Geçmişin Hırsızı~Tamamlandı~

🌗30🌓

Bir yanım aç şu aynayı Aşkınla arandaki oyunu bitir diyor, diğer yanımsa bu aileyi ve Pusatı nasıl bırakacaksın diyordu. Heleki Pusatla yaşadığım özel anlardan sonra onu bırakmak istemiyorum. Titreyen ellerimle aynayı dolabın içine attım.

Bu aynayı Aşkına veren yaşlı kadını bulmam gerekiyor. Bunun içinde Yasemine ihtiyacım var. Onun bana olayları anlatmasına ihtiyacım var. Belkide kendi zamanıma geri dönmeme gerek kalmadan Aşkın kendi zamanına gelir. Bu olabilir.

Kendimi yatağa attım ancak gram uykum yoktu. Aklımın büyük bir kısmını ayna kaplıyordu. O ayna orda olduğu sürece bana rahat yok biliyorum.

Aradan saatler geçti ve evde derin bir sessizlik oluştu. Gözlerim saate kaydı. Neredeyse bire geliyordu. Yatakta doğrulup pencereden dışarıya bakmaya başladım. Biliyorumki Pusat işe gidecekti. Şansım yaver giderse hırsızlığa değilde gerçekten karıştırdığı pis işleriyle uğraşırdı bu akşam.

Saniyeler içinde binanın kapısı gürültü ile kapandı. Kendimi pencereden sarkıtıp çıkan kişiye baktım. Siyahlara bürünmüş Pusat hızlı adımlarla gecenin karanlığına karışmaya çalışıyordu. Koşarak odamdan çıktım ve vestiyerin üstündeki anahtarı aldığım gibi ilk önce evden sonrada binadan çıktım.

Pusatı kaybetmeden takip etmem gerekiyordu. Gözlerim sokağı dönmek üzere olan bedene kaydı. Aradığım av tam olarak karşımda duruyordu. Hızlı adımlarla peşine takıldım. Bir yandanda etrafıma bakınıyordum. Sonuçta Hasan gece evden çıkıp gittiğimi gördüyse başkalarıda görebilir.

Pusatın tamirhaneye giden sokağa dönmek yerine sola dönmesiyle adımlarım aksadı. Sanırım hırsızlığa çıkmamıştı. Bu geceki işi bahsetmediği pis işiydi büyük ihtimalle. Terleyen ellerim ve hızlanan kalbimle onun gibi sola döndüm. Bir yandan da kafamı çevirmiş arkama bakıyordum. Birileri bizi gördü mü diye.

"Beni takip etmeye başlamışsın. " gelen buz gibi sesle hızla önüme döndüm. Adımlarımda sanki onun sesini duymayı bekliyormuş gibi anında durmuştu. Sertçe yutkunup çarpmak üzere olduğum adamdan bir adım uzaklaştım. O kadar sessiz olmama rağmen nasıl olduda onu takip ettiğimi anladı?

"Benden yaptığın işi gizlersen tabiki takip ederim. "Kollarımı göğsümde bağladım. Ancak karşımdaki adam bana sevgilim diyen adam değildi. O kadar soğuk ve mesafeli bakıyor ki nefes bile alamıyorum. Yinede burnumu aşağı indirmedim.

"Eve git. " bir insan sadece iki kelime ile titrer mi? Ben titremiştim. Hemde yüreğime kadar. Karşımdaki adam sanki bana eve git değilde yüreğimden git demiş gibi. Özellikle gözlerine baktım. Ufakta olsa bir kırılma olması için bekledim.

"Gerçekten mi Pusat? O kadar şeyden sonra bana sadece git mi diyeceksin?" Ağlamayacağım halde çenem durmadan titriyordu. Belkide en ufak kelimesinde oturup çocuk gibi ağlarım. Pusatın gözleri açıkta kalan boynuma kaydı. Lambanın altında durmadığımız halde boynumu çok net görüyordu. "Gerçekten gideyim mi?" Hala gözleri boynumda bir noktada takılı kalmışken kaşları çatıldı. Sesimdeki değişimin oda farkındaydı.

"Sadece eve git Nefes." Ona doğru bir adım atınca gözleri hızla gözlerime kaydı. Sonrada beni şaşırtacak birşey yaptı ve bir adım geri kaçtı.

"Aynayı buldum. " gerilen adama hala aynı ifade ile bakıyordum. Bu gece bana ne işler karıştırdığını anlatacak. Bahsettiği pis işin ne olduğunu söyleyecek. "Eğer hala git dersen arkama bile bakmadan giderim. " yüzündeki ifade değişmesede titreyen ellerini gördüm. Yinede görmemiş gibi yaptım.

"Şimdilik sadece eve git. Geldiğimde konuşacağız. Aynayıda kullanma. " tane tane kelimelere vurgu yapan adama bakmayı kestim. Gözlerimi yıldızlara kaldırıp derin bir nefes çektim.