Siyahın Şafağı

-4-

4.BÖLÜM : ZORAKİ EVLİLİK

"Aşk bir kez pençesine aldığında gücünü de kudretini de sağ kalmak için harcarsın."

Bölüm Şarkısı : Ellie Goulding-Love me like you do

Bir adamın bağırarak sarfettiği cümle karşısında dehşetle duvara yaslandım.
Dünya çalışan bir çamaşır makinasının tamburu gibi dönüyordu. Ayağımın altındaki zemini hissetmiyordum. Karnıma saplanan ağrıyla merdivenin ikinci basamağına çöktüm. İç dünyamda yaşadığım gel gitlere acıdım.
Onun bir katil olmayacağını nasıl düşünmüştüm?
Batın gerçekten bir katildi ve ben buna asla inanmamıştım.
Gözlerimdeki yanma hissine son bir gayretle direndim. Midem öyle bir bulanıyordu ki her an kusabilirdim. Bir şeyin duvara çarpıp parçalanmasıyla irkildim. Sanırım içki şişesiydi.

"Ben öldürmedim. Lanet olsun ben sadece yaraladım," diye bağırdı Batın.

Sesi baskı altındaymış gibi inandırmaya çabalayan bir tonla çıkıyordu. Kısa bir volta sesi duydum.

"Kadın ölmüş Batın. Duyuyor musun? Kadın ölmüş!"

Adamın bağıran ses tonu bana ulaştığında elimi ağzıma götürdüm. Hem çığlığımla hemde bulantımla savaş veriyordum. Duygu yoğunluğum inişlerini ve çıkışlarını son süratle yaşıyordum. Hem Batın'ın birini öldürdüğüne inanıyor hem de 'Ben öldürmedim' cünlesine inanmaya çalışıyordum.

"Sadece yaraladım Burak. Silahı korkutmak amaçlı başına götürdüm evet ama sonra bacağına tek el sıktım" dedi sıkıntıyla. "Yemin ederim."

Aslında doğru söylüyordu. Onu görmüştüm. Kadının sadece bacağına sıktığında beni farketmişti. Devamını getirmek isteyen bir katil olsa bile yapamamıştı. Onu bir şahit engellemişti. Ya da gerçekten öldürmek amacı yoktu. Ben sadece bir tesadüftüm.

"Kanıtın var mı?" diye sordu adam.

Vardı.
Bendim.
Beni çağırır düşüncesiyle ayağa kalkmaya çalıştım. Yer biraz da olsa sabitlenmişti. Bir adım attığım sırada duyduğum cümleyle olduğum yere çakıldım.

"Hayır yok," dedi Batın.

Ne diyordu bu değişik? Ben tanıktan sayılmıyor muydum?

"O zaman başın çok ağrıyacak Batın," dedi adam sert sesiyle.

İçgüdüsel olarak bir anda salona dalmıştım. Grimsi gözler öfkeyle parlarken adamın siyah gözleri beni buldu.

"Irmak?" dedi Batın.

Sesi oldukça tehlikeliydi. Ama ona bakmadım adama bakarak konuşmaya başladım. "Ben vardım."

Adam bakışlarını yüzüme kilitledi. Bir süre inceledikten sonra öfkeli psikopatıma döndü.

"Bu kız kim Batın?" dedi.

Cevabı bende merak ediyordum.
Ben kimdim?
Korkarak da olsa bakışlarımı öfkeyle parıldayan gözlere diktim. Gözlerindeki öfke tenimi yakarcasına tehlikeliydi. Çenesinin gerginliğinden dişlerini sıktığını farkettim.

"O hizmetçimin kızı. Ben vardım derken onu yolladığım bir yer vardı da ondan bahsediyor," dedi dişlerinin arasından.

Bakışlarını bir saniye bile gözlerimden ayırmadan konuşmuştu. Tehditkar gözleri sus der gibiydi.
Neden bunu yapıyordu?
Başı derde girecekken neden susuyordu. Asi yanım baş kaldırırken öne doğru bir adım aldım. Tepki olarak o da otomatikman bana doğru bir adım attı. Dudaklarımı açacağımı anladığı için bana oldukça yaklaştı.