Bir anda fısıldaşmalar arttığında, Efsun arkasına doğru döndü ve sarı spotların yanan ışıkları altında hayal gördüğünü düşündü. Evet kesinlikle hayal görüyordu.Bu karşısında gördüğü adam o değildi. O olamazdı...
Gözlerini kırpıştırarak derin bir ne...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
HERKESE SELAM YENİ BÖLÜM SİZLERLE.
ARA YORUMLARINIZI OKUMAK ÇOK KEYİFLİ,GENEL YORUMLARINIZI DA TABİ. BEKLİYORUM🙏☺️
İnstgram:krzred
MEHLİKÂ
18.BÖLÜM
Efsun kendisini toparlamaya çalışarak hemen misafirlere doğru yaklaştı ve hiç bozuntuya vermeden hepsine hoşgeldin dedikten sonra dedesine sıkıca sarıldı.Ancak Süleyman bey'in gözleri karşısında ki adamdaydı. Tanımıyordu ve kim olduğunu bilmiyordu.
"Bu beyefendi kim Mehlikâm?"
"Aaa Emir bey beni patronum"dedi hiç bozuntuya vermeden. Aksi halde çıkabilecek sorunları tahmin dahi edemiyordu.
"Emir bey? Patron mu? Torunum ne patronu? Sen işe mi girdin?"dedi şaşkınlıkla adam. İşe girdiğini dedesine söylememişti çünkü o kadar çok şey olmuştu ki, böyle bir fırsatı olmamıştı.
"Evet Amerikaya gitme işini erteledim dedediciğim, sonra konuşuruz hadi oturalım şöyle"
Herkes koltuklara yerleşirken, İdil de Emir'in koluna dokundu. "Sorun çıkarırsan Efsun'u daha çok kendinden uzaklaştırırsın. Üstelik şu anda dedemin öğrenmesi hiç iyi bir fikir değil" dedi.Emir sakin kalmaya çalışarak tekli koltuğa oturduğunda,Süleyman bey gözlerini Emir'e dikti.
"Siz torunumun patronusunuz demek.Efsun Amerikaya gitmekten vazgeçtiyse eğer, hayal ettiği şirketlerden birinde çalışıyor olmalı"
Bu konu o kadar sıkıntılı bir konuydu ki, Efsun asla açılmasını istemiyordu.Emir'in kim olduğunu öğrenmesini istemiyordu şu anda.
"Dedeciğim şu anda hiç iş hakkında konuşmanın sırası değil, sonra konuşuruz.Kahraman amca,Sibel teyze tekrardan hoşgeldiniz. Nasılsınız?"dedi Efsun gerginliğini belli etmemeye çalışarak.
"Hoşbulduk canım,çok iyiyiz ama senide iyi gördüm.Süleyman bey çok ısrar etti.Bizde Göcekten kalktık geldik, bugünde buradayız zaten"
"Ha birde burada kalacaklar. Doğru mu duydum ben?" diyerek yanında ki sandalyeye oturan İdil'e baktı. Şu anda yeterince sıkıntılı bir haldeyken birde üzerine bu Utku'nun burada kalmasına tahammül sınırı yoktu.
"Sakin ol Emir."
Emir sakallarını sıvazlayarak Utkuya dikti gözlerini. Süleyman beyden cesaret alıyordu belli ki, aksi halde Efsun'un bu herife yüz vermediğine yüzde yüz emindi.Ya da öyle olmasını umuyordu, eğer birazcık yüz buluyorsa işler değişirdi çünkü.
"Aslında burada ki evlerimizden birinde kalsak daha iyi olacak Süleyman abi."
"Olur mu Kahramancığım, kalıyorsunuz bugün burada" diyerek tekrardan gözlerini Emir'e dikti. "Siz ne için buradaydınız beyefendi?"
