Geçmişin Hırsızı~Tamamlandı~

🌗28🌓

Üstünde uzandığım adamın yüzüne bakmak yerine kafamı boyun girintisine saklamıştım. Daha demin özgüven patlaması yaşayan ben şimdi utançtan kafamı kaldırıp yüzüne bakamıyordum. Hadi bir kere yaptın neden ardından iki defa daha yapıyorsun. Sanki yangından mal kaçırır gibi.

"Hava aydınlanacak bir saate eve gidelim mi?" Her daim sert olan sesi oldukça yumuşaktı.

"Olur gidelim. " üstünden kalkayım diye etrafıma doladığı kollarını çözdü. Sızlayan bedenim yüzünden inlememeye çalışarak üstünden kalkıp arabadan kendimi dışarı attım. Eve gider gitmez ilk işim duş almak.

"Bunlar senin. " elindeki iç çamaşırlarıma kısa bir bakış atıp gözlerimi kaçırarak elinden çektim.

"Fazla gömleğin vardır umarım. Benimkinin düğmeleri yerde. " gerginliğim yüzünden dediğim şeye ikimizde gülmüştük. Sırf düğmelerini açamadığı için parçalamıştı resmen.

"Var. Sen giyin bende getireyim. " baksırını ve pantolonunu giyip merdivenleri çıktı. Bende oyalanmadan iç çamaşırlarımı ve pantolonumu giydim. Vücudum şimdi bile bu denli ağrıyorsa bir kaç saate ölürüm.
"Al. " ne ara geldiğini fark etmediğim adamın elindeki gömleği aldım. Parçaladığı siyah gömleğin yerine koyu mavi gömlek getirmişti. En son mavi elbise giydiğimde beğenmişti büyük ihtimallede sırf bu yüzden mavi gömleğini getirmişti.

"Hadi sende gömleğini giyinde gidelim. " beni izlemeye dalan adam dediğim şeyle irkildi. Belliki düşündüğü bir şeyler var. Yerdeki gömleğini giyip peş peşe çıktık tamirhaneden. Kapısını sıkıca kitleyip gecenin karanlığında yan yana yürümeye başladık. Vücudum hem fazla bitkin hemde adlandıramayacağım bir enerjiyle dolu.

"Şimdi biz neyiz?" Kıvranan adam sonunda pes edip aklındaki soruyu pat diye sordu. Normalde izlediğim dizilerde filmlerde hep bu soruyu kız sorar ancak bizim hikayemizde o bana sormuştu. Belkide dengesiz hareketlerim yüzünden.

"Bilmem. Birbirinin kaderi olan, arada işi pişiren iki yabancı olabiliriz. " verdiğim cevap hoşuna gitmemiş olmalıki kaşları usulca çatıldı. Sevgiliyiz dememi bekliyordu belliki.

"Yok bizden iki yabancı olmaz. Heleki hem ruhen hemde bedenen bu kadar yakınlaşmışken. " seside tıpkı yüzü gibi mesafeli çıkmıştı. Usulca gülümsedim. Zekasına hayran olduğum adam niye konu ben olunca aptallaşıyordu.

"Peki sen söyle biz neyiz?" Sadece ortaya lafı söylemiştim. Tabiki o sevgiliyiz dedi diye sevgili olmayacağız. Ben sadece kendi zamanıma gidersem ondan uzak durduğum için pişman olmak istemiyorum. Keşke demek istemiyorum.

"Sen benim sevgilimsin. Tabi şimdilik. Şu senin gitme işini çözelim karımda olursun. " kendinden emin konuşan adam yüzünden tükürüğüm boğazımda kaldı. Durmaksızın öksürürken Pusat halime sırıtarak baktı. Evin önüne gelince dönüp yüzüne bile bakmadan binanın içine hızla girip koşarak çıktım merdivenleri. Resmen bana karım olursun demişti. Ben daha sevgilin olmaya ikna olmadım be adam.

Anahtarla kapıyı açtım. Evden ses gelmeyince odama doğru hızlı adımlarla ilerledim. Acil duş almam gerekiyordu. Dolaptan temiz bir gecelik ve iç çamaşırlarımı alıp banyoya sessizce ilerledim. Biri uyansa ve bu saatte banyoda olduğumu görse eminim delirdiğimi düşünürdü. Pusatlarla banyomuz aynı yerde olduğu için onunda suyu açtığını duydum. Tabi homurdanmalarıda geliyordu ancak ne dediği anlaşılmıyordu.

......

"Abla. Abla. Abla. Abla. Abla. " Sema durmadan abla diye seslenince güne sinirle uyandım. Öfkeli bakışlarımı görünce bana seslenmeyi kesip dudaklarını birbirine bastırdı.  "Şey uyandığına göre hadi kahvaltıya gel. " kızacağımı sanki hissetmiş gibi beni arkasında bırakıp kaçtı. Hem uykusuzluk yüzünden hemde vücudumdaki ağrı yüzünden zaten huysuzum birde beni kaldırma şekline bak.