True Love Sweet Lies

Chapter 40

Francine wears a simple white with red flowers petals printed in her maxi dress. Paired with a black flat cross leather sandals. He's holding her hand, yet she couldn't help but be nervous. In her mind, there lyes his mother's expressions towards her the last time they met. It's like, she was being haunt with that face. She wonders, may his mother will like her?

She mean, his mom is beautiful. Sophisticated and classy. They had also the wealth, in terms of fame... She assumes that they are quiet famous. However, she doesn't know them yet. It's Lucas who she just knew. She's not even close to his family.

"Mei! Nandito ka!" Napatigil si Mei sa kanyang pag-iisip nang marinig ang boses ng kaibigan na umalis nun nang wala na namang pasabi.

"Irish," Wika niya at nginitian ang kaibigan. "It's been a while, ulit." Dagdag niya nang makalapit ito sa kanya. Actually, nagtatampo siya dito. But because nasa bahay siya ng nobyo, she has to behave. Tiyaka na niya bombahin ang kaibigan kapag nakaluwas na siya sa magulang session.

"Sorry, something came up. Nagipit kase ako sa oras kaya nakalimutan ko na ding magpaalam sayo," hindi nalang siya nagtanong ulit, iniiwasan sa tumaas pa ang usapan nila at nagpatianod lang kay Lucas na nakahawak sa kamay niya ngayon. Actually, sumabay na din ang kaibigan niya.

Hindi kagaya nung una, walang ina na sumalubong sa kanila sa pintuan. She's scared, iniisip na naman niya na baka isa yun sa mga signs na hindi talaga siya gusto ng mother niya.

"Relax, Love. I'm here." Masuyong sambit ni Lucas. Even though he told her not to be nervous. She can't just avoid it.

She took a deep breath, before they could finally enter the dining. Hindi nga siya makatingin ng diretsyo at pasuray-suray ang paningin niya sa ibang bagay, while her mind is steady with those thoughts.

"Tita, Tito! Nandito na po sila." Dinig niyang sabi ni Irish sa mag-asawang nakikita niya sa balintanaw niya.

Heto na naman siya, mas dumoble pa talaga ang kaba niya, ngayon na nakita na niya ito. The last time ay, less lang ang kaba niya. But now, it's different. Ililibinh yata siya ng buhay dahil sa de-letche na kaba niya.

Mahina siyang tumikhim, as Lucas slightly massage her palm. Okay, kaya ko 'to!

"Good evening po..." Nagtaas siya ng tingin at inipon ang lakas na meron siya para salubongin ang mga mata ng pamilya ni Lucas. "Ma'am, Sir."

"Magandanag gabi rin sayo, hija. Maupo kayo." Archie authorized them to sit. Sa pagkakatanda niya ay, ito ang current husband ng mother ni Lucas. Step dad ng kasintahan ni to be exact.

She pursed a genuine smile, kahit na nanginginig pa rin ang mga labi niya. "Salamat po,"

Pinaghugot siya ng upoan ni Lucas. Napaka gentleman talaga ng kasintahan niya, isa sa mga nagustohan niya rito yung hindi mo na kailangan sabihan dahil alam na niya ang gagawin. Minsan she couldn't predict what's going on with her boyfriend's head, kaya nasusurpresa talaga siya. She sat beside him. But before she looks at everyone, "Thank you..." She mouthed to Lucas and Lucas just wink at her. Which made her heart goes padum-padum again.

Kaharap niya si Irish na nasa tabi ng ina ni Lucas. Ang ama ay nasa bandang dulo at sa kabilang kabisera naman sila ni Lucas nakaupo.

"You look stunning tonight... Uhm?" Wika yun ng ina ni Lucas. Tila hindi matandaan ang name niya.

"Mei po."

Napatawa ito, dahil sa pagka-limot. "Yeah, right. Mei, I'm sorry. I'm kind of, easy to forget things especially when... It's useless and not worth keeping."

That made her stilled. She knew this coming. They're eating, but feels like she's on the verge of falling to hell. What can she expect? Mahirap lang siya, habang mayaman ang mga ito. Natural na kamuhian siya nito dahil madalas sa mga manghihirap nasasabihan ng gold digger. But she's not like that. She believes that she's not like one. However, hindi niya papayagan na pati sarili niya ay madarang pababa dahil lang sa mahirap siya. She's confidently beautiful with the heart and with also the mind.