Intruded Trails (Van Doren Series #1)

Chapter Forty-one

Nightfall

Kailangan ko nang ituon ang buong atensyon ko sa kasalukuyan.

I have nothing to gain if I let what is done distract me from who I am now. Tapos na akong mag-isip sa mga bagay-bagay at mas mabuti nang gawin ko nalang nararapat sa mga natutunan ko. Just like the two kings said before, there are things I can't accomplish without cruelty.

They say I am a ruler with a pure heart. Maybe this is what I needed to be. A little cruel. I won't let anyone use my vulnerability again.

I learned my lesson from the once king, Glinda, and Tita Fatima. Alam ko ring posibleng mangyari pa ulit sakin ang mga iyon. Glindazielle Van Doren broke my trust, Tita Fatima--of all the ones closest to me betrayed me. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nahahanap. We don't know where she ran to or to whom she ran to.

She confirmed her betrayal as well. Natagpuang patay ang napakaraming kawal na nagbabantay sa tuktok ng pader. Kahit sa palasyo ay mayroon ring mga natagpuang may mga laslas ang mga leeg at mga kalmot sa iba't ibang parte ng katawan. Some were burnt alive.

For Glinda and to our visitor, I locked them both below the two castles. I can't risk them to be in the dungeons. May mga mamamayan pa ring bumibisita rito sa palasyo araw-araw at ayokong iba ang papasok sa mga isipan nila kapag nakita nila ang dalawa sa bukas na mga kulungan. Besides, I'm not done with them yet. Hindi pa ako nakapagdesisyon sa susunod na mga mangyayari sa kanila.

Kailangan kong sanayin ang sarili kong hindi tumanggap ng tawad at matutong tumalikod sa mga nilalang na walang karapatang humingi ng tulong ko. I need to stop seeing beauty at everyone I see. I need to stop showing each of them mercy. Ito ang mga nagiging sanhi ng kahinaan ko at kailangan ko na itong pigilan.

I'm not sure if I can, but I will force myself if I need to. I don't want to be cruel, but I hope I can stand with cruelty for those who deserved it.

"--Fatima could expose your secrets out there. Once other rulers knew that there's a Devisee breathing in Astraea, they would fear. Pagkakaisahan ka nila sa takot na mawalan sila muli ng posisyon sa mundong ito. Ravensiels would take their side either. Hindi na ako magugulat kung isang araw ay sabay-sabay nila tayong lulusobin rito."

Umalingawngaw ang boses ni Oya sa gitna ng pagpupulong.

"Paano tayo nakakasigurado? Hindi ba't kapayapaan ang habol natin rito at hindi pakikipagkumpitensya ng kapangyarihan? Hindi pwedeng malagay ang Ravenhelm sa alanganin ng ganoon nalang..." One of her trusted preceptor spoke across the table.

Tumango ang katabi nito. "Walang-wala tayo sa limang kaharian pa lang kapag dumating ang araw na iyon. Paniguradong sila ang mamumuno sa iba pa. Wala tayong ni isang kaalyansa!"

Oya nodded to the both of them. "Vastramere knights and their powers won't be enough once many kingdoms and their armies go against us. Hindi na rin tayo pwedeng basta-basta nalang makikipag-alyansa sa isang kaharian. It's stupidity for us to think they will accept our invitation to fight for our Devisee's reign..." Pagsasalungat niya.

"Kung ganoon, sino ang aasahan natin? Nasisigurado kong makikipaglaban ang mga mamamayan natin pero huwag sana nating paabutin sa puntong pati sila ay malalagay sa ganoong sitwasyon. The people here weren't fighters..." Another preceptor worriedly spoke.

"They love our Devisee. If they knew and understand the situation, they would fight. Pero tama ka. We are here to protect them, not to breed them," lumingon sakin si Oya na nakatayo sa ibabaw ng mahabang lamesa. "No kingdom would let you in. They think you would liberate their lands and make their people turn against them. Ginawa ka para sa bagay na iyan. Nagawa mo na ito sa dalawang hari. Do you plan to follow the four Devisees footsteps, Devisee?" Maingat niyang tanong.