Geçmişin Hırsızı~Tamamlandı~

🌓31🌗

...Satır aralarına yorum yapmayı unutmayın...

Pusatın gitmesinin üstünden bir gün geçmişti. Huzursuz ve onsuz geçirdiğim kos koca bir gün. Bu arada aile fertleri ile daha fazla vakit geçirdiğim için hepsinin farklı özelliklerini öğrendim. Mesela Sema harika şarkı söylüyor. Aşkınında sesi güzeldi. Belliki Sema ve Aşkın seslerini aileden birinden almışlardı ancak Sedef abla mı yoksa Sadık abi mi bilmiyorum.

Sadık abi ailenin otoritesi gibi görünsede bu ailenin otoritesi askerde olan Ademdeymiş. Tabi bunu kahvaltıda yapılan konuşmalardan anladım. Zaten bu zamana ilk geldiğimdede belliydi bu. Tabi Adem denen genci o zamanlar rüya gördüğümü sanarak pekte ciddiye almamıştım.

Gözlerim karşımda oturan Sedef ablaya kaydı. Onun en büyük yeteneği parmakları. En az bir terzi kadar mükkemmel kıyafet dikiyordu. Sadık abinin işlerinin kötü gitmesi ve mahallenin bizden kaçması yüzünden işleri pek iyi gitmiyor. Bende Sedef ablayla bir anlaşma yaptım. Kendi zamanımdaki kıyafetleri tasarlayacağım ve oda bunları dikecek. Sadık abide çeyiz satmak yerine benim tasarladığım Sedef ablanın diktiği kıyafetleri satacak. Tabi canlı mankenleri ben, Sema ve Hasan olacak.

Gözlerim en son Hasanda takılı kaldı. Dün akşamdan beri benimle ne tek kelime etmişti ne de tek lokma yemek yemişti. Öyleki gözlerini bile benden kaçırıyordu. İtiraf etmek ağır gelsede onun bana sırt çevirmesi benide derinden yaralıyordu. Yinede kendi gözleriyle görüyor. Bozduğum her şeyi düzeltmeye çalışıyorum.

Gözlerim onun üstünde kalmışken bana attığı kaçamak bakışı yakaladım. Bütün aile akşam oturma odasına geçmiş günün nasıl geçtiği ile ilgili konuşuyorduk. Sıradaki kişi Sema olduğu için benle Hasan sadece dinleme haline geçmiştik. İkimizdede üzüntü vardı.

"Nurten ablada Pusat abiye kızıyordu işte. Sabah erkenden evden çıkıp gitmiş. Haber bile vermemiş. " Semanın dedikleri ile kaşlarım çatıldı. Belliki Nurten abla bunu ben kahve yaparken Semayla Sedef ablaya anlatmış. Benim bu konuşmadan haberim yoktu.

"Yine pis işlerini hallediyordur. " Hasanın bana bakarak kurduğu imalı cümle ile yüzüm asıldı. Oda bunu fark etmiş olmalıki yüzündenki sert ifade yumuşadı. Beni üzmek istemediği bu halinden bile belli oluyordu.

"Valla Nurten abla araba ya da minibüs için parça almaya gitmiştir dedi ama. " Semanın Pusatı savunması ile gülümsedim. En azından kız dayanışmasını biliyordu. Pusatı sevdiğimi söylemesemde dün akşam mutfaktaki olaydan anlamıştı.

"Neyse Pusatı boşverin şimdi. Sen anlat kızım. Bugün neler yaptın?" Sadık abinin kızım deyişindeki sevgiyi iliklerime kadar hissettim. Yüzüm artık nasıl bir hal aldıysa Hasanın gözlerini kaçırdığını gördüm. Verdiğim tepkileri sorguluyor gibiydi.

"Ben şey. " boğazımdaki yumru yüzünden sesim adam akıllı çıkmamıştı bile. Sedef ablada Sadık abide gerçek olamayacak kadar sevgi doluydu. İlk zamanlar cinli olduğumu düşünüp benden korkan kadın bile sevgisine yenik düşüp benimle iletişime geçiyordu. "Annem ve Semayla kahvaltıda konuştuğumuz işin detaylarını kahve içtikten sonra konuştuk. " hepsi dikkatle beni dinlediği için gözlerimi yumdum. Normalde cesareti ile hayrete düşüren ben şimdi çekiniyordum. "Annemin diktiği kıyafetleri senin dükkanda satacağız işte. " ikinci defa anne diyince sesim titremişti yine.

Anne  ya da baba kelimesi kullanmak beni zorluyordu. Anneyi annem olmadığı için diyemiyordum baba kelimesinide canımdan bezdiren babam yüzünden. Çoğu zaman ona baba bile diyemiyordum. Gerçi oda beni pek kızı olarak görmüyordu. Gözlerim Sadık abiye kaydı. Gerçek baba onun gibi oluyor sanırım. Kısa sürelide olsa bunu tattığım için memnunum.