Bu bölümü medyada ki şarkıyı dinleyerek okumanızı istiyorum. ^ ^
Keyifli Okumalar 🏀
.
Nisan, 2013
"Bu maçı kazanamayacaksın. Senin gibi bir kibrit çöpünün bunu başarmasına vermeyeceğim." dedi.
Kapısı açık olan temizlik odasına sertçe ittirip planladığı gibi kapıyı kilitledi. Anahtarı cebine koyup diğer iki arkadaşı ile hızlıca oradan ayrıldı.
Neye uğradığını şaşırmıştı Cedi. Kapıyı yumruklamaya başladı. Bir yandan da öfke ile bağırıyordu.
"Ne yapıyorsunuz? Açın Şu kapıyı! Açın dedim size! Hey! Size diyorum!.."
Boşuna uğraştığın farkındaydı. Sonuçta burası okulun en alt katında bir temizlik odasıydı. Çıkış saati olduğu içinde okul hademeleri çoktan sınıflara çıkmışlardı.
Pes edip geri çekildi. Alnına sertçe vurarak etrafına bakındı. Çok sinirliydi. Okul takımından bir tane salak onun başarasını, Pertevniyal de yer alamasını çekemiyordu. Bu yüzden onu kilitlemişti, maça geç kalması için.
Öfkesinden yerde ki kovalara tekme atarken işittiği sese dikkat kesildi. Sanki birisi ağlıyordu. Deterjan bidonlarının dizilimiyle iki ayrıma bölünen odanın ilk önce sağ tarafına baktı, kimseyi göremedi. Sol tarafa geçtiğinde ses daha da çok netleşmişti.
Duvara çapraz olarak dayanan eski denebilecek bir kapı vardı. Sesin onun arkasından geldiğini düşünüyordu. Biraz daha yaklaşıp kapının arkasına başını uzattı.
Bu oydu. Üç hafta önce kantinde çarpıştığı ve delicesine merak ettiği kızdı karşısındaki. Çarpıştıklarında kız hiç bir tepki verememişti. Adeta ruh gibiydi. O günden sonra onu hep izlemişti.
Bir arkadaşı dışında kimseyle düzgün muhattap olmuyordu. Hep suratı asık ve mutsuzdu. Gözleri hep şişti, ama buna rağmen de çok güzeldi. Ders aralarında genellikle uyuyordu.
Adını dahi bilmediği bu kıza neden tutulduğunu anlayamıyordu. Belki de sessizliğine, yüzü gözü şiş olmasına rağmen altında yatan doğal güzelliğine, bilmediği derdine aşık olmuştu.
Haftalardır yanına dahi gitmeye cesaret edemediği kız şuan karşısında yaralı bir serçe gibi ağlıyordu. Onun yarasına merhem olabilmeyi o kadar çok isterdi ki... Cesaretini toplayıp dudaklarını araladı.
"Neden ağlıyorsun?"
Kız yanına birinin geldiğini yeni farketmişti. Duyduğu yabancı sesi umursamadı, ağlamaya devam etti.
"Anlatmak ister misin? İyi bir dinleyiciyimdir."
Üstelemesine sinirlerde de yine cevapsız bıraktı sorusu. Gitmiyordu, bakışlarını üzerinde hissedebiliyordu.
Cedi ise kızın bu tavrı karşısında pes etmedi. Bugün olmazsa, bir daha hiçbir zaman olmayacaktı. Yanına çömelip oturdu. Kız elini yüzünden çekmeden boğuk bir sesle cevap verdi. "Git başımdan."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
WRONG NUMBER | CEDİ OSMAN
Fanfiction"Hiçbir ressam çizemez, gülüşündeki o cenneti." ••• "Nasıl yaptı bunu bilmiyorum ama, sanki onsuz yaşayamazmışım gibi hissediyorum Caner. Ve o buna inanmak istemiyor bile." ••• "O gün bana nasıl sarıldığını hatırlıyorum... Kalbini bütün yaralarımı s...
