She's My Boyish Girl

Chapter 75

***

Zavier Yutsuko

[Remember that, Zavy? Or hindi? Dahil alam kong bobo ka pa rin kahit anong mangyari!!] sigaw nito pero hindi ko ito pinansin. After all? Binigyan na pala ako ng chance ng Panginoon na iligtas ang kaibigan ko, pero hindi ko nagawa?!

"You're the airhead in the two of us. How dumb of you to hide behind a voice changer! Reveal yourself and fight me!!" nanggagaliting sigaw ko. Naramdaman ko na lang na may humawak sa kamay ko at napatingin ako sa kanya.

His eyes give me a soothing feeling na nakapagpakalma sa kaloob-looban ko. [Watch out, dear. You never know, a snake is already in your territory and ready to bite you anytime!]

"You fu—" hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang maibaba na niya ang tawag. Tumingin ako kay Oxford at bakas sa mukha niya ang pag-aalala. I can feel my heart is beating so fast. Ang kapal ng mukha niya na sabihan ako ng bobo!

Hindi ko alam kung anong hokus pokus ang ginagawa niya at hindi ko siya ma-track! Para siyang red mite na ang hirap hulihin! I swear, if I caught her I will make her feel what hell is in my own hands..

Natahimik ang lahat at walang sinoman ang umimik, tapos na rin kaming kumain dahil sa tawag. "Sige na, ipagpatuloy na nating kuma—"

"Sorry, Tito. But I lose my appetite already, I'll just go outside to cool my head," paalam ko at umalis sa upuan yumuko muna ako bago umalis. "Please don't follow me, Oxford. I want to be alone," dagdag ko pa nang mapansin ang pag-alis niya sa kinauupuan.

At narinig ko kasi ang paglangit-ngit ng upuan na katabi ng sa'kin, 'rinig ko rin ang pagbuntong-hininga niya napapikit ako ng sandali dahil dun. Patawad, mahal ko. Babawi ako sa lahat ng pagkukulang ko, pangako 'yan.

"O-okay, but be careful. Okay?" tinanguan ko lang ito at umalis na sa hapagkainan. Inilingon-lingon ko ang aking ulo sa paligid, everything here is so calming. Sobrang simple lang kasi ng bahay and nakaka-relax.

Pumunta ako sa likod bahay, kung saan may garden doon. Pa-square ang shape ng buong garden at napapalibutan ito ng mga iba't ibang kulay ng mga bulaklak. Umupo ako doon sa swing na nandoon.

Humawak ako sa magkabilang bakal na nasa gilid ako at iginalaw-galaw ang swing. Yumuko ako at hindi na humawak nang sobrang lakas na nang pag-swing. S-sino ka ba talaga ha? Bakit mo ba ginagawa sa'kin 'to?

Bakit dinadamay mo pa ang ibang tao, eh ako naman yata ang may kasalanan sa'yo? Ano nga ba ang kasalanan ko sa'yo?

-

Matapos ang isang oras sa swing ay pinatigil ko na ito sa paggalaw at kinuha ang cellphone ko.

Kinuha ko ang cellphone ko at nag-dial sa isa kong magaling na tracker. [Konnichiwa, Lady Akuma. How may I help you?] agad na sagot nito matapos ang isang ring. "I'm sending you my cellphone. And track the unknown number who called me, recently. I want results ASAP!"

I ended the call, at tinawagan si Phoenix. [Yes, Lady?]

"Pick up my cellphone here. I want you to give it to Saito. Uderstood?"

[Hai.] pinutol ko na ang tawag at ibinalik sa aking bulsa ang cp ko. My eyes wondered around the garden for the second time, the green trees, blue sky, colorful butterflies and flowers plus the chirping of the birds. I wish, my life was this peaceful.

I never wished for beauty.

I never wished for fame.

I never wished for intelligence.