Bir anda fısıldaşmalar arttığında, Efsun arkasına doğru döndü ve sarı spotların yanan ışıkları altında hayal gördüğünü düşündü. Evet kesinlikle hayal görüyordu.Bu karşısında gördüğü adam o değildi. O olamazdı...
Gözlerini kırpıştırarak derin bir ne...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
UZUN BİR BÖLÜM OLDU...
YORUM VE VOTELERİNİZİ BEKLİYORUM😍
MEHLİKÂ
12.BÖLÜM
Efsun neler olduğunu anlamaya çalışıyordu ancak en ufak bir fikri dahi yoktu. Hepsinin suratının beş karış olmasının yanı sıra Ayaz'ın hayalet görmüş gibi bakan yüzüne ise asla anlam veremiyordu.
"Bir şey mi oldu?" diyerek Emir'e baktığında, genç adam olumsuz anlamda başını iki yana doğru salladı.Şu anda Efsun'a bunu açıklaması mümkün değildi.Ne diyebilirdi ki? Ne anlata bilirdi? Bu durumu algılamak dahi yeterince zordu. Sevdiği kadın, amcasının eski sevgilisinin yeğeni çıkmıştı resmen. İnanılır gibi değildi.
"Be benim önemli bir işim vardı. Kalkmam gerekiyor"
Ayaz bir anda ayaklanırken, adam sandalyeye çarparak hızla oradan uzaklaştı. Efsun anlamayan gözlerle arkasından bakıyordu.Bir hoşçakal bile demeden gitmesine asla anlam verememişti.
"Ne oldu şimdi?"
Zerrin hanım gülümsemeye çalışarak bozuntuya vermemek için çabalasada, ne kadar başarılı olduğunu bilmiyordu.O da bu duruma fazlasıyla şaşırmıştı ve Efsun'a bir şey çaktırmamak için kalkması gerektiğini düşünüyordu.
"Bende peşinden gideyim, kusura bakma Efsuncuğum. Sonra görüşürüz canım"
"Önemli değil Zerrin teyze. Görüşürüz"
Zerrin hanım da oradan uzaklaştığında, Efsun gözlerini direk olarak Emir'e dikti. Neler olduğunu anlamıyordu. Hepsinin yüzü bembeyaz olmuştu ve bunun bir sebebi olmalıydı.
"Neler olduğunu söyleyecek misin?"
Emir, ensesini sıvazlayarak elini kaldırdı ve hesabı istedi. Şu anda fazlasıyla gergindi ve üzerinde ki şoku atlata bilmiş değildi.
"Buradan çıkınca konuşalım"
Emir, gelen hesabı hızlıca ödeyip ayaklandı ve Efsunla beraber dışarıya çıktılar. Vale ikisininde arabasının anahtarını verirken, Emir onlara bahşiş verdi ve ardından başıyla işaret ederek uzaklaştırdı.
"Amcan neden apar topar kalktı? Üstelik bir şey oldu, yüzü değişti!Bariz bir şekilde rahatsız oldu"
"Soyadını duyunca böyle oldu"diyerek yalan söyledi Emir. Zaten iyice yalancının önde gideni olma yolunda ilerliyordu.Hoş aslında bakınca tam da yalan sayılmazdı, sadece bu durumu üstün körü bir şekilde anlayacaktı. Çünkü onun ne bilip ne bilmediğini bilmiyordu.
"Soyadım mı? Soyadımla ne alakası var?"
"Senin soyadına ait biriyle geçmişte iyi şeyler yaşamadı. O geldi muhtemelen aklına ve kötü hissetti"
