Burning for you// RoséKook

0.2

Still with you-jungkook

"Kimi kesiyorsun?" Yanıma oturan sınıf arkadaşıma çevirdim bakışlarımı. Omuz silkerek "kimseyi kesmiyorum, maçı izliyorum" dedim.

O sırada sahada ne olduğunu kaçırmıştım.
Herkes oturduğu yerden endişeyle ayağa kalkmıştı.Hocalar ve takım arkadaşları Jungkook'un etrafındaydı.

"Öffff" dedim telefonumu elimden atarken.
Ne diye instagramdan takip etmişti bu salak beni?
Üstüme istemediğim gözlerin dikilmesinden hoşlanmıyordum, özellikle de bütün bu yaptıklarım özellikle o gözlerden kaçmak içinken..

Telefonumun çalmasıyla yatağıma oturarak aramayı cevapladım.
"Efendim Namjoon oppa?"
"Chaeyoung, Jungkook'la arkadaş mısın?"

Direk sorardı o böyle lafı dolandırmazdı.

"Hayır" dedim. Ben de böyle nettim cevaplarımda. "Ortak arkadaş ama merak etme bir şey çaktıracak değilim"

"Tamam öyle diyorsan sen, peki ne diyorsun gerçekten emin misin? Yani her şeyi kendin halletmek istediğinden?"

Arkama uzanarak "eminim ,zaten klip yok bir şey yok hem bu arada nerdeyse bitti eğer bu gece verimli geçerse yarın sabah şarkımı dinleyebilirsin"

Şaşkınlığı sesine vuruyordu. "Şaka yapıyorsun. Çok merak ediyorum hiçbir şeyini paylaşmadın bizimle" dediğinde alaya alarak
"Sürpriz" dedim.
"İsimden eminsin demi, daha önce kimseye bahsetmedin?"
"Eminim" dedim ve telefonu kapattım.

Gözlerimi ovuşturup mırıldanarak piyano başına oturdum. Kendimi rahatlatmak için piyano çalmak benim için büyük bi lükstü.
Gecenin kalanı bilgisayar başında kulaklık kafamda geçeceği için buna ihtiyacım vardı.

Sabahın ışıkları vururken odaya yerimden gerinerek kalktım.

Telefonumu elime alarak Namjoon'a ses dosyasını güvenli yoldan mail attığımı söyleyen bir mesaj attım.
Ve kendimi öğleden sonraki dersime kadar uyuyabilmek için yumuşak yatağıma bıraktım.

Alarmımla uyandığımda baş ağrım biraz hafiflemişti.
Telefonumu elime aldığımda bildirimler sağanak gibi panele düştü.

Mesajlara bakmak yerine direk Namjoon'u aradım ve kulağıma götürdüm.
"Yaaah Chaeyounggf!!!" Diye bağırdığında kulağım acıdığı için telefonu kendimden biraz uzaklaştırdım.
"Ne oldu?" Diye sorduğumda hızlıca
"Sen gerçek misin?" Diye sormuştu.
Arkasından ablamın sesini de duyuyordum.
Birlikteler miydi?

"Chae bunca yıl bu kadar güzel bir sesin olduğunu bizden neden sakladın?" Diye sorarken sesi çok coşkuluydu.
Namjoon bile "inanamıyorum gerçekten inanamıyorum" diyordu.

Endişeyle yerimden doğrulurken "gerçekten beğendiniz mi?" Diye sordum.
Onlar ilk dinleyicilerimdi.

Ablam şimdi ağlamaklıydı " o kadar güzel ki ah seninle gurur duyuyorum" zar zor söylemişti.

Gülerek "eee" dedim "o zaman bunu kullanıyor muyuz?"

Namjoon hemen " deli misin ? Tabii ki kullanıyoruz, bugün müsaitsen şirkete gel" dediğinde "öğleden sonra 2 dersim var sonrasında gelsem olur mu?" Demiş şirkette buluşmak için sözleşmiştik.