Geçmişin Hırsızı~Tamamlandı~

🌓11🌗

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın...

Gözlerimi Pusattan alıpta tamirhaneye girenlere bakamadım. Ne olmuştuda adam orda durulu kalmıştı. Hasan kolumdan tuttuğu gibi hırsla beni kendine çevirdi.

"Ne zamandan beri Pusatın grubuna dahilsin?" Bağıran çocuğa hayretle baktım. Dışarıda ne konuştularda Hasan bunu öğrendi. Benim gözlerim iri iri ona bakarken yeniden bağırdı. "Bana cevap ver Aşkın. " tamirhanenin kapısı yeniden açılıp kapandı. Ancak Hasana bakmaktan dönüp gelen kişiye bakamadım.

"Bu nereden çıktı?" Kolumu bırakıp öfkeli bir bakış attı bana.

"Sakin ol Hasan. Aşkının bizim gruba girdiği felan yok. Sadece kızın arkasından laf söz çıkmasın diye söyledim. " Pusatın gergin haline dönüp baktım. Bende en az onun kadar gergindim.

"Abi Tamer işin peşini bırakır mı sence? Ben Aşkına olan bakışlarınıda beğenmedim. " Necatinin konuşmasını bölen şey Hasanın hırlaması oldu. Şuanda kuduz köpek gibi nereye saldıracağını bilmez haldeydi.

"Hasan bir sakin ol. Buradaki herkes daha demin seni korumaya çalışıyordu. " bu defa dayanamayıp ben ona bağırdım. En azından dönüp teşekkür etmeliydi. Sinirden gözü dönmüş olan çocuk bir anda kendine geldi. Gözleri bile beni görür hale geldi.

"Eve gidelim. Çok gerildim. " hala gerginsin dememek için kendimi zor tuttum.

"Olur gidelim. " Hasan hışımla çıkarken gözlerim Pusata kaydı. Onunda düşünceli gözleri bendeydi. Yanından geçerken adımlarımı neredeyse duracak kadar yavaşlattım. "Gece gelirim. " başıyla beni onayladı. Gözleri kapıdan çıkan Hasana kısa süreli kaydı.

"Gelip alırım. " bedeni hala gergin olan adamı onayladım. Yanından geçip kapıya kavuştum. Eve gidene kadar Hasanla tek kelime etmemişti. Tamirhane dışında yaşanan konuşmayı merak etsemde sormaya cesaret edemedim. Sinirini çıkaracak yer arıyordu ve bu ben olmak istemiyorum. Biliyorum ki alttan almam ve birbirimizi kırarız. Akşam yemeği yemek yerine direk odama ilerledim. Gece gitmem için temiz bir uyku çekmeliyim. Beyaz geceliğimi giyip yatağa uzandım.

Gözlerim kendiliğinden aralandı. Neyseki bu defa uyanmam için Pusatın gelmesine gerek kalmamıştı. Dün gece bana getirdiği siyah pantolon ile büyük siyah gömleği giydim. Saçlarımı at kuyruğu yapıp şapkayıda kafama taktım. Uzun saçım arkada özgürce sallanırken lambayı yakmadan odamdan çıktım. Evden ses çıkmadığına göre yatmışlardı. Vestiyerin üzerindeki anahtarı alıp cebime attım.

Kapıyı açmamla karşı kaldırımdaki siyahlara bürünmüş adamı görmem bir oldu. Dış kapıyı arkamdan sessizce kapatıp ona doğru yürüdüm. Kafamdaki şapka sayesinde daha rahat hareket ediyordum.

"Fazla beklemedin inşallah. " gizlendiği karanlıktan çıkıp yüzüme bile bakmadan yürümeye başladı. Kaşlarım kendiliğinden çatılırken bir kaç adımda ona yetiştim. "Çocuk gibi küsecek misin?" Yine cevap vermemişti. Dalga geçermiş gibi güldüm.
Madem benimle muhattap olmak istemiyorsun Necatiyi yollasaydın. Sinirle parmaklarımı koluna dolayıp var gücümle onu durdurdum.

"Yaptığın iyilik sana ağır mı geldi? " öfkeli çıkışımla sabahtandır gözlerime değmeyen açık kahveleri koyu kahvelerime çevrildi. "Sana Hasanla beni koru diyen olmadı. Kendin ortaya atladın. " sinirden nefes alıp verişim bile hızlanmıştı. Elini kaldırıp işaret parmağı ile şapkamın önüne ufak bir fiske attı.

"Sakin ol şampiyon. Daha afyonum patlamadı. Herkes senin gibi uyanır uyanmaz enerjik olmuyor. " beklediğim cevap kesinlikle bu değildi. Dudaklarımı birbirine bastırıp gözlerimi kaçırdım. Demek Pusatta uyandığında huysuz olan türdendi. Adam birde uykulu uykulu beni almaya gelmişti. Üstüne birde bu çenemi çekiyordu.