Geçmişin Hırsızı~Tamamlandı~

🌓42🌗

Bölüm sınırı;
Beğeni;135
Yorum;135

Sevdiğine veda et demişti bana ancak oturduğum yerden kalkıp hala put gibi duran adamın yanına gidemedim. Bütün umutlarım bütün acılarım bana kalmıştı.

"Ne olur? Bebeğimi babasız benide Pusatsız bırakma. Yine sil aklımızdakiler ancak bizi ayırma. Sevgimizi silme. " benden uzaklaşan kadın ağlayarak yalvarmam ile duraksadı. Normalde ondan korkmam gerekiyordu ancak yaşadığım şaşkınlık,acı ve en kötüsüde yorgunluk korkmamı engelliyordu.

"Üzgünüm güzel kız. " gidip yine koltuğuna oturdu. Elimi yüzüme kapatıp hıçkırarak ağladım.

"Peki. O zaman beni öldür. Pusattan ayıracağına beni öldür. Zaten bu hikayede tek yanan benim. " avazım çıktığı kadar bağırarak kadına sesimi duyurmaya çalıştım. Gözleri bende takılı kalan kadının dudakları habire hareket etmeye başladı.

"Normalde sana hayatta evet demezdim ancak bir şey sana hayır dememi engelliyor. " gözleri kendime çektiğim dizlerim yüzünden görünmeyen karnıma indi. Sanki odada bizim haricimizdeki bir varlıkla konuşuyormuş gibi tavırları titrememe sebep oldu.

"Sadece ikiniz. Oda bu bebeğin hatrına. Eğer bu yaşananları birine anlatırsanız.  " gözlerindeki açık maviler bir anda ateş almış ve kırmızı rengine bürünmüştü. Korkudan deli gibi çığlık atarken ellerimi gözlerime kapattım. Akıl sağlığım bozuk çıkacağım buradan.
"Yinede herkes seni benim kızım bilecek. Bebeği fazlasıyla merak ediyorum. " derin nefesler alıp sakinlemeye çalıştım ancak hala deli gibi titriyordum.

"Korkutmayı bırak artık. " karşı taraftan ses gelmedi. Onun yerine bedenimi uyuşturan bir ağrı bedenime yayıldı. Ellerim öylece iki yanıma düşerken son gördüğüm Pusatla Yasemininde benim gibi öylece yerde uzandığı oldu. Göz bebeklerim geriye kaydı ve derin bir soluk dudaklarımın arasından firar etti.

~~~~~~~~~                               ~~~~~~~~~~

"Nefesim. Güzel karım. " uzaklardan duyulan sesle yüzümü buruşturdum. Karım kelimesi ile ismim yan yana mı söylenmişti. Saçlarımın arasında gezinen parmaklar ile huysuzca kıpırdanıp yeniden uykuya dalmaya çalıştım. Taki dudaklarımda hissettiğim baskıya kadar. Gözlerim iri iri açılırken üstümdeki adamı geri ittim.

Pusat yataktan düşerken acı içinde inledi. Bense hala derin nefesler alıp şaşkınca yerdeki adama bakıyordum. Ayrıca onun benim odamda ve benim yatağımda ne işi var?

Gözlerim odada turlarken kaşlarım derinden çatıldı. Yine kendi odamdayım ancak odam çok farklı. Kocaman kahverengi bir gardırop, çift kişilik yatak ve boydan ayna ile fazla sadeydi.

"Sabahları huysuz olmasan daha iyi geçineceğiz. " ayaklanan adamın söylenmesini bile şaşkınlıkla dinledim. Sen beni kaç sabah gördünde huysuzluğumu biliyorsun. Gözlerim yatak örtüsüne öylece daldı. Şahmeran ne demişti. Bir daha gözlerini açtığında hiçbirşey eskisi gibi olmayacak. O zaman Aşkın geri mi gelmişti?

Aşkını geçtim ben Pusatla mı evliyim? Yani dakikalar önce kaldırırken bana karım diyordu. Yüreğim heyecanla sıkışırken kafamı eğip karnıma baktım. Karnımdaki bebek babasız bende Pusatsız kalmadım. Ancak karşımdaki adam her şeyi hatırlamıyordu belliki.

Yoksa hamile olduğumu bilip ona göre davranırdı. Hatta boynuma atlardı baba oluyorum diye.

"Nefes niye öyle garip bakışlar atıyorsun?" Yatakta yanıma oturan adam elini anlıma dayayıp ateşime baktı. İri iri açtığım gözlerimi Pusata çevirdim. Şimdi biz ailemi olmuştuk. Gözlerim benden bağımsız dolarken kollarımı hızla Pusata doladım. O yaşlı bunak gerçekten bana acımıştı. Aklımdaki hiç-bir anıyı silmemişti. Gerçi Pusatın anıları tam doğru olmasada bana olan sevgisini unutmamış beni unutmamış.