Geçmişin Hırsızı~Tamamlandı~

🌗16🌓

Karşımdaki adama boş gözlerle baktım. Farkında mı bilmiyorum ancak bütün mahalle benden korkup kaçıyor.

"Düğüne gitmeyeceğim. Zaten eski yaşantımdada düğünlere sadece çalmak için gidiyordum. " durumu anlasın diye örnek bile verdim. Ancak karşımdaki adam kararlılıkla bana bakmaya devam etti.

"Bekliyorum. " keyfi bilir. Omuz silkip kapıyı yüzüne kapattım. Hiç-bir kuvvet beni o düğüne götüremez. Elini çekmeden zile basınca sinirle yüzümü sıvazladım. Akşam akşam kavga istiyor belliki. Kapıyı açıp sert bakışlar attım. "Gelmeyeceksin değil mi?" Kaşlarımı yukarı kaldırıp kapıyı yeniden kapatmaya hazırlandım.
Ancak hamlemi fark eden adam benden önce davranıp ayağını kapının önüne bıraktı.

Sinirle nefesimi verip bu defa kapıyı tamamen açtım. Ne istiyor acaba? Kollarımı göğsümün altında bağlayıp hesap soran gözlerle baktım.

"Bu gece gelecek misin?" Dudak büktüm. Bir yanım istekle gidip hırsızlık yapmak istiyor diğer yanımsa saçmalama olaylar bu kadar karışıkken ortalığa düşme diyor.

"Büyük ihtimalle gelmem. " en azından ortalık durulana kadar. Açık kahveleri yeniden yüzümde keşif turuna çıktı. Tamamen bana ait olan yüzü inceledi.

"İnsanlardan kaçarak kendini onlara alıştıramazsın. " bu dediğine isterik bir kahkaha attım. Oradan bakınca insanlarla sosyal ilişki kurmak isteyen birine mi benziyorum. Pusat saçma gülmeme karşılık kaşlarını çattı. Beni anlamaya çalışıyor gibi.

"Ben insansız yaşama alışık biriyim. Mahalleli umrumda değil kısaca. " çatılan kaşları dediğim şeyle düzeldi. Gözlerindeki merak eski yaşantım için olduğunu biliyorum. "İnsanlar arttıkça baş ağrında artar. Bunu geldiğim geçmiştede çok güzel anladım. " ayakkabısını çıkarıp içeri girdi ve kapıyı kapattı.

"Eski yaşantını sevseydin buraya hemen adepte olmazdın değil mi? Baban eski yaşantında kaldı ve senin gözlerinde özlemin zerresi bile yok." Gerçekleri bir bir yüzüme vurunca gözlerimi kaçırdım. Babamla ilgili olan her mevzuda benden sadece öfke görebilir.

"Bu durum insan sevdiğimi göstermez. " inatla baktığım gözler bana doğru attığı adımla kesildi. Yerini şaşkınlığa bıraktı. Yaptığı hamleden kaçmak için bende iki adım geri gittim ancak sırtım duvarla buluştu.

"Bu durum insan sevdiğini göstermez. Haklısın. Ancak bende haklıyım. Bizim gruba geldiğinde yıllardır arkadaşım olan çocuklarla benden iyi anlaşmaya başladın. Kendini kandırmayı bırak. " dedikleri yüzünden gözlerine bakamıyordum. Her zaman herkese meydam okuyan ben bu adam karşısında aciz kalmaktan nefret ediyorum.

"Git. " soğuk ifademi yine yüzüme yerleştirdim. Babam haricinde hiç-bir erkeğin karşısında aciz kalmak istemiyorum. "Bir dahada kapıma gelme. Artık sizin gruptada değilim. " günlerdir içine kaçan Nefes bir anda vahşice geri geldi. Karşımdaki adam bunu beklemiyor olmalıki irkildi. Hatta bir kaç adım geride gitti. "Ne bakıyorsun yüzüme defol?" Bağırmamla yüzü kasıldı. Biraz yılların acısını ondan çıkarıyordum. Yinede hakketti. Her şeye burnunu sokmamalı.

"Neye kime bu öfken?" Benim gibi sinirlenmesine rağmen oldukça sakin konuştu. Bedenim bugün tamamen kendine geldiği için vücudumdaki izlerde geri gelmişti. O yüzden Aşkının kışlık geceliğini giydim. Evdekiler izleri görmesin diye. Belkide öfkem bunadır. Aşkının bedenindeyken giydiğim hiç-bir elbiseyi artık giyemem.

Sinirle üstümdeki geceliği omuzlarımdan sıyırdım ancak tamamen düşmesine izin vermedim. Bedenim karnıma kadar çıplaktı. Bir tek siyah sütyenim ile kalmıştım. Karşımdaki adam gözleri iri iri başka tarafa bakmaya başladı. Bir kolumla gecelik düşmesin diye tutarken bir kolumuda ona doğru uzattım. Çenesinden tutup kendime çevirdim ancak gözleri bedenime inatla inmiyordu. Özellikle gözlerime bakmaya devam ediyordu.