Geçmişin Hırsızı~Tamamlandı~

🌓5🌗

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın...

Aşkın'dan devam...

Hiç görmediğim, bilmediğim bir yerde güne gözlerimi açtım. Kilitli olduğum oda da bir tane bile pencere olmaması, bunalıma girmeme sebep oldu. Ah, tabi birde vücudumdaki ağrılar var. Bu bedenin bana ait olmadığını anlamam biraz uzun sürdü. Dış görünüşüm hakkında bir bilgimde yok. Zayıf ve uzunum. Ah, birde uzun düz siyah saçlara sahibim.

Şu an nerede olduğumu söylemedim. Şapka takan iki adam beni kitlitli olduğum odadan çıkarıp bir villanın önüne getirmişti. Adamlardan birinin dediğine göre benim babammış. İyi de benim babam o değil ki. Tekinsiz hallerinden korkudan tek kelime edemiyordum. Açıkçası biri dokunsa ağlayacak durumdaydım.

"Sana uzun zamandır bahsettiğim villa bu. İlk defa bir açık bulduk. Sana vereceğim kimlikle ve isimle içeri gireceksin. Zaten gerisi senin uzmanlık alanın. " yüzüme bile bakmadan konuşan adama korkuyla baktım. Benim uzmanlık alanım mı? Açıkçası uzman olduğum tek şey her şeye ağlamam.

"Kasayı patlatsan yeterli. Yakalanmamaya bak. " bu defa konuşan kişi babam olduğunu sandığım kişiydi. Karanlıkta üçümüz saklanmış evi izliyorduk. "Al bu kimliği. Adın Simge. " kimliğe bakmaya çalıştım ancak karanlıktan üstündeki yazılar okunmuyordu. "Eğer yakalanırsan bizi tanımıyorsun. Ötersen ne olacağını biliyorsun. " parmaklarını saçlarıma dolayıp çekince acı içinde inledim. Köklerine bile ağrı atmıştı. Elimle saç koklerimi ovalarken korkuyla adama bakıyordum. Eminim bu bedeni ölesiye döven kişi de oydu. Dolan gözlerimle başımı olumlu anlamda salladım.

O kadar korkuyordum ki adam öldür deseler bana karışmasınlar diye yapacak durumdaydım. "Kasayı unutma. Evde değerli bulduğun şeyleri de çalabilirsin. " hırsızlık için yolladıklarını kasayı patlayacaksın dediklerinde anlamıştım zaten. İyi de ben hayatım boyunca hiç hırsızlık yapmadım ki. Ayna yüzünden bedenine girdiğim kız bu konuda uzman olmalı ki bu kadar korumaların olduğu eve öylece yolluyorlar.

Korkudan titreyen bedenimle villanın kapısını çaldım. Arkamdaki iki adam bizi tanımıyorsun dedilerde zaten sizi tanımıyorum ki. Kafalarındaki şapkadan yüzlerini de tam göremedim.

Kapıyı açan adama titreyen elimle kimliği uzattım. "Şey, ben Simge'yim. Şey için geldim. " ne için geldiğimi bile bilmiyorum ki. Bedenine girdiğim Nefes'e bu planı anlatmışlardıda benim daha yeni haberim oluyordu.

Adam elimdeki kimliği alıp inceledi. Sonra da başıyla içeri geçmemi işaret etti. Her an korkudan dizlerimin üstüne çökecek durumdaydım. "Serdar Bey sizi bekliyordu. " birazda olsa rahatladım. En azından burada sorun yaşamamıştım. Takım elbiseli adamı takip edip bahçeyi geçtim ve villanın kapısının önüne geldim. Gözlerim iri iri etrafı inceliyordum. Bahçede çok fazla koruma dedikleri şeyden vardı. Tabi ki bunu Nefes'in babası demişti bana. Takım elbiseli adamlar evi ve evin içindekileri koruyorlardı.

Evin her yanı beni şaşkınlıktan şaşkınlığa sürüklüyordu. Ben mütevazi bir mahallede yirmi üç yıldır yaşamış bir insanım. Kapıyı açan adamı, gözlerini bana kitleyince fark ettim. Utançla gülümseyip evin içine girdim. Bu arada bana uzatılan kimliği elime aldım. Hayranlıkla girişi izlemeye başladım. Bu evin sahibi çok zengin olmalı. Yoksa bu evin elektirik parasını nasıl ödesin?

"Ah sen çok güzelsin. "  beni karşılamaya gelen minik köpeği kucağıma aldım. Oda bunu bekliyormuş gibi kendini bana sürtmeye başladı. Bu haline gülümsemeden edemedim. "Patilere bak. " yabancı sesimi ilk duyuşum şimdi olmadığı için yadırgamadım. Ancak sesimi ilk duyduğumda birkaç dakika kendime gelememiştim.
Kapalı kaldığım odada birileri var mı, diye seslenirken sesimi duymuştum.