"Shit!"
Natawa ako sa pagsigaw ni RJ. He ran after the ball that flew far from his back. I shouted back to him as he was making his way back to his position.
"Sorry, RJ!"
Nagpeace sign pa ako sa kanya.
"Ewan ko sayo, Sandy! Basta volleyball, wala kang patawad!"
Nagpatuloy si RJ sa sinasabi niya kahit nakapagserve na siya ulit.
"Sabi ko naman sayo, di ako sanay maglaro sa beach, tsaka di na ako praktisado!"
Pinalo ko ung bola pabalik sa kanya. Napasquat naman siya para habulin ang bola at hindi matigil ang rally.
"Ako rin naman. Huling laro ko pa ay nung college."
Napangiwi naman siya, probably thinking he shouldn't have commented. Malungkot lang akong napangiti sa kanya.
Alam naman niya kasi ang mga nangyari after nung araw na nag-usap kami ni Kyle noon sa araw ng practice namin sa volleyball varsity. How I messed up in all of my games after that. How I eventually gave up playing volleyball.
RJ quickly changed the look in his face, playing angry all of a sudden.
"Ano, tuwang-tuwa ka at nakalaro ka ulit? Kanina mo pa ako pinapahabol ng bola!"
I gleefully bantered with him.
"Then, for Pete's sake, hit the damn ball!"
"I'm trying!"
Nireceive niya ung bola pero imbes na mapunta pabalik sa akin ung bola, lumipad ito papunta sa likod niya. At that, we laughed while he's recovering the ball.
Nang makabalik siya at tuluyan niya akong nilapitan at ginulo ang buhok.
"That's the Sandy I know. You look better when you laugh."
Napanguso ako sa sinabi niya.
"Hahaha. What?! Totoo naman!"
Inagaw ko sa kanya ang bola. Agad naman siyang nagreklamo.
"Ayoko na, Sandy! Pagod na ako. Pasikat na rin ung araw oh! Kanina pa tayo naglalaro dito."
Napasalampak siya sa may buhanginan. Tinawanan ko nalang siya at nilaro ang bola mag-isa.
"I forgot how it feels like to play volleyball. Bonus pa na nasa beach tayo ngayon."
Ramdam ko sa mga pisngi ko kung gaano kalapad ang ngiti ko ngayon.
"Thank you, RJ, for inviting me play."
RJ smirked.
"We usually do this kapag may malalim kang iniisip na di mo masabi kay Kyle. More so if it was because of him."
At that, naitikom ko ang mga bibig ko, pero napangiting muli sa mga alaalang un. Tama siya. Laging si RJ ang inaabala ko pag may problema kami ni Kyle.
"Hindi ka ba kailanman napagod sa amin?"
RJ sat at that, and threaded carefully.
"Sa ugali niyo? Oo."
Sinambot ko ung bola at di makapaniwala sa sinabi niya. Natwa naman si RJ sa reaksyon ko.
"Hahaha. Joke lang! Kung napagod ba ako sa inyo, nandito pa ba sana ako?"
Nginitian ko siya.
"Sorry for always getting caught up in our mess. But I'm more grateful kasi sa kabila nang lahat ng nangyari, nandiyan ka pa rin."
