She's My Boyish Girl

Chapter 3

***

Zavier Yutsuko

LATE folks are never allowed in CA, Cantrell Academy. Kaya ALAS KWATRO pa lanv ng umaga, binulabog na ako ni Mom. And yan ang sabi ni Daichi, na agad namang pinaniwalaan ni Mom.

After doing my morning rituals, na binagalan ko talaga dahil sa aga ko ba namang nagising, bumaba na ako, at nadatnan ko silang lahat na kumakain na.

"Ohayoguzaimas," bati ko sa kanila, just enough for them to hear. Dad stopped drinking his coffee, while Mom just smiled at me at hinawakan ang nakakuyumos nang kamay ni Dad.

Is he mad? For what? Umupo na ako and started doing my thing. I'm peacefully eating not until Dad spoke. "You should fix your attitude when I'm here, Zavy." Sa lalim ng boses niya maraming naiintimidate sa kanya, but not me.

Daichi almost stopped eating pero itinuloy niya ito while Mom looked at Dad with pleading eyes. Sarkastikng umangat ang labi ko. "Don't call me that," tugon ko.

Dad slammed the table na nakapag-igtad kina Mom and Daichi. "Dad!" Tanging saad ni Daichi while Mom stood up beside Dad.

"I said FIX YOUR ATTITUDE! Lumalala ka na talaga!!"

"Mmm." Tumango ako sa kanya, tumayo na ako and got my bag.

"Zavier!!" Tawag pa niya ulit ngunit hindi na ao lumingon. Kapagod makisama sa mga taong kagaya niya... Nila.

Nang makalabas na ako ng pinto leaving that old man angry, magigisa na naman ako mamaya. "Zavier!" Tawag sa'kin ng isa sa maid.

"Yes?"

"May naghahantay po sainyo sa labas, sasabihin ko po sana kanina kaso mukhang, may usapan po kayo," magalang na sabi niya kaya ngumiti ako.

"Who's waiting for me?"

"Si Sir Laurence po." Tumango lang ako at lumabas na. And their I saw a BMW M3 na kulay blue.

-

"YOU'RE not in the mood, anyare?" Kinuha ng tanong ni Laurence ang atensyon ko while I'm silently watching by his window.

I sighed. "Same old shit with Dad." Napa-o naman siya ng mahina and didn't ask further kahit si Jiro natahimik. Alam nilang pag tungkol sa pamilya walang wala ako sa mood. I just hate it so much.

Walang imikang bumyahe kaming tatlo hanggng sa nakarating kami sa hara ng gate ng Cantrell Academy. Bumaba na ako and before I closed the door. I showed them my genuine smile.

"Salamat sa paghatid, mag-iingat kayo," paalala ko sa kanila. Tumango silang dalawa and Laurence closed the shotgun seat door. Pero ibinaba nila ang bintana.

Their smile appeared on their faces na para bang walang katahimikang naganap kanina. "Bye, Zavier!" Sabay pa nilang sigaw and I just waved at them before I made my way to school.

"Good morning, Ma'am," bati pa sa'kin nung guard na tinanguan ko lang.

I walked through the silent hallways as I memorize each room na nadadaanan ko. Ang aga pa nga, si Mom kasi, mas excited pa ata sa'kin. Pinuntahan ko na ang classroom ko but wala pa namang bukas so I decided to stay sa garden nila.

Malapit lang naman yon dahil nadaanan ko ito kanina. At nung makarating ako natulog muna ako... Thinking magigising din naman ako mamaya pag nagbell na, and alas-sais pa naman mamayang alas-otso pa klase namin.

-

"FUDGE!" Lagot ako nito! Ang aga ko rito tas male-late pa rin ako?? Habang tumatakbo ako sa mga hallway, wala na nagsisimula na talaga ang klase. And here I am, maaga ngang dumating pero late pa rin! Anak ng.