Darağacı Dansı [bxb] •dylmas [Tamamlandı]

DD -2-

Bol yorum ve vote atıp bu yazarı mutlu edebilirsiniz.

Yukarıdaki şarkıyı açıp okuyabilirisiniz. Arka planda bu olunca daha güzel canlanıyor aklınızda Thomas'ın gördükleri.

Odanın içinde, Gem'lerin duş alabilmesi için temiz bir banyo vardı. Aynasından üstümdeki kıyafetlere bakıyordum. Ardından tıpkı onlar gibi gözüken kendime.

En nefret ettiğim şeye dönüşmüştüm.

Omzumdan tutup beni kendine çevirdi ve son kez gözlerini üzerimde gezdirip saçlarımı düzeltti. "Bunu neden yapıyoruz efendim? Yokluğum farkedilirse..."

"Farkedilmeyecek. Güven bana." Elini yanağıma çıkarttığında nefesimi tuttum. "Sadece seninle geçirdiğimiz tek zaman bu iğrenç odada olsun istemiyorum. Burada durdukça, korkuyorsun." Dediği şeylerin doğruluğuyla sertçe yutkunup gözlerimi kaçırdım.

"Ama Imp aksanım var." Dudaklarını ıslattı. Bunu verildiğinde yaptığını farketmiştim.

"Sadece kendinden emin ve dik dur. Gerisini ben halledeceğim." Başımı salladım ama korkmaya başlamıştım.

"Darağacı dansı yapmak istemiyorum efendim." Gözlerini hafif bir hüzün kaplarken gülümsedi.

"Yaşadığım sürece buna asla izin vermeyeceğim." Elimi tuttuğunda içime yayılan bir ürpertiye engel olamadım.

Odadan çıktığımızda anahtarla odanın kapısını kilitledi ve bizim asla kullanmaya iznimizin olmadığı, koridorun sonundaki asansöre yöneltti bizi. Bileğini kaldırıp asansördeki siyah bir yere hafif dokundurduğunda kapısı açıldı.

Şaşkınlıkla lüks asansörün içine bakarken elimden tutarak beni içeri soktu. Hareket etmeye başladığımızda bir müzik yükselmeye başlamıştı hafif. Şaşkın şaşkın etrafıma bakmayı kesip ona baktığımda beni izlediğini farkettim. Güzel dişlerini açığa çıkartacak şekilde güldüğünde kalbime giren ağrıyla sertçe yutkundum.

Bu ağrı da neyin nesiydi?

Elinin hâlâ elimde olduğunu farketmemle, tekrar sertçe yutkundum ama çekmedim elimi. O bir şey demeden bir şey yaparsam, ne olacağını öncekilerden çok iyi öğrenmiştim.

"Bu asansör otoparka iniyor." Asanör durduğunda, kapı açıldı ve dışarı çıktık. Başka bir kapı önümüze çıktığında yine bileğini okutarak açtı ve kocaman bir alan karşıladı bizi. İçinde bir sürü yeni model araba vardı. "Et Evi'nin neden duvara bitişik olarak yapıldığını biliyor musun?" Otoparkta ilerlemeye başladık.

"Gem'lerin kolayca duvardan içeriye girip çıkabilmesi için mi?" Olumlu anlamda başını salladı ve siyah bir arabanın önünde durduk. Şokla önümdeki milyonlar değerindeki, Imp'lerin bir tanesi için birbirini öldürecek kadar değerli olan arabaya baktım.

Biz de işte hayatta kalmak için çabalıyorduk.

Elimden tutup arabanın ön kapısına getirdi beni ve kapımı açtı. "Bin hadi." Elini bırakıp, yumuşak koltuğa oturduğumda kapımı kapattı.

Yanıma binip bir düğmeye bastığında, araba sessizce çalıştı ve sıfır sesle hareket etmeye başladı. Bu kadar büyük bir makinenin bu kadar sessiz çalışmasına çok şaşırmıştım.

Araba geniş alanın çıkışında durdu ve kırmızı bir ışık plakasını okudu. Robotik kadın sesini duyduğumda ben irkilirken o bana gülüyordu. "İyi geceler Bay Dylan."