Bir anda fısıldaşmalar arttığında, Efsun arkasına doğru döndü ve sarı spotların yanan ışıkları altında hayal gördüğünü düşündü. Evet kesinlikle hayal görüyordu.Bu karşısında gördüğü adam o değildi. O olamazdı...
Gözlerini kırpıştırarak derin bir ne...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SELAM☺️
YORUMLARINIZI VE ARA YORUMLARINIZI BEKLİYORUM VE BÖLÜM SONUNDA GÖRÜŞELİM🙏
MEHLİKÂ
25.BÖLÜM
Hayat gerçekten sürprizlerle doluydu ve Efsun şu anda hayatının en özel ve en güzel sürpriziyle karşı karşıyaydı. Evet, halasının söyledikleri, dedesinin de öğrendiği zaman mutlaka karşı çıkacağı bir gerçekti. Onlar tarafından reddedilecekti, onların özlemini çekmek istemiyordu çünkü annesini ve babasını kaybettiğinde ayakta kalmasına sebep olan ailesiydi.
"Efsun, bir şey söylemeyecek misin?"
Emir'in tedirgin bakışları ve çatılan kaşları karşısında, yutkunmaya çalıştı genç kız. Evet ailesi önemliydi ama bunun için hayatının aşkından vazgeçemezdi ki. Onları bir şekilde ikna etmek için her şeyi yapardı, gerekirse sonsuza kadar onları ikna etmek için uğraşırdı. Ama Emir den vazgeçemezdi, buna gücü yoktu.
"Ne? Ne demiştin?" diyerek titreyen sesine engel olmaya çalıştı genç kız.
"Benimle evlenir misin dediğimi hatırlıyorum en son ama... Sen ne güzel şok oluyorsun öyle" diyerek kızın saçlarına öpücükler kondurdu ve geri çekilerek onun buğulu yeşillerine odaklandı.
"Yani umarım şok olduğun içindir bu sessizliğin."
Efsun, tebessümle adamın dudağına sıkı bir öpücük kondururken, içinde ki mutluluğun tarifi yoktu. Kötü olan hiçbir şeyi düşünmek yoktu çünkü her şeyin üstesinden bir şekilde geleceklerine inanıyordu, biliyordu.
"Evet... evlenirim seninle sevgilim"
Emir'in dudakları yana doğru kıvrılırken, elinde ki yüzüğü kızın parmağına takarak üst üste, Efsun'un dudaklarına öpücükler kondurdu ve onu havaya kaldırarak kucakladı. Bir an için Efsun'um kabul etmeyeceğini düşünse de yanılmıştı ve şu anda kendisinden daha mutlu bir insan yoktu.
"Seni seviyorum Efsun,her şeyden çok seviyorum sevgilim"
"Bende seni seviyorum!" diyerek kahkahaların arasında sıkıca tutundu sevdiği adamın omuzlarına. Emir'le bir geleceğinin olması, bu hayatta en çok istediği şeylerden birisiydi. Şimdi bunun olması için ilk adımı atmışlardı ve bu mutluluk vericiydi.
Geniş bahçe salıncağına oturduklarında, Emir'in ortaya yaktığı ateşi izleyerek yüzüğüne baktı Efsun.
"Bu yüzük, eski bir yüzük mü?"
"Babaannemden kalmış anneme, ona da kendi kayın validesinden... Evlilik teklifi edeceğimi söyleyince, bununla etmemi istedi"
Hayranlıkla yüzüğe bakarken, gözlerinin parlamasına engel olmadı genç kız. Nesilden nesile aktarılan, değerli ve aile yadigarı olan bir yüzüktü. Manevi olarak bu kadar değerli bir yüzüğü parmağında taşımak bile bu ailenin bir parçası olduğunu hissettiriyordu.
