True Love Sweet Lies

Chapter 44: Marry me

"Baliw ka ba? Anong ginagawa mo dito?! Bakit ka na naman sumunod sa'kin ha?!" Singhal ni Mei, bumubulusok na sa inis. "Ano na naman bang kalokohan 'to, Lucas?" his presence made her feel frustrated. problematic.

Lucas took the seat beside her. Pero bago pa man siya makaupo. Lumipat si Mei sa uupoan niya sana. "Teka nga! Sinabihan naman kitang layuan ako hindi ba?! And I make sure that the things I had told to you was clear! Ano pang ginagawa mo rito? Alis!" Sabay tulak dito. Pero gumiwang ang bus at nadala siya. Maagap namn si Lucas at nasapo ang likuran ng nobya. Nakahawak siya sa ulohan ng upoan at nanatiling matibay para hindi sila matumba.

He smiled.

Bigla ay nagulat si Mei nang dumapo siya sa makisig na dibdib ng nobyo. "Bwesit ka talaga noh?! Huwag mo nga akong hawakan!" Aniya at padaskol na umupo ulit sa upoan.

Nag poker face si Lucas. "Ikaw kaya ang nanulak.." usal niya.

Mei abrupted. Sabay irap. "Kuya! Pakibaba na nga ang pasaherong 'to!" Sigaw niya. Ang mga tao ay napalingon sa kanya. Doon lang niya na realized ang ginawa niya.

Ghad! Nakakahiya!

"Kahit itulak mo pa ako, France palayo sa'yo ng makailang beses hanggang sa  gusto mo. Hindi ako aalis. Mananatili ako sa tabi mo hanggang sa magiging okay ta'yo ulit. Alam kong nagkamali ako. Pero sana, bigyan mo pa ako ng chance... " Nakatayo pa rin ang binata sa harapan niya. Matiim siyang tinitingnan. Sinsero at nagsisisi.

Kung gano'n lang kadali, at ka-easy... Kung sana lang ay mawala na 'yung sakit na dala ng gabing 'yun... Sana hindj siya naging mahina ngayon.

Lumuhod si Lucas sa harapan niya, hinawakan ang magkahulagpong niyang mga kamay. Habang siya ay nakayuko at pinipigil ang sarili na huwag umiyak. Dinaluhan.

"Magalit ka sakin, maghiganti ka, saktan mo rin ako. Because I know to myself that I deserved it all from you. I won't complain, I will not hinder you. But please, let me stay right beside you." he's begging and it angers her more. Yet, she cried.

Lucas embraced her. "Bakit ka ba ganyan, ha?" She questioned him out while sobbing and punching his chest.in which he did not let go and let her do it.

"I'm sorry... I was wronged.."

"Ang sama mo. Sinaktan mo ko!"

"Alam ko. Magalit ka lang sakin, love. Huwag kang magpigil."

"Hindi mo man lang ba naisip na masasaktan ako? Na maaapektuhan ako? Nagmahal lang naman ako Lucas..." She whispered as she let herself dropped on his embrace. Lucas regretted it. Akala niya, na ang ginawa niya ay makakatulong sa nobya.  Pero he thought the wrong one.

"Bakit ka pa kase sumunod sakin..."

Sinuklay niya ang mahaba nitong buhok at hinalikan ito sa noo. "Because, I realized na ikaw na lang ang meron ako France. I can't lose you for I could lose myself in track again. You put me back on line and I will not let us be apart again. Living in the dark under the light is far more painful. I know because I was there..."

Wala silang pakealam kung mukha na silang nagdramahan sa loob ng bus, and importante ay nailabas nila ang kanilang saloobin. Sa yakap ng isa't-isa.

"You can't lose me, but why did you hurt me?! Why did you kiss that girl?! Dahil ba maganda siya sakin? Mayaman?" Mugto ang mga mata ni Mei. Habang iminumungkahe ang mga hinaing.

Umiling si Lucas. "It's not about that. it's far more reasonable than what you think."

Humiwalay si Mei sa yakap at nagugulohan na tiningnan ang nobyo. "Then, ano?"