Bir anda fısıldaşmalar arttığında, Efsun arkasına doğru döndü ve sarı spotların yanan ışıkları altında hayal gördüğünü düşündü. Evet kesinlikle hayal görüyordu.Bu karşısında gördüğü adam o değildi. O olamazdı...
Gözlerini kırpıştırarak derin bir ne...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SELAM☺️
Dokuz bin kelimelik uzun bir bölüm oldu.İstediğim gibi yorumları almadan da yazmamaya karar bu konu saygı duyacağınızı düşünüyorum☺️🙏
120 VOTE 250 YORUMDAN SONRA BÖLÜM YAZACAĞIM.
ARA YORUMLARINIZIDA BEKLİYORUM ÇÜNKÜ OKUMAKTAN ÇOK KEYİF ALIYORUM🙏
MEHLİKÂ
21.BÖLÜM
Karşısında ki adam bu işin onunla bir alakası olmadığını söylüyordu ancak Simay'ın beyni durmuş gibiydi. Başka kim yapabilirdi ki böyle bir şeyi?
"Sen yapmadın mı?"
"Hayır ben yapmadım. Böyle çocukça şeyler yapmak bana göre değil. Muhtemelen inanmıyorsun ama önemli değil. Bunu sana kanıtlamak için uğraşmayacağım"
"Kanıtlamak için uğraşmana gerek yok Ayaz. Yapmadım diyorsan eğer yapmamışsındır. Hatta bundan on beş yıl önce birisi karşıma geçip, Ayaz düşmanına böyle bir şey yaptı deseler, sana sorma gereği bile duymazdım.Çünkü senin yapmadığını bilirdim. Keşke aynısını sende benim için söyleye bilseydin"
Ayaz bir anda içinin yumuşacık olduğunu hissetti. Simay'ın bakışları, ses tonu ve söylediklerinden etkilenmemek imkansızdı. O anda değişik bir şekilde Simay'ın sorgulamadan kendisine inanması karşısında suçluluk hissetti adam. Ancak ikisininde aynı şey olmadığını kavraya biliyordu. Sonuçta onun aldattığına dair bir çok kanıt vardı ortada ama yinede Simay'ın kendisine inanması hoşuna gitmişti.
"Mesela, bu zarfı bizzat kendim getirmiş olsaydım ve sen bunu bir şekilde görseydin, emin ol sende inanmazdın. Gözle görülen, kulakla duyulan şeylerden sonra emin olabilirsin zaten."
Simay olumsuz anlamda başını sallayarak, adamın önünde ki fotoğrafları ve kağıdı alıp tekrardan zarfa koydu.Ayaz'ın söylediklerine katılmıyordu. Bir insan gerçekten birine güveniyorsa, inanıyorsa ve seviyorsa eğer neyi yapıp neyi yapmayacağını bilirdi.
"Göz insanı yanıltır Ayaz. Duydukların çoğu zaman yanlış olabilir. Bu zarfı senin elinde görsem dahi, eğer ben yapmadım dediğin an, ben sana inanırdım."
Simay konuştukça kalbi garip bir şekilde yumuşuyordu Ayaz'ın. Neden hala onun bir bakışına, bir gülüşüne, kokusuna bu derece içten içe tuhaf hissediyordu?
"Yapmadım demedin. Demedin..."
Simay acı bir tebessümle onun kas katı olmuş yüzüne baktı. Çocuğunu kaybetmiş bir anne, üstüne üstlük iftiraya uğramış bir kadın ' ben yapmadım' diye bir adama mı yalvaracaktı? Üstelik o adam kendisine inanmamıştı. Halbuki bakışlarından, tek bir bakışından anlaması gerekirdi.
