WRONG NUMBER | CEDİ OSMAN

》52《yeni bölüm》

Heyooo!

Finalden önceki son bölümü okumak için buradasınız çiçeklerim. Heyecan var mı?

Ben aşırı heyecanlıyım çünkü size içime sinen çok güzel bir bölüm sunuyorum.

Hem de esüpriz sonlu ^^

Bölüm şarkımız;
YALIN - MELEKLERİN SÖZÜ VAR

KEYİFLİ OKUMALAR 🏀
.

İçinde tarif edilmez bir his vardı Derin'in. Kalbinden büyük bir yük kalkmış gibiydi ama yine de bir yanı hala buruktu. Böyle olacağını hiç hayal etmemişti.

Az önce yıllardır bekliği an gerçekleşmiş ve babasına açtığı miras davası onun aleyhine sonuçlanmıştı. Kazanmıştı. Dile kolay geliyordu ama hala alışamamıştı bu duruma, Kazanmıştı. Miras asıl sahibine ulaşmıştı ve en önemlisi de, annesine yaşattıklarının intikamını almıştı.

Şimdi ise bir yanında; Cedi, Meyra ve Furkan, diğer yanında; Emir, Ayla ve Kerim ile beraber adliye binasından çıkış yapıyorlardı.

Evet, biraz şaşırtıcı olsa da bu yolda tüm sevdikleri onun yanında olmuştu. Emir'in okul, Cedi ve Furkan'ın NBA sezonu bitmiş, hep beraber dönmüşlerdi İstanbul'a.

Aralarında konuşup gülüşüyor, Derin'e bir şeyler söyleyip duruyorlardı ama Derin hiçbirini duymuyor, sadece ara sıra sahte bir tebessüm takınıyordu dudaklarına.

"Ay varya nasıl içimin yağları eridi bilemezsiniz." dedi Ayla.

"Bir de bana sor," diye ekledi Meyra. "Hele Emir'i hipnotize olduğu günleri aklıma getirince hala deli oluyorum."

"Meyra abla ya, benim şuçum muydu? Beni bir bokdan haberdar etmeyen sizdiniz."

"Sus lan velet, demek ki her şeyin bir yeri ve zamanı varmış. Öyle değil mi Derin?"

Emir'in bozulmuş yüz ifadesini gören Ayla bir kahkaha patlattı. "Durun gülmekten bebişimi düşürteceksiniz!"

"Aşkım bir kaç gün daha sabret güzünü seveyim. Şurada sayılı günümüz kaldı."

Herkes Kerim'in anlık telaşına gülerken Ayla Kerim'e aşkla bakıp elini sıkı sıkı tuttu. Sonra Furkan ileri atıldı.
"E o zaman aynı kadro Ayla'nın doğumunda da yanında oluruz. Ama önce bir mangal partisi falan mı yapsak, ha Cedi? Sizin bahçe çok uygun mesela. Hadi masraflar benle Kerim'den olsun."

Cedi de şuan onları pek dinlemiyordu. Çünkü aralarında Derin'in ruh halini fark eden bir tek o vardı. Daha fazla dayanamayıp adımlarını durdurdu ve Derin'in elini daha sıkı tutup kendine çevirdi.

"Derin, bir sorun mu var güzelim? Dalgınsın? Biraz önce mahkemeden çıkarken ne kadar mutluydun?"

Derin biraz etrafına bakınıp gözlerinin Cedi'nin gözlerine çıkarttı. Sadece bir bakışı bile içindeki depremleri anlatmaya yetiyordu.

Evet mahkemeden çıktıkları ilk dakikalarda rahatlamıştı ve sevinçliydi ama bu kısa sürmüştü. Her şey sonradan dank ediyordu aklına. Özellikle o babasının ona son bakışı... Bir türlü aklından çıkmıyordu. Neredeyse hata yaptığını bile düşünecekti.