My Highschool Life (Junior) COMPLETED

Life; 42

LIFE 42: CONTINUATION.

Mikael's Pov.

"Are you crying?." Tinig ng isang babae ang narinig ko. Napaangat ako ng tingin at nanlalaki ang mga matang tumingin kay Miarah.

Napabitaw ako sa bote na kaninay mahigpit kong hawak. Kumunot ang noo niya habang ako nakatingala lang sa kaniya.

Anong ginagawa niya dito?. Coincidence ba to? O talagang pumunta siya dito?. Im sure this is just a coincidence. Napababa ako ng tingin.

"Yes. Bakit naman hindi ako magiging okay?." Parang tinanong ko lang sarili ko. Tsk.

Umupo siya sa tabi ko. Dinampot ko ang bote ng beer na nahulog sa kamay ko kanina at tinungga.

"Stop drinking." Pinigilan niya ang kamay ko. Tumingin ako sa kaniya.

Her hair is long,hindi katulad dati na hanggang balikat niya lang yon. Ngayon halos sumayad na sa buhanginan. Naiihip ng hangin ang buhok niya dahilan para makita ko ang kabuuhan ng mukha niya. She's so beautiful.

How I wish I was her man. Pinilig ko ang ulo ko at muling tinignan ang buwan.

"Im just resting. Pang isa ko palang to... bakit ka nga pala nandito...I-I mean,may kasama ka ba?." Luminga ako sa paligid.

Nakita ko siya umiling. So she's alone.
Bakit?

"Im here for you."

Nagulat ako sa sinabi niya pero hindi ako nagpahalata. Tumango lang ako. Nilagay ko amh braso ko sa tuhod.

"For what?." Malamig kong tugon.

"Im here for our marriage. "

Sabi ko na nga ba. Tsk. Alam kong pupuntahan at tatanungin niya ako tungkol dyan. Hindi ko nga lang inaasahan na mapapaaga.

"And?."

"I want you stop it." Walang pag-aalinlangan niyang sinabi.

The prain cross in my heart again. Sabi ko magpapahinga muna ako kasi masyado akong nasaktan sa mga sinabi niya kanina. Pero,ayaw ata akong pagpahingahin ng tadhana. Tumawa ako ng sarkastiko.

"You have the decision,Miarah. You can stop it,has soon has you want."

"What do you mean?." Naramdaman ko ang paglingon niya sakin.

Nilingon ko rin siya at nginitian.
"Your free in eveything when it comes to me,Miarah."

Tumango siya. "So. Worth it pala ang pinunta ko dito."

Kaya hindi agad ako sumagot kay Daddy kanina,dahil dito. Inaantay ko siyang magsabi na ayaw niya. Alam ko namang masasaktan rin ang sarili ko kapag pinagpatuloy ko to.

Hinihintay ko siyang magsabi na ayaw niya dahil ititigil ko rin naman ang plano nila Daddy at Mommy.

"Kaya mo na bang umuwi mag-isa?." Tanong ko sa gitna ng mahabang katahimikan sa pagitan naming dalawa.

"Oo naman. Bukas magbobook ako ng flight." Ngiting  sabi niya.

Napatango ako. Mahabang katahimikan muli ang nanaig bago siya nagsalita.

"Thank you." Bigla niyang sinabi.

Nilingon ko siya." For what?."

"Thank you dahil naging parte ako ng buhay mo,naging parte ka ng buhay ko. Salamat dahil tiniruan mo ko ng mga bagay na hindi ko alam noon. Salamat dahil nasaktan ako." Hindi ako nagsalita. "Dahil nasaktan ako natuto ako."

Kahit hindi ka magpasalamat Miarah. Im crazy over you. Pero hindi ka na sakin ngayon. May bago nang magmamahal at mag aalaga sayo na siguradong paghabang buhay.