OTHER SIDE: REVENGE

Bölüm 45: Oppa artık beni sevmiyor.

"Tutturdun Hanbin diye. İşini hallettin mi bari ?" Dedi sinirle. Kafa salladım ve emniyet kemerini taktım.

"Kemerini tak. Boktan yere ölmeyelim. O kadar şey atlattık. Hem sen kıskanıyor musun ?"

"Evet. Bu saçma bir soruydu" dediğinde sırıttım ve arkaya yaslandım. Kemerini taktı ve arabayı çalıştırdı.

"Kıskanmak çok ilkel Jiyongah. Az modern ol"

"Yoona'nın dövmesini kazıdın"

"O şom ağızlılığı yüzündendi"

"Ona yüzük yedirdin" dediğinde omuz silktim. Tamam kıskanmıştım ama bunu itiraf etmeyecektim. Zaten biliyordu onu sevdiğimi.

"Yani şimdi alışverişe çıkıyoruz" dediğinde kafa salladı. Onunla her şeyi yapabilmek güzeldi. Alışverişten sıkılan erkeklerden olmaması ise ayrı iyiydi.

"Evet ayrıca sana bir hediyem var"

"Öyle mi ?"

"Evet ama bunu sana sonra vereceğim. Eve dönerken. Ayrıca ben açım yemekte mi yesek ?"

"Ne yemek istersin ?"

"Suşi. İlk defa yiyeceğim ama ona göre. Güzel mi ?"

"Severim. Bence beğenirsin" dediğinde heyecanla ellerimi çırptım.

"Güzel sen beğendiysen ben de beğenirim! Ahh ilkleri seninle yapmak çok hoş olacak." Dediğimde elimi tuttu.

"Merak etme sonları da beraber yapacağız" dediğinde gülümsedim. Ölmek bizim için korkutucu değildi. Şahsen benim için değildi. Ondan uzak olmak daha korkutucu geliyordu. Açıkçası hep ölümün kenarında olunca alışıyorsun. Arabayı bir avmye soktu ve park etti. Beraber avmye girdik. Yemek yiyebileceğimiz bir yere oturduk.

"Dene!" Dediğinde birini alıp tereddütle ağzıma attım. Pirinç ve yosun tadı ağzımı kaplarken yüzünü buruşturdum. Şaşkınlıkla bana bantı.

"Beğenmedin mi ?" Dediğinde ekşimiş yüzümde kafamı iki yana salladım. Hızla bir kaç peçeteye alıp ağzıma tuttu.

"Çıkar"

"Ben bebek değilim!" Dedim ağzım doluyken. Açıkçası bunu yutabileceğimi de düşünmüyordum.

"Çıkar hadi Jen" dediğinde onu dinledim. Peçeteye buruşturup kenara koydu.

"Bu cidden kötüydü"

"Başka birini dene"

"Hayır. İstemiyorum"

"O zaman sana ramen söyleyelim! Aç mı kalacaksın? "

"Hayır. Midem kötü oldu bir kere yemek istemiyorum. Sen ye"

"Jennie yeni iyileş-"

"Yersem kusarım. Ben iyiyim sen ye hadi" dediğimde ikna olmasa bile yemek çubuklarını eline aldı. Ton balıklı olandan ağzına attığında kafamı avuç içime yaslamış onu izliyordum. Hepsini tek tek yerden yanakları şişiyordu. Sanki bir sincap gibi.

"Cidden bu kadar seviyor musun ?"

"Hı hı. Ton balıklı olan en sevdiğim. Hepsi güzel değil ama kötü de değiller" dediğinde surat astım.

"Ne oldu? "

"Sadece ortak bir şeyimiz olsun istiyordum. Sen dondurmayı da çok sevmiyorsun ama ben sütlü dondurmaya bayılırım." Dediğimde kafasını iki yana salladı.

"Bizim de ortak noktamız var zaten"

"Ne ?"

"Mesela...ikimizde psikopatız"