Geçmişin Hırsızı~Tamamlandı~

🌓8🌗

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın...

Getirdiği kıyafetleri üstüme giyip ayna karşısına geçtim. Pantolon bana hafiften geniş olduğu için fuları kemer niyetine kullandım. Gömlek belliki Pusata ait. Bu kadar büyük olmasının paşka açıklaması olamaz. Pantolonsa yeni dikilmiş belli. Kumaşı bile yep yeniydi. Pusat gibi pencereden çıkmak yerine kapıdan çıkmayı tercih ettim. Tabi çıkarken anahtarı almayı ihmal etmedim. Karanlığa saklanmış adama göz ucuyla bakıp tamirhaneye doğru ilerledim. Arkamdan gelen adım seslerinden peşime takıldığını anladım.

Gece gece ikimizi yanyana görürlerse durum vahim. Gerçi gece gece beni dışarıda görürlersede durum vahim. Tamirhanenin önüne kadar ben önde o arkamdan gelecek şekilde ilerledik.

"Biraz bekle. " dönüp arkamdaki adama baktım. Oda benim gibi siyah giyindiği için karanlıkta zor fark ediliyordu. "Içeridekiler senin cüzdanları çaldığını bilmiyor. Masada unuttuklarını sanıyorlar. " şaşırmadan edemedim. Dün akşam sırf kendimi Pusata kanıtlamak için arkadaşlarının cüzdanlarını çalmıştım ancak o beni arkadaşlarına söylememişti.

"Sağol. " duygusuz sesimi göz ardı edersek oldukça naziğim. Pusat benden arta kalan yerden geçip kapıdan içeri girdi. Bende hemen peşine takılıp içeri girdim.

Gözlerim tamirhanenin ortasındaki eski arabaya baktım. Aslında yeni ancak benim geldiğim zamana göre eski olan arabaya bakmayı kesip köşedeki minibüse baktım. Bu tarz minibüslerde bizim zamanda yok.

"İlk defa görmüş gibi bakıyorsun." İlk defa görüyorum zaten demek yerine incelemeye devam ettim. Bir çok yerde tamir aletleri vardı. Gözlerim ikinci kata çıkan Pusata kaydı. Etrafı inceleyen beni arkasında bırakmıştı. Adımlarımı hızlandırıp ona yetiştim.

"Bu arabaları çalışıyor musun? " heyecanıma yenik düştüm. Pusatta halimi yadırgamış güldü.

"Evet. " gözlerim irileşti.

"Daha önce araba hırsızlığı yapmamıştım. " merdivenlerin sonuna gelen adam dediğim şeyle duraksayıp bana döndü. Zaten uzun olan adam merdivenlerinde en üstünde durunca daha iri olmuştu. Koyu kahvelerim açık kahveleri buldu. Sert bakan gözlerinde tereddüt vardı.

"Sen daha önce hırsızlıkta yapmadın Aşkın. Dün akşam bizim çocukların aptal anına denk gelip aldın o cüzdanları. " gözlerimi devirmekten kendimi alamadım. Beni küçümsediği her an ona daha çok kafa tutasım geliyor. Öylede oldu zaten. Bir basamak daha çıkıp kafamı biraz daha arkaya attım.

"Beni hafife alma. Eğer hırsızlık yapamayacağımı düşünsen burda olmazdım değil mi?" Annesinin bileziğinide çalmıştım. Oda sanki bunu hatırlamış gibi gözlerini kaçırdı. Sanki kendisiyle kavgaya girmiş gibi.

"Eski Aşkın gibi değilsin. Bir anda kardeşimi bırakman, usta bir hırsız olman ve eski naif kız olmaman biraz tuhaf. " beni arkasında bırakıp yürümeye devam etti. Asılan yüzümle peşine takıldım. Zeki biri olduğunu anlamıştım ancak bu denli şüpheleneceğini hiç düşünmedim.

Kapıyı açıp girince bende hemen peşinden girdim. Cüzdanlarını çaldığım iki erkekte sandalyede oturmuş muhabbet ediyorlardı. İri olan beni ilk fark edendi. Yanındaki daha cılız adamı dürtüp beni işaret etti. Şimdi ikiside şaşkınca bana bakıyordu.

"Aşkını tanıyorsunuz zaten. " beni tanıştırma gereği duymayan adama ters bakışlar attım. Aşkın karşımdaki iki adamı tanıyor ancak ben tanımıyorum. Belli etmemeye çalışarak boştaki sandalyeye oturdum.

"Abi aramıza biri katılacak dedin de bunun Aşkın olduğunu söylemedin. Hadi onuda geçtim abi bu kız. " sinirle dikleştim. Bu kız dün akşam seni çarptı adamım dememek için dudaklarımı birbirine bastırdım.