True Love Sweet Lies

Chapter 30 - Annoying

The day ended with peace between Mei and Lucas. It was already eight in the evening when Lucas was done with his afternoon duties at Mei's residence. Mei accompany Lucas through the sea front. To see him off to his home. They are silent as they trail the passage way. Lucas was the one who lead the way while Mei is behind him. Following him. Mei does not know what to say to Lucas so, she chooses to stay silent.

"Mei" biglang tawag sa kanya ni Lucas. Napapitlag naman siya at muntikan ng maumpog ang ulo niya sa dibdib ni Lucas kung hindi lang siya nagulat nito nang magsalita.

"Hmm?" Tameme siya, nabigla din naman kase siya sa pagtawag at paglingon nito sa kanya. Ngayon ay nakatunganga pa siya sa angkin nitong kaguwapohan. Kahit ilang beses na niya itong nakita at halos araw araw pa ay, napapamangha pa din siya. Tunay naman kasing guwapo ito. Sadyang siya lang ang naiinis dito. At dinedeny ang katotohanang iyon. Para kasing ipinangalandakan nito sa kanya ang Angkin nitong ganda.

"Kapag ba, babawiin ko ang sinabi ko sayo kanina... Papayagan mo ako?" napakurap kurap siya. Ano ba ang sinabi nito sa kanya kanina?

Ahhhh, yun..

"Wala naman akong sinabi na hindi pwede. I-I was just confused.." na siyang totoo. She was just confused dahil sa napaka bilis na progress. Sa guwapo ba naman ni Lucas, sinong babae ang hindi magugulat kung ikaw ay ordinaryo lang? At magkakagusto siya sayo? Ano yun? Ginayuma?

Lucas remained silent as he is staring at her intently. It made her feel awkward kaya pinanatili niyang nakayuko ang kanyang ulo. "Just do the things that could make you feel happy. Hindi kita pipigilan" tiyaka siya tumalikod at kumaripas ng takbo pabalik sa bahay nila.

Napahawak siya sa kanyang pisngi na ngayon ay dinaig pa ang init ng apoy sa kilig at kahihiyan na ginawa niya. Saka nagtago sa kahoy sa harap ng bahay nila. "Gosh, ano ba yunh sinabi ko?" Aniya sa sarili at parang bata na pinipipikit-pikit ang mga mata. Dahil napuwing.

Muli ay, nagnakaw siya ng sulyap sa papalayo ng si Lucas. Nakita naman siya ng nanay niya nang hindi niya pansin. "Hmm, ano ang ginagawa mo anak?" sabi sa kanya ng ina niya na may halong tukso na boses at tingin.

Mabilis pa sa kidlat kung lumingon siya sa ina niya at nagpapanggap na wala lang. "Huh?! Wala po, mama" may kataasan din ang boses niya. Yun bang may para siyang tinatago at yung mga mata ay hindi mapakali. Pati ang mga kamay ay nakatago sa likod na magkahawak pa.

Inusisa naman siya ng ina na mas lalo niya pang ikinahiya at ikinabalisa. Kapag ka nalaman ng ina niya ang katangahan niyang nagawa, talagang tatawanan siya nito. Na sa katunayan naman talaga ay, alam ng ina kung ano ang nararamdaman ng anak. Mother's knows best and mother's knows their child very well. Ika nga.

Sadyang tinutukso lang niya ang anak. Nakikita niya kase ang pagbabago nito, at masaya siya roon. Dati rati pa'y akala niya ay magiging pang habang buhay tomboy ang anak niya. Pero ngayon na nakita niyang may progress ay masaya siya. Napabago siya ni Lucas.

"Mama naman... Wala po talaga" aniya sa kanya ng anak. Tumikhim nalang ang ina, tiyaka sinabing... "Anak ko, gusto ko lang sabihin sayo na walang masama kung umibig" napapitlag naman si Mei. Bakit bigla nalang nagsabi mama niya ng ganun? Hindi naman siya inlove.

"Nagkakamali ka po ma, hindi ako umiibig."

"Sure ka?"

"Opo" walang pag-aalinlangan niyang sinagot ang kanyang ina. Inlove siya? Naku, malabo. Nakakainis nga ang presensya ni Lucas sa kanya tas, magiging inlove siya doon? Lokohin niyo nalang siya ng iba, huwag lang ang impossible na hindi kapani-paniwala.

"Wanna bet?" biglang alok sa kanya ng ina na ikinatuwa niya. "Sige po! Ano ang e bet niyo?" ito ang gusto niya sa lahat, ang makikipaglaro sa ina niyang mahilig sa pag manipula. Gusto niya ring matuto. Kahit na, may kaalaman na siya sa ganoon.