Bu bölüm Derin kendi kendini dövüyor arkadaşlar. Çok şükür içimde kalmıştı valla.
*Kendi yazdığı karaktere kendi sinirlenen bir yazar olmak cdcdvdvdcdcd* Neyse,
Keyifli Okumalar 🏀
__________
"inansaydım, bir ömür beklerdim
gelmeni..Ve inan, saydım
Bir ömür geçti beni sevmeyeli..."
__________
"HADİ KIZLAR! TEMPO TEMPO! ÇOK MIYMIYSINIZ! YARIŞMADA DA BÖYLE OLACAKSANIZ ŞİMDİDEN GERİ ÇEKİLELİM YANİ! HADİİİİ HADİ!"
Müziğin sesini daha da çok açtım. Onları olabildiğince enerjisi yüksek tutmaya çalışıyordum. Motivasyon ve azimlerini kaybetmemeleri için sürekli uğraşıyordum. En önemlisi buydu zaten, kazanma ruhu olmadıktan sonra gerisi boştu.
Evet çok yoruluyorlardı, yoruluyorduk. Ama kazanamamız, bu sektöre kendimizi kanıtlamamız gerekiyordu. Bunun içinde çok sıkı çalışmamız...
Dinlenme molasına geçtiğimizde mutfakta Ebru ablayla kahve içiyorduk. Telefonumdan gelen bildirim sesiyle mesaja baktım.
Cedi:
Ne zaman çıkarsın?
Ben stüdyonun önündeyim.
Yok artık! Ya sen pes etmeyecek misin be adam?!
Ben ne diyorum ya? Haklıydı. Hiçbir şey demeden tamamen iletişimi koparmak aptallıktı. Elbette bunu sorgulayacaktı, benden mantıklı bir açıklama bekleyecekti.
Peki ben mantıklı olmayan bir şeyin açıklamasını nasıl mantıklı yapabilirdim?
Onunla şimdi yüzleşmek istemiyordum. Stüdyodan çıkmaya da az kalmıştı. Eğer herkes çıkarken ben çıkmazsam daha fazla beklemeyip gidebilirdi. Evet böyle yapacaktım. Daha sonrasında arayıp bir şekilde konuşabilirdim. Ama yüzyüzeyken bu kadar cesaretli olabileceğimi sanmıyordum.
Kızlar dağılırken caddeye bakan bir camdan Cedi'nin arabasını aradı gözüm. Dediği gibi gerçekten buradaydı. Herkes çıktıktan sonra stüdyoda tek başıma kaldım.
Zamanın geçmesi için kulaklığı takıp videolarımıza göz gezdirdim bilgisayardan. Kendi coverlarıma bakarken arkadan bir tıkırtı duyar gibi oldum ve arkama baktım. Bir hareketlilik yoktu. Kulaklıkdan dolayı bana öyle geldiğini düşünerek coverlarımı izlemeye devam ettim.
Tabi ki de birinin kulaklığı kulağımdan çekmesini beklemiyordum(!)
Anın şokuyla irkilip arkama döndüm. Kimseyi göremeyince tekrar önüme döndüğümde birden önümde beliren koca bedeni görünce tiz bir çığlık attım. Elimi göğsüme bastırıp düzenli nefes almaya çalıştım.
"C-CEDİ?!"
Elleri cebinde üstten üsten pi*smile atıyordu. Allah'ım bu adam cidden çok olmaya başladı! Ayağa kalkıp koluna sertçe yumruk attım.
"Senin ne işin var burada gerizekalı?! Ödüm koptu ya! Deccalin oğlu gibi gelip burnumun dibinde beliriyorsun!"
"Başka çare bırakmadın." dedi umursamazca omuz silkerek.
"Arayabilirdin ya da mesaj atabilirdin!"
"ÖYLE Mİ?!"
Bu ani çıkışının altında böcek gibi ezilirken dudağımı ısırdım. Mal Derin, kaç kere aradı mesaj attı adam, aklın neredeydi?
Adım adım üzerime yürüyordu. O üzerime yürüdükçe bende adım adım geri çekiliyordum. Sırtım soğuk duvara çarpınca dibime kadar girdi. Kalbimin atışı hızlandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
WRONG NUMBER | CEDİ OSMAN
Fanfiction"Hiçbir ressam çizemez, gülüşündeki o cenneti." ••• "Nasıl yaptı bunu bilmiyorum ama, sanki onsuz yaşayamazmışım gibi hissediyorum Caner. Ve o buna inanmak istemiyor bile." ••• "O gün bana nasıl sarıldığını hatırlıyorum... Kalbini bütün yaralarımı s...
