Intruded Trails (Van Doren Series #1)

Chapter Forty-five

Song for this chapter on the multimedia above. Enjoy! 💫

***

The Flaming of the Stars

"Huwag na huwag mo akong iwan, Nyx. Huwag ka nang lumayo ulit sakin, ah? Sapat na ang mahabang panahong iyon na magkahiwalay tayo. I beg you, Goddess of tears... guide me through this. I know you've been with them more than you've been with me. Kung alam ko lang na ngayon ang magiging araw, ay hinayaan muna kitang lumipad. Pero hindi ko na kakayanin ito ng wala ka. I need you because I can f-feel that you are my guardian from the very beginning. Nararamdaman ko ito. You are someone close to me, Nyx..." tila dasal ko nang saad habang pinagmamasdan siya.

Nakatayo siya sa mga tuhod ko. Walang kibo at diretso ang titig sakin, para bang nakikinig rin siya sa bawat kataga ko. Her sharp eyes blinked and leaned on my palm when I raised it to her. Napasandal pa ako lalo sa pader.

Limang minuto at may kakatok na sa silid ko. Limang minuto ang ibinigay namin sa aming mga sarili para maghanda at huminga saglit. Ngunit iba ito sa sitwasyon ko. Dahil limang minuto na rin akong tinutupok ng matinding takot.

The last thing I wouldn't wish to see was to watch Ravenhelm being attacked and destroyed until it becomes a fallen kingdom.

The last words of the once king said didn't make me feel better. It made me feel worse. Nagsimula na akong magdalawang-isip, at hindi ako madalas nagdadalawang-isip sa mga desisyon ko. There's no doubt, only fear whenever I'm making a choice. Sa mga sinabi ay mas lalo pang bumibigat ang loob ko para isipin ang tamang gawin.

What's right and wrong to do. Does that matter now?

Namatay si Relva. Gusto ko ring maghinagpis dahil roon. Gusto kong maghiganti, pero palaging inaabiso sakin na nakakasama para sa lahat kung magpapadala ako sa galit. I mustn't rule like a mad woman, bursting her anger through her power. I haven't imagine myself on that situation before, but I can't help but to think of it now.

Paano kung mapuno na ako?

Walang tigil ang paglabas ng mga luha ko at lalo pang nagmukmok sa harapan ni Nyx. Kumawala na ang mga mumunuting hikbi sakin. What if I can't take it anymore? What if the time will come that it'll be too much for me? Ang bilis nilang gumawa ng paraan para kumuha ng buhay. Napakabilis at hindi ko ito inaasahan. All it takes was a single feather.

I still don't know what my power is as a ravensiel. Hindi pa ito lumalabas hanggang ngayon na nakakaalarma na. I can't just use the power of the stolen wand in me since it's a risk. Hindi ko pa natututunan ang kabuoan nito at makakapahamak lang ako sa pagsambit ng maling mga sumpa. Nakapatay na ako dahil rito. Those men I turned dusts perish helplessly in a sudden flicker.

I d-don't want to that again. But after what happened to Relva...

Umiling-iling ako. Binaon ko ang mukha sa mga palad ko. Hindi ko inakalang maiisip ko ang mga bagay na ito. Ang pumatay dahil sa galit at sakit. Ang magpadala rito. It wasn't just Relva... It was about Zakira, my parents, Epione, Aredhel, Tita Fatima, Glindazielle, and everything I've endured in the matter of this has something to do. Sa mga oras na ito parang gusto ko nalang sumabog.

"How can I be the sky, if I can't make peace with the stars, Nyx?" Mahinang hikbi ko. The phoenix longingly squeal on my palm. Umiling ako sa kanya. "Natatakot ako sa gagawin nila... Natatakot rin ako sa mga pwede kong gawin. I don't like this. I don't want to harm anyone. I tried not to harm anyone. P-Pero baka h-hindi ko na mapigilan..."

Huminga ako ng malalim at pilit na pinunasan ang mga luha. S-Sige. Isang subok pa. I will endure again until I fell on my feet. Papalampasin ko ang nangyari kay Relva kahit mahirap ito para sakin. Isang tiis pa.