Chapter Twenty-eight

338 18 2
                                    

Hello! I'm sorry for the slow updates. Medyo tinatambak pa ako ng modules. It's almost the end of semester na kasi huhu (deds na utak ko lol). Promise bawi nalang po ako after next week <3

Enjoy!

***

Fall of Feathers

Nagising ako sa isang pamilyar lugar. Mabilis ko nang natukoy kung nasaan ako na ikinabigla ko rin. Anong ginagawa ko rito? Bakit nandito na naman ako sa mundo ng panaginip?

Sa lahat ng mga mundong pumapakaloob sa Astraea... Dito pa lang ang nakakapunta ako. I can feel my eyes closed, my breathing was steady, and I'm laying on a cold surface. I must've fall asleep, and I'm in a dream, sleeping. Paano ako napunta rito?

Napapansin ko ang pagkukulang ng katauhan ko. Tila may hindi napupuna. There's... something I'm wanting to feel but I can't. There's something missing... and I'm longing for them.

My wings are gone.

Nablangko ako. Gusto kong maiyak sa hindi malamang dahilan. I suddenly wanted to mourn. Hindi ko ito matatanggap. Nasaan sila? I tried feeling them again, but it was just the coldness of this place hugging me.

W-Where... Where are they?!

Seconds have passed, there was a light touch, a soft contact of something warm grazing down my cheek. I instantly knew what it was. Sinundan pa ang isang lumandas pababa sa pisngi ko ng ilan pa

Feathers... But they weren't mine.

Mine dances and stays on the air. These ones caressing my face were only on a solemn fall, solely brushing every corner of my face.

Pinihit ko ang ulo ko sa ibang direksyon. Nakapikit pa rin ako, dahil alam ko rin namang wala akong may makikita kung hindi kadiliman sa pagmulat ko. Ito ang panaginip ko, ang manatiling natutulog. W-Why?

Ginalaw ko ang mga kamay at paa ko, at humiga ng maayos. I touched my body to feel my clothes. Nanlumo ako nang maramdaman lang ang manipis na nakapatong sa kahubaran ko. It's like a small blanket intended to cover at least most of me.

I gasped frightfully when I felt the fall of feathers on my legs, arms, and on my shoulders. Ang pakiramdam na binibigay ng mga haplos nito sakin ay ikinatakot ko. I think... they are mine, too. It's touch on my skin felt very identical to mine. They are mine in some reason that I still don't know how.

Papaanong ganito ang pakiramdam ko sa mga ito?

I thought it was another feather. It's softness was undoubted and surreal. I thought it was feather that fell unto my shoulder. But it wasn't. It remained on my shoulder and slowly brushing up to my neck. It stopped on my jaw and there I felt sharp breaths.

Nanlamig ako sa kaba. Someone's here. And he's on top of me.

Bumigat ang paghinga ko at umawang mga labi. Bahagya akong nagmulat para kumpermahin ito pero tanging kadiliman lang ang sumalubong sakin. Hindi nga ako nagkamali. There was no use. There was no sense to still open my eyes here. P-Pero hindi ako pwedeng magkamali...

"A-Ahh..." Singhap ko nang maramdaman pa rin ang malambot na bagay sa panga ko. Hindi ko maipaliwanag ang lahat. Para kusang lumutang nalang ako sa panaginip na ito at wala nang may naalala pa sa oras na naramdaman ko ang mga palad niya.

Intruded Trails (Van Doren Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon