Siyahın Şafağı

-3-

3.BÖLÜM : KATİL

"Her insan potansiyel katildir. Kimisi elini kana bular, kimisi ise masum bir kalbe bular."

Bölüm Şarkısı : Evanescence-Bring me to life

Bana kendimi kötü hissettiren şeyi bulmaya çalışarak saniyeleri tükettim. Neydi beni böyle endişelendiren? Bir bebeğe anne olmak mı yoksa o bebeğin vebalinde olmak mı? Benden nasıl anne olacaktı?

Kulağıma dolan ve beni endişe deryasında boğan cümleyle grimsi gözlere döndüm. Gözleri ihtiyatla bakıyordu. Teninden yayılan erkeksi kokuya içki kokusu karışmıştı. Her zaman içki içen erkekleri cazibeli bulmuştum. Hele ki birde içip de sarhoş olmuyorsa. Genç psikopatım da böyle bir tipteydi.

Büyüsünden kurtularak beşikte uyuyan masum miniğe döndüm. Gerçekten insana büyüleyici gözüküyordu. Masum yüzünü seyre dalmak çok kolaydı. Böyle bir psikopatın yavrusu olarak hayata 1-0 yenik başlıyordu.

Adı Umut'tu. "İsmini kim koydu?" diye sordum.

Bir adım gerileyerek beşiğin yanında bulunan koltuğa usulca oturdu. Başını duvara yasladı. Gözleri beni bulduğunda öne doğru eğildi. Ellerini dizlerinin üzerine koydu.

"Ben," diye yanıtladı.

Net olan cümlesi havada asılı kaldı. Ayıcık desenli halıyı izliyordu. Karnesi zayıf gelen öğrenci gibiydi. Bir şeyi itiraf edecek ama cesaret edemiyor gibiydi. Bakışlarım tatlı bebeğe kaydı. O kadar güzel uyuyordu ki sabaha kadar izleyebilirdim. Koyu kahve saçları kıvırcık gibiydi. Bu yönünü güzel babasından almamıştı. Batın'ın saçları dağınık sarımtrak renkteydi. Biraz daha inceledim. Bebek, babasına zerre benzemiyordu. Sanırım annesinin kopyasıydı. Karanlıkta kadını görememiştim. Bu yüzden fiziksel özelliklerini bilemiyordum. Ancak emin olduğum şey Batın'a hiç benzemediydi. Bu yüzden vardığım kanı yüzde yüz doğruydu.

"Peki neden Umut?" diye fısıldadım. Bebeğin uyanmaması için sessiz konuşuyordum.

Bakışlarını halının üzerinde ağır ağır kaldırarak uyuyan bebeğe baktı. Yüzündeki ifade anlaşılmazdı. Hissettiği şey her ne ise yüzünü acıyla buruşturdu. Gözlerini bebekten alıp bana çevirdi. Uzunca baktıktan sonra ayağa kalktı. Tekrar yanımıza geldi.
"Çünkü o benim umudum," diye fısıldadı. "Bana hayata dair biraz umut olduğunu hatırlatıyor."

Cümlesi, geçmişin ağır yüklerini sırtlanmıştı. Derinden gelen bir acıyı barındırıyordu sesinde. Acıyan bir ifadeyle yüzüne baktım. Bebek babasını hissetmiş gibi gözlerini açtı. Kısa süre etrafı inceledi. Daha sonra tiz sesiyle ağlamaya başladı. Odayı kuşatan bebek sesiyle panikledim.
Benden anne olmayacağı burdan belliydi. Bebek ağlamasından bile irkiliyordum.
Batın beşiğe doğru gülümseyerek eğildi. Minik bebeği dikkatlice kucağına aldı. Yaramaz ufaklık banasının kollarında debelendi. Huzursuzdu. Tekrardan tiz sesi odayı doldurdu. Batın bana doğru yaklaşarak bebeği koynuma doğru bastırdı. Dürtüsel bir hareketle kollarımı kaldırdım. Bebeği öyle bir bıraktı ki hazır olmasaydım çoktan yeri öpmüş olabilirdi. Kucağıma bebeği bırakarak arkasını döndü. Tam nereye gideceğini soracakken olduğum yere çakıldım. Aynı şekilde Batın da şaşkınlıkla bana dönmüştü. Bebeğin sesi kesilmişti. Kusursuz yüzü bana bakıyordu. Minik gözleriyle beni süzüyordu. Küçük dudakları meme aradığını gösterir gibiydi. Karnı acıkmıştı. Abimin bebeği olduğundan çat pat bir şeyler biliyordum. Umut'u izlerken büyüsüne kapılmamak elde değildi. Şaşkınlıkla küçük yüzüne bakıyordum.

Batın yanımıza geldi. "Seni sevdi," diye fısıldadı.

Yüzüne bakarak istemsizce gülümsedim. Bu harika bir duyguydu. Batın bebeğin alt dudağına parmağını bastırdı. "Demek sevdin küçük dostum," diye fısıldadı tekrar.