Deniz Kokusu - Mahalle (TAMAMLANDI)

(6) Deniz Kokusu

(6) Deniz Kokusu

Korku ile ona bakmaya devam ettim. Baştan beri oradaysa her şeyi duymuştu ve yanmıştım. "Abi düşündüğün gibi değil."dedim korkulu çıkan sesimle. "Ne düşündüğüm gibi değil Deniz? Kime aşıkmışsın? Yoksa konuştuğun kişi o Kaan piç mi?"dedi sinirli çıkan sesiyle.
Kaan olduğunu nerden anlamıştı? Yani adam zekiydi."Sen nerden bi-"diyemeden lafımı kesti.
"Ben bilirim Deniz. Abinim ben senin."dedi.
'Abimsinde özel gücün yok abicim.' Demek istesemde bunu yüzüne demedim."Abi ben şey."deyip mırıldandım. Ne diyecektim ki ben şimdi. "Seni dinliyorum."dedi. Hadi Deniz! Kafanı çalıştır! Yapabilirsin. Buldum!

"Bak abi sen de beni anlarsın. Senin Zeynep'e olan bakışlarını görmedim mi sanıyorsun?"dediğim de yutkundu. Evet harika yerden vurmuştum. En azından beni anlamasını sağlardım. Tabi ne kadar anlarsa. Sonuçta kardeşiydim onun. Tabiki sinirlenirdi.
İyi ki Hakan abim değildi duyan. Yoksa kıyamet kopardı. Yusuf abim de bu konular da hassas olsada ona göre daha iyidi."Ne? Yok öyle bir şey."dedi gözlerini kaçırarak. Şu an önümde sinirli bir adam yerine,utangaç ve şaşkın bir çocuk vardı sanki. Yalan söylemesi ile güldüm.
"Abii!"dedim sırıtarak."Kendi konunu geçiştirmeye çalışma."dedi. Bu konudan kaçamayacağım belliydi."Bak abi nişanlı olabilirim ama ben onu sevmiyorum. Sen de anlamıyacaksın be-"Diyemeden lafımı kesti.
"Hayır Deniz. Seni anlıyorum. Seni asla bu konuda kısıtlamam. Sende her insan gibi sevebilirsin."dedi,ben bu tepkiyi beklemezken derin nefes alıp verdi sonra da devam etti.

"Bak Deniz. İstersen nişanı atabilirsin. Ben arkandayım. Merak etme."Şaşkınlık ile ona baktım. Kaan için kızmamıştı. Ama nişan atma işi o kadar da kolay değildi. Babamın kabul etmeyeceğini biliyordum."Teşekkür ederim abi. Beni anladığın için fakat..."deyip derin bir nefes verdim."Ama nişan konusunda babam ile ne senin ne de Hakan abimin arasının bozulmasını istemiyorum."dediğim de,"Bak Deniz. Babam umurumda bile değil. O seni bu işe zorlarken, düşünüyor muydu ara bozmayı?"diye sordu. Doğru o bizi düşünmüyordu? Haklıydı.

"Herkes gittik den sonra bu konuyu babam ile konuşmaya çalışacağım. Hakan da,Yiğit ile olacak evliliği istemiyor zaten. Ona da derim. Babam ile konuşuruz."deyip bana sarıldı. Bende ona sarıldım. Babamın kabul etmeyeceğini tabiki biliyordum. "Seni çok seviyorum. Biliyorsun değil mi?"dedim iyice ona sarılarak. "Söylemene gerek yok . Sevilmeyecek gibi değilim zaten."dedi sırıtarak.
"Bana çekmişsin."dediğim de,"Deniz egon ile seni baş başa bırakıyorum. En iyisi terasa gideyim ben. Haa unutmadan Zeynep için bana yardım edeceksin."deyip yanağımdan bir makas aldı. "Biliyordum."dediğim de cevap vermeyip gitti. Seve seve kabul ederim abicim.
Kızmadığına sevinmiştim. Ve umarım ki babamı ikna ederlerdi."Deniz! Orada mısın?"
Gelen sesle yutkundum. Doğru ya telefonu kapatmamışım ben. Kaan her şeyi duymuştu yani. Yüzümü sıvazladım. Birde bununla uğraşacaktım. "Ne var Kaan ne var!?"dedim tersleyerek. Az önce olanları birazcık ondan çıkarmış olabilirim. "Sen az önce beni sevdiğinimi itiraf ettin."dedi hayretle. Az önce olanları bey efendi duymadı galiba! "Az önce olanları duymadın herhalde. Kaan az önce senin yüzünden abim ile aram bozulacaktı. Haberin var mı senin!"dedim sinirli çıkan sesimle. Ya Hakan abim ya da başka biri duysaydı. İşte o zaman ayvayı yerdim.
"Ama bozulmadı. Hiç bir şey umurumda değil Deniz. Çünkü biz birbirimizi seviyoruz. Yusufun  dediği gibi,istersen o yüzüğü atabilirsin." Dedi sonlara doğru sesini yükselterek. Keşke o zekanı başka yerler de kullanabilsen Kaancım. Ha deyince olmuyordu işte. Masaya geçip oturdum. Sonra kadayıf dolmasını alıp ağzıma tıkıp yemeye başladım.

"Tamam neyse Kaan. Şu an yeri ve zamanı değil. Kapatmak lazım görüşürüz. "Deyip kapattım telefonu. Kafam allak bullak olmuştu. Umarım her şey yoluna girerdi. Telefonuma mesaj geldi.

Kaan: Bizim için en doğru kararı vereceğine inanıyorum.

Gelen mesaj Kaandandı. Gözlerimi deviridim.