True Love Sweet Lies

Chapter 11 - Fight

Fight

Jay is here! Her brother is in her arms. He is safe! 'Yun ang mga kataga na pumasok kaagad sa isip ni Mei. Ang kaninang kaba at pag aalala na bumara sa dibdib niya, ay tila nawawala ng paunti-unti.  Nagpapasalamat din siya sa diyos na bumalik ito ng ligtas. Niyakap niya ito ng sobrang higpit at paulit-ulit pa na tinitingnan ang kabuoan nito. Mabuti at bumalik ito dahil kung hindi... baka tuloyan na siyang mabaliw sa kakaisip. Saan ba kase ito nanggaling? 

Habang si Jay ay walang kaalam-alam patungkol sa naging reaksyon ng ate niya. Nakatayo lang siya sa harap nito at hinahayaan itong yakapain siya at e check siya ng paulit-ulit. Ang kilos talaga ng ate niya ay iba ngayong araw. Ano kaya ang nangyari dito?

"A-Ate ko, ayos ka lang po ba?" Inosenteng tanong ni Jay sa kanya, sa katangian ng pagsasalita nito ay para itong hinigitan ng hininga. Napaalarma siya at agad na binigyan ng distansya ang kanilang mga katawan. Sadyang nadala lang siya ng pag aalala niya ng husto para dito.

May iilan pa ngang butil ng luha na tumagaktak sa mga mata niya dahil sa pagkasabik at saya na makita na ito. "Pasensya na, nag aalala lang si ate sa'yo, Jay." Gusto niyang sabihin na hindi niya ito makita at hinahanap niya ito kanina. Pero baka makonsensya pa ang kapatid.

She just shook her head while caressing her brother's soft cheeks. Smiling. She can't explain the happiness she felt right now. Like, all of her inhibitions disappears like a dazzling dust. Blown by the wind. And she's very thankful that her brother came back just fine. She closed her eyes for a moment and open it again.

Napatigil siya saglit, nang may makitang tao sa likod ng kapatid. Sa pag taas ng tingin niya ay siyang pagtagpo ng mga mata nila. His cold eyes, met her surprised pair. He's looking at her, bored.

Tahimik na napasinghap si Mei nang makumpirma kung sino itong nakita niya ngayon. Papaanong...?

Paano ito nakalapit sa kanya nang hindi niya napapansin? Kanina pa ba ito? Sa naging presensya nito, tila ba biglaan siyang nabuhosan ng isang baldeng tubig at naging conscious sa sarili niya. Ang hitsura niya ng oras na 'yun. Ang postura niya. She's never been conscious towards herself before, pero ngayon na nandito ito at nakita siya sa ganoong estado... Hindi niya mapigilan ang pag usbong ng hiya sa kaibuturan niya.

She tried to act fine. Pero mukhang hindi sumasang-ayon ang mundo sa gusto niya ngayon. Kaya imbes na pairalin ang pride niya, dahil sa inis na meron siya kagabi para dito... pinili niyang lapitan ito, tiyaka walang pasabi na lumuhod sa harapan nito.

Lucas who's unknowledgeable of what she's doing right in front of him on bended knees. Nagulat siya sa mabiglaang akto nito. Dahil, sa katunayan ay hindi niya ito inaasahan. She might be crazy. He's mind said and just shake his head. 'what are you doing?' he asked. With his brow shot in motion.

Mei rise herself from kneeling in front of him. She gulped hard before answering him.

"Salamat sa pagbalik ng kapatid ko dito... I don't know how to express it correctly, pero thank you talaga..."

Lucas wants to laugh out loud because of what Mei thinks. Naturally, he'll bring him back! Siya ang kumuha eh! Siya rin ang dahilan kung bakit nag aalala si Mei ngayon.

Iniiwas ni Lucas ang paningin niya sa dalaga, na gu-guilty sa ginawa. He's honest but not really honest. Hindi niya gusto ang mga sinungaling at mas lalo g hindi niya rin gusto ang magsinungaling palagi. And Mei has the right to know. May karapatan itong malaman na, tinangay niya ang kapatid nitong si Jay nang walang pahintulot mula sa kanya. Hayy, sumasakit ang ulo niya sa mismong katangahan na ginawa. Kahit kasi saan tingnan ay mali siya.

She was crying, because of what he had done. She's worried, because he was being irresponsible. She's not okay and that all is his fault.

He may be cold and tough in the outside. But, inside… he is soft. He knows that feeling and he made her feel that. He's guilty and regretting the things he did. Just now.