WRONG NUMBER | CEDİ OSMAN

》13《

Keyifli Okumalar 🏀
.

Ayla📞

Off, bu kaçıncı ama!

Yastığı başımın üstüne bastırdım ve kulaklarımı kapattım. Susmuyordu, kaç kere kapatmıştım ama hala arıyordu. Bir kez daha reddedip yatmaya devam ettim.

Bu sefer de biri zile basıp var gücüyle kapımı yumruklamaya başlamıştı. Yeter ama bir uyutmadınız!
Peluşlarımı giyip saçımı düzelttim ve kapıyı açtım.

" O telefonlar neden açılmıyor?!" dedi içeriye fevri bir giriş yaparak. Zar zor açtığım gözlerimi ovuşturarak cevap verdim. "Uyuduğum için olabilir mi? Sabahdan beri bir rahat bırakmadın ki uyuyayım."

İşaret parmağı ile kol saatini işaret etti. "Senin saatden haberin var mı acaba? 12:30 oldu, bu saate kadar uyunur mu?"

"Of, Ayla! Gece uyumadım ve şuan hala uykumu almış değilim. İzin verirsen uyuyacağım."

"Vermiyorum," dedi bana sarılarak. " Bugün üzülmene izin vermiyorum. Biliyorum çünkü, uykunun içinde kabuslarla ve rüyalarla kendini daha da çok yıpratacaksın."

Ben de kollarımı beline sardım. Emir... Kendi yanımda olamayınca Ayla'ya haber vermişti. Bu saatte kapıma dayanmasının başka nedeni olamazdı.

"Anlaşılan Emir söylemiş ama ben gayet iyiyim bebeğim. Sadece gece uyuyamadım, o kadar."

"Olsun," dedi omuz silkerek. "Ben yine de yanında olmak istiyorum. İşten izin bile aldım."

"O izni kendine kullanmalısın çünkü ben stüdyoya gideceğim."

"O zaman çıkışta bir şeyler yaparız."

"Bakarız, söz vermiyorum. Neyse madem geldin, ben giyinene kadar kahvaltı hazırla bari."

Başıyla onayladı ve mutfağa geçti. Şu hamile durumunda bile beni yalnız bırakmak istemiyordu. Ben ne güzel bir arkadaşa sahiptim.

𑁍

"Hocam, biraz soluklansak? Saatlerdir pratik yapıyoruz ve hiç mola vermedik?"

"Evet hocam, enerjinize hayranız ama daha sizin gibi uzun süreli çalışamıyoruz."

Soluk soluğa kalmışlardı. Ben ise hala tam yorulmuş değildim. Ben böyleydim işte. Acılarımdan, hüzüne kapılmaktan böyle kaçıyordum, böyle ayakta kalıyordum. Yoksa direnemezdim, hayatım boyunca yaşadığım şeylere rağmen hala başım dik duramazdım.

Ama şuan yaptığım haksızlıktan, bencillikten başka bir şey değildi. Kendi yaşamımı öğrencilerime yansıtmamam, kendi cezamı onlara çektirmemem gerekiyordu.

"Tamam, kızlar. Harikaydınız. Bugün belki erken dağılabilirsiniz. Şimdilik güzelce dinlenin."

Omzuma havlu atıp pratik odasından çıktım. Mataramda ki kalan suyu bitirdim. Dağılan saçlarımı tokamı çıkartıp yeniden topladım ve at kuyruğu yaptım.

Bahadır 📞

"Efendim?"

"Selam Derin, nasılsın?"

"İyi sayılır, sen?"

"Bomba gibiyim çünkü akşam için harika bir sahne teklifi aldık!"

"Öyle mi? Çok iyi o zaman, sizin adınıza sevindim."

"Sizin adınıza mı? Biz çıkacağız Derin, seninle beraber tüm ekip diyorum. Sahne teklifi aldık, özellikle seni istediler."

"Beni mi?" Şaşırmıştım açıkçası.