing kong tanong sa kanya at hinaplos ang kanyang pisnge.

"N-no." nanginginig ang kanyang katawan na para bang natatakit na kinakabahab siya.

"Are you afraid of me?" tanong ko, at nahihiyang tumango naman siya.

I smiled at his cuteness. "Please, don't be. I'm kind, I promise!" sabi ko pa habang nakataas ang aking palad at tila nanunumpa.

Umangat na ang kanyang tingin at ngumiti. "M-my, Mom. She said I shouldn't talk to you. She said that we are not allowed to talk to you, since you are our—"

"Shh." iniligay ko ang aking hintuturo sa kanyang labi. Tumahimik naman siya. "We are all the same, you, me and them. I may have the highest rank, but that shouldn't stop you from being with me. Status is just a word, but family is ethereal. It stays forever, until the last drop of water here on Earth," makahulugan kong paliwanag. And sana naintindihan niya yon.

"So, what's your name? And base on your looks. You don't like a Japanese to me," ani ko.

He cutely scratched his nape at ngumiti na tila nahihiya. God really made children to be this cute! I pinched his cheeks, at hindi ko talaga nilubayan hanggang sa mamula ba ito.

"O-ouch! It hurts po!" nakangiwi niyang reklamo habang marahang nakahawak sa kamay ko ang kanang kamay niya.

I smiled. "Hey." napalingon ako sa dumating. Its Tatay Kono, ang lolo ng kambal. At ang kanang kamay ni Wowo noon.

"Good morning po," bati ko sa kanya. Ngumiti lang siya at binalingan ng tingin ang bata. It seems like dito na siya lumaki, base on Tatay's looks.

Isinenyas niya ang kanyang kamay na palapitin ang bata. Sumunod naman agad ang bata sa kanya at tumabi sa kanya.

"What's his name?" tanong ko pa.

Sinulyapan siya ni Tatay at ginulo ang buhok niya, pero hinayaan lang itonng bata at hindi umimik. "Kakashi   Hagane, his parents died from ambush at dito na siya lumaki. Naging ulila siya nung siya'y tatlong taon pa lang." napatango-tango ako.