"Abimlerle okey oynamak için geldiğini sanıyordum."demem ile sırıtmasına devam ederek hayır dercesine kafasını salladı."Sence bende buraya sadece okey oynamak için gelmiş bir tip mi var?"
"Evet."diyerek dalga geçip güldüğümde bakışları dudaklarıma i...
"İşte bunu son güne sakladım."dedi ve kocaman balonları gösterdi. Gözlerim havada ki balonlardayken gülümsedim. Bu gün balayınımızın son günüydü. Bu geçen 1 hafta o kadar harika geçmişti ki,en mutlu anlarımdan biriydi sanırım. Son gün de buraya gelmiştik. Heyecan ile yutkundum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben..."dedim heyecan ile mırıldanarak.
"Burası çok güzel ve büyüleyici. Bana bunu yaşattığın için çok teşekkür ederim."dedim havada ki balonlara bakarken."Ama bir sorun var."dediğim de kaşlarını çattı. "Ne sorunu?"diye sordu merakla. Dudaklarını ısırdım."Yüksekten korkuyorum."dediğim de küfür savurdu. "Nasıl unuttum ben onu?"deyip düşünür gibi yaptı. "Olsun bana sarılıp,korkunu yenersin."dedi. Sırıtan yüzüne bakıp göz devirdim. Fırsatçı. "Tamam ama çok yükseğe çıkmayız değil mi?"diye sordum umut ile. Benim yüzümden balona binmemesini istemezdim."Çıkmayız güzelim."dedi ve görevli ile konuştu. En sonun da balona bindiğimiz de havaya yükselmesi ile durduğum yerde Yiğit'in koluna sarıldım. Bu onun işine gelirken iyice yapıştım. Oda elini belime koyup kendine çekerken, kendimi daha güvende hissediyordum. "Korkma ben yanındayım."dedi güven veren sesiyle. "Biliyorum."demem ile boyun girintime kafasını koydu. Dakikalar boyunca manzarayı izledik. Biz den hariç bir sürü kişi balonlara binmişlerdi."Hatırlıyor musun?"diye sordu Yiğit sessizliği bozarak. "Neyi?"dedim meraklı sesimle. Gülümsedi ilk önce. "Sen bir keresin de bir an da ortadan kaybolduğun da tüm mahalle ile seni aramıştık."dediğin de o gün aklıma gelirken yutkundum."Bir an da ortadan kaybolmuştun ve Tuba annemler telaşa girmişlerdi."dediğin de,Tuba annemler demesi hoşuma giderken o konuşmasına devam etti. "Seni ağlarken bulmuştum."dedi sesinde ki anlamadığım tınıyla. O gün gözümün önüne gelirken dudaklarımı ısırdım. Kaan için ağlıyordum. 16 yaşındaydım galiba tam hatırlamıyorum. Kaan onu sevdiğimi bile bile, yakın arkadaşlarım dan biri ile sevgili olmuştu. Zaten o kız ile direk arkadaşlığımı bitirmiştim. Onu sevdiğimi biliyordu,ve bunu bile bile onunla sevgili olmuştu. Tabi bende o gün okuldan eve dönmemiştim. Gerçi şu an umurum da değildi. Sonra Yiğit bulmuştu beni. Tabi ne için ağladığımı bilmiyordu. Sadece sarılmıştı. Ben ağlamıştım o bir soru sormadan sadece sarılmıştı. "O güne kadar seni kardeşim olarak görüyordum."dediğin de kaşlarım çatılırken o yanağıma bir öpücük konurdu. "Ama o gün ki yaşadığım duygu,bunu yerle bir etti."dedi iç çekerken. Hem onu dinlerken,hem de manzarayı izliyordum. Bir an da o yükseklik korkusu gitmişti. "Seni sevdiğimi farkettim. Tamam kabul. Daha 16 yaşındaydın ama gönül geçirmedim kendime. O senin sadece kardeşin olabilir,diyerek kendimi bir süre kandırdım. Ama olmadı tabi. Özellikle senin bana abi demen çok koydu güzelim. Hakanın ve Yusufun yüzüne bakamıyordum bile. Benim gözüm sana aşk ile bakarken,sen sadece beni bir abi olarak görüyordun."dedi yutkunurken. Her şeyi geçiyorum, Yusuf abim de az değil. Zeynep ile hâlâ gizli aşk yaşadıklarını zannediyorlardı. Oysaki Yiğit'in anladığını bilmiyorlardı. Saçlarımın ucunu parmaklarına doladı ve burnuna götürdü. Kokladı. "Seni 2 sene boyunca sevdim. Senin haberin olmadan."dediğin de kalbime giren ağrı ile yüzümü buruşturdum. "Sonra şu dedikodu saçmalıkları çıktı. Nişanlandık. Benim işime geldi fakat sen bundan rahatsızdın. Ben de bu yolla beni sevmeni istemezdim,senin için ne kadar kötü bir durum olduğunu biliyordum. Seni üzgün gördüğüm için bir keresin de nişanı atmayı bile düşündüm. Tabi vazgeçtim. Yavaş yavaş beni seviyordun zaten." Şu an Yiğit'i seviyor da olsam,zorla nişanlanma yönünden hâlâ aileme karşı kırgındım. Özelllikle babama... İnsanlar ne der kafasından acilen çıkmalıydılar. "Kendimi sana karşı çok suçlu hissediyorum. Istesem babam gile hiddetle karşı çıkabilirdim. Eğer bunu yapsaydım sende o baskıdan kurtulurdun. Biliyorum bencillik yaptım."dediğin de kaşlarımı çattım. Asıl bencil olan o değil ailelerimizdi.Kimseyi dinlemeden kendi istediklerini yapmışlardı.Oysaki verdikleri karar bizim hayatımızdı. "Hiç bir şey senin suçun değil. Unut kötü anıları. Geleceğe bakalım. Şu an mutluyuz değil mi?"diye sormam ile gülümsedi. "Evet."deyip kulağıma bir öpücük kondurdu."Hayatıma bir çok kişi girdi ama ilklerimi sende yaşadım güzelim. Aşkı ve diğer hepsini..."dedi. Aklım, hayatıma bir çok kişi girdi lafında kalırken yutkundum. Buna yorum yapmadım çünkü benden önce yaşanılıp bitmişti. Kıskançlığın bir mânası yoktu. Daha sonra,aylar önce bana dediği şey geldi aklıma. Beni ilk öpen sensin.Sadece benimle yaşamıştı bu duyguyu. Aynen benim gibi...
