True Love Sweet Lies

Chapter 15 - Confession

True to her words, hindi na nga nag aksaya pa ng oras si Mei para bumalik.  Bakit pa nga ba siya babalik? Eh wala naman na rin siyang gana na maki-saya sa mga ito. Matapos na makasagutan rin ang pinsan, ay hindi iya na rin ito kaya pang makita. Dahil sa tuwing makikita lang niya ito, ay naiinis siya.

Hinintay ng magkakaibigan si Mei na bumalik. Subalit, sumapit nalang ang alas sais ay hindi ito bumalik. Tanging si Blanche lang ang nakabalik.

"Bakit kaya hindi na bumalik si Mei" Kapagkuwa'y tanong ni Martin habang silang dalawa ni Peter ay magkasamang namumulog ng mga basura sa mga ginamit nila kanina.

"Hindi ko nga rin alam eh, sana ayos lang siya. Mukha pa namang bad trip si Blanche kanina." Sagot ni Peter, kasabay ng pag kibit-balikat.

"May problema kaya sila?"

"Siguro?"

"Jelai, pwede pakipulot ng mga bote ng coke? Malapit ka naman diyan eh." Nakikisuyo man ang salita, pero ang tono ay sarkastiko ang datingan. Hindi nalanh nagsalita si Jelai at basta nalang ginawa ang iniutos nito. Iniiwasan na makasagutan ito. Kahit si Jelai ay na-kuryuso sa absence ni Mei, kung bakit hindi na ito bumalik at kung bakit si Blanche lang ang nakabalik.

Gusto niyang magtanong, pero naisip niyang huwag nalang. Baka mapagisipan pa siya ng masama. Kilalang-kilala niya kase ito.

"Guys, are you all having fun?" It is Irish. She's with her cousin Lucas while they are slowly approaching their spot. Jelai and the others except blanch answered...

"Oo, nag enjoy kami! Sana maulit ulit!" Sabay-sabay nilang sagot. Masaya at kontento sa naging hangout no'ng araw. Napalingon si Jelai sa gawi ni Blanche. Ito lang kase sa kanila ang hindi sumagot. Suddenly, she felt something's off with her friend.

Nilapitan ni Jelai si Martin na may hawak ng plastic trash bag, at ibinigay nito dito ang mga basura na napulot na tinanggap rin naman nito. "Itatapon ko lang ang mga 'to" tiyaka mabilis na umalis.

Bumalik din kaagad si Jelai para tulongan si Irish sa iba pang gawain at ng sa gano'n ay matapos na sila at makauwi para makapagbihis.

Habang so Lucas naman ay nagpunta sa may punong kahoy na pinag-iwanan nito ng maliit nitong cross bag. Papalapit pa lang siya sa puno nang makita niya si Blanche, hawak nito ang kanyang bag.

"Sayo ba 'to?" Tanong nito nang makalapit na siya.

Tumango siya, "Yes, thanks!" Sabay pasalamat. He then bound to go back to the place where their friends are. When she stopped her by holding his wrist. She didn't mean it. She meant for her body who just moved without her knowing.

"Sandali lang muna, Lucas..." Kapagkuwa'y sabi nito sa kanya.

He stopped, and turned to look at her. He's still in his usual expression. Nothing change. Cold eyes. Calm baritone voice. Pati na ang stance at posture nito.

"Do you need something?" Diretsyahan niyang tanong sa dalaga. Na mukha atang may kailangan sa kanya.

"Gusto mo ba... Ang pinsan ko?" She wants to know about it first. Para malaman niya rin kung saan siya lulugar. She admit, nagsisi siya sa mga sinabi niya kay Mei kanina. Dahil sa selos niya, nagawa niya 'yung masabi. Hindi niya rin inaasahan na ganoon ka panget ang mga sinasabi niya.

Puro naman kasinungalingan.

Kilala niya ang pinsan, ni kahit kailan ay hindi niya ito pinag-iisipan ng masama dahil alam niya naman talaga na wala itong pakealam sa mga kalalakihan. Pero ngayon... Nagawa niya. Mas lalo nang maalala niya ang matitigas nitong sagot sa mga sinasabi niya... Mei is brave, kagaya na ng inaasahan niya... Hindi ito ganoon kadali kung magpatalo lalo na't nasa katuwiran naman ito.