True Love Sweet Lies

Chapter 25 - His Confession

Lucas was left like a foul man. He just let the woman run away from him.  Again.

Well?? Is he sure about it? What about the deal?

As of the moment, he's not thinking about it. He was thinking about the woman who just run away from him. Thinking of something else to completely woo her. He pick the book again and walk towards the librarian's desk. Asking for it to borrow. He signed something for a borrowers record. After that, he went off of the library and went back to their classroom with the book.

Nang makabalik ay nahagip kaagad ng kanyang mga mata ang dalaga na nakatakip ang dalawang kamay sa mukha. Tila may bumabagabag dito at ganoon nalang ang naging reaksyon. Tahimik siyang naglakad palapit sa upoan niya. Kahit na hindi naman talaga ganoon ka tahimik dahil sa pamumuri ng mga babaeng kaklase na nagnanasa sa angking kisig at kaguwapohan niya. Nang makaupo ay ganoon pa rin ang huwisyo ng dalaga. Ni hindi man lang ito gumalaw para lingonin siya. Ang nag iba lang ay hindi man lang siya tinapunan ng pansin at mas pinili na iaaliw ang mga mata sa tanawin na mula sa labas ng bintana.

She's all silent. She just couldn't look at him. Especially, that her heart is still booming her nonstop. Every little bit of his moves would make her feel nervous. Feeling niya ay may gagawin ito sa kanyang masama.

Nakatunganga man siya sa kakatingin dun sa labas ng bintana. Hindi pa rin niya magawang maituon ang isip sa bagay na tinitingnan ng mga mata niya. Hindi siya makapag fucos. Kahit man na ganoon na ipinipilit niya. Lucas really is something to her. So mysterious. She confirmed it just earlier.

Hindi niya alam na ganun pala kung sa usapang may pagramdam sa isang tao. All these years, she's too fucos with her goals at hindi man napagtauonan ng pansin ang sarili. Hindi niya alam na ganito pala ka clever ang pagkagusto sa isang tao. Hindi niya alam kase, she knows how to be contented. Hindi siya humihingi ng mga bagay na wala pa sa kanya. Naghihintay lang siya sa mga dadating. Because in life, may dadating, may aalis at hindi na iyon bago. She's thinks, she's prepared enough. Pero, hindi pala palaging ready. She didn't expect Lucas to invade her system. To distract her bigtime. Sa simpleng pagbaling at pagtingin lang nito sa kanya ay napapahinto na siya. Napapakaba siya ng higit pa sa inaakala niya.

Patago siyang napapahilamos sa mukha. Mabilis pa rin ang pagtibok ng puso niya kahit pa na kanina niya pa ito sinusubokan na patahanin. Pero, sadyang ang hirap gawin. Lalo na't palihim rin ito na sumusulyap sulyap sa kanya. Sa kaisipang iyon ay umiinit na ang pisngi niya.

Nakakahiya, pero yun talaga ang totoo.

'Ganito ba talaga yung... Hayyy' she screamed in her mind. She badly wants to scratch her hair nad pull it off just to express how disappointed she was.

Hanggang sa nag dismissal na ay wala pa ring imik ang dalawa. No one has the guts to speak or to talk to each other. Mei is ashamed while, Lucas is hesitating. He just cared for her and that he doesnt want to disappoint her. That's why he chose to shut his mouth up and observe her silently.

Kasalukoyan itong nagliligpit ng mga gamit. Tahimik na isinisilid ang mga bagay sa bag. Mabilis naman na nagsisilabasan ang kani kanilang mga kaklase. Mei wants to get out quickly but it seems like her wants couldn't be granted, hindi kase siya pinahihitulotan na kumilos ng katawan niya.

She move too courteously yet, too slow kaya in the end, naiwan silang mapag isa sa classroom. Si Lucas naman ay parang walang plano na umalis dahil nananatili lang itong nakaupo sa silya nito na wala lang ginagawa. But truthfully... He's just waiting for her to finished keeping.

Mei finishes and immediately stood up. Lucas followed that makes her brow arched. "Was he waiting for me?" she said at the back of her mind.

Nang makalabas sa classroom ay sinadya niyang bilisan ang paglakad para sa ganun ay hindi siya nito masundan. Mahigpit niyang niyakap ang handbag sa kanyang dibdib at dire-diretso lang ang lakad hanggang sa marating ang gate. Patago siyang lumingon para e check kung nakasunod pa ba ang binata sa kanya. Ngunit hindi niya ito nakita. Na siyang, ikinahinga niya naman ng maluwag. "Salamat naman" aniya sa kanyang sarili.