Deniz Kokusu - Mahalle (TAMAMLANDI)

(5) Deniz Kokusu

(5) Deniz Kokusu

(Düzenlendi)

Medya Deniz

Belliki bu gün çok uzun geçecekti. Derin bir nefes verip,bende içeri geçtim. Herkes selamlaştıkdan sonra, oturdular. Zeynep yanımdaydı. Zeynep ile masaya geçip oturduk. Bakışlarım karşımızda oturan Yusuf abime döndüğün de bize baktığını gördüm. Daha doğrusu bakışları benim yan tarafımdaydı. Yani Zeynepdeydi gözleri. Dudağım hafif yukarı kıvrılmıştı. Bu ikisi ne yakışırlar öyle değil mi? Yusuf abimin Zeynep'e olan bakışlarını bir tek ben farketmemiştim sanırım. Çünkü reis bozuntusunun bakışları Yusuf abimdeydi ve kaşları çatık bir şekildeydi. Hem ortadaki sohbete katılıyor hemde Yusuf abime bakıyordu. Yusuf abim,Zeynep'e hülyalı hülyalı bakarken, Zeynep bana bakıp kısık sesle konuşmaya başladı."Ben bir bok yedim."dediğin de merakla ona baktım. Söyleyip söylememek de tereddütte gibiydi.
"Ne oldu?"diye sorduğum da,derin bir iç çekti.  "Tolga ile barıştım."dedi. Gözlerim büyüdü,şaşkınlık ile ona baktım. Hani barışmayacaktı o şeref yoksunuyla.

"Ciddi misin?"dedim şaşkınlıkla. Yusuf abim ile olan hayallerim suya düşmüştü."Evet." Dedi düz sesi ile. Sesin de sevinç kırıntısı bile yoktu. "Neden peki? Hani barışmayacaktın?"diye sordum ona ters ters bakarken. Şu an onunla barıştığı için mutlu görünmemesi de ayrı tuhaflıktı. Bunu tamamen onun iyiliği için diyordum. Çünkü bir kez aldatan bir kez daha yapardı. Aldatacağına ayrılabilirdin değil mi?
Babamdan bile beklerdim. O derece güvenmiyordum. "Pişman gibiydi."dedi ve baş parmağını ağzına götürüp,tırnağını ısırdı.
"Yeme kızım şu tırnaklarını."dedim yüzümü buruşturarak. "Ne yapayım. Bağımlılık yapıyor. Ha deyince bırakamıyorum. Stresden oluyor. Bir bakıyorum elim ağzımda."Dedi ve tırnaklarını yemeye devam etti. Gözlerimi devirip konumuza geri döndüm."Neden bu kadar mutsuzsun peki?"diye sordum. O gereksiz Tolga da ne buluyordu anlam veremiyordum. Yutkundu."Hayır nerden çıktı?"

"Sana ondan ayrıl diyemem ama,bir kez yapan bir kez daha yapar. Bunu biliyorsun değil mi?"diye sormamla kafasını onaylar şekilde  salladı. "Biliyorum ama ikinci şansı verdim. Herkes ikinci şansı hak eder."demesi üzerine bir cevap vermedim. Kendi kararıydı sonuçta.
Ben olsam ikinci şansı geçin,yüzüne dahi bakmazdım.

***

Yemek yemeye başlamıştık. Reis bozuntusu karşımda, bir yanımda Hakan abim,bir yanımda Yusuf abim vardı. Zeynep de Yusuf abim'in karşısındaydı. Sanki planlı oturmuştuk. Annemler sohbet ediyorlardı. Biz de ise sessizlik hüküm sürüyordu."Tuzu uzatır mısın?"diye bana seslenen Reis bozuntusu ile düşüncelerim den arındım. Sanırım ona asla ismi ile hitap edemeyecektim. Ben tam tuzluğu alacaktım ki,Hakan abim benden önce davrandı. "Tabi veririm."deyip tuzluğu aldı ve reis bozuntusuna uzattı. Ben bu yaptığına alttan altan gülerken,o tuzluğu alıp,"Teşekkür ederim Hakancım."deyip tuzu çorbasına attı.
Birden telefonuma mesaj geldi. Cebimden telefonu çıkardım. Kimseye göstermeden masanın altından bakmaya başladım. Gönderen reis bozuntusuydu. Bu adam benimle, uğraşma dan rahat durmayacaktı sanırım. Okumaya başladım.

Reis bozuntusu: Kapıda beni karşılamanı hiç beğenmedim yalnız.

Ben: Hadi be. Çok üzüldüm. Ağlıyacağım şimdi.

Telefon dan başımı kaldırdığım da,onun sırıttığını gördüm. Gözlerimi devirdim.

Ben: Bakıyorum olacak bu evlilikten çok mutlusun.

Reis bozuntusu: Bunu nerden çıkardın?

Ben: Ne bileyim. Insan bir kötü davranır. Ya da yüzü asık olur. Ama sende o yok.